Η μαγκιά της "Σμύρνης"

Γράφει ο Νίκος Παγιωτέλης Όταν ο Πανιώνιος υποδέχεται την ΑΕΚ, το παιχνίδι αποκτά ένα άλλο ενδιαφέρον. Δεν είναι φυσικά μόνο το αγωνιστι...

Γράφει ο Νίκος Παγιωτέλης

Όταν ο Πανιώνιος υποδέχεται την ΑΕΚ, το παιχνίδι αποκτά ένα άλλο ενδιαφέρον. Δεν είναι φυσικά μόνο το αγωνιστικό κομμάτι που χωρίζει τις δύο ομάδες, αλλά και η κόντρα που υφίσταται εδώ και χρόνια. Κόντρα που έχει ξεκινήσει από αρπαγές παικτών και που έχει καταλήξει μέχρι και σε βανδαλισμούς γηπέδου, με τελευταίο το παράδειγμα της σκαμμένης Νέας Σμύρνης ώστε να μην παίξει η "ένωση" εκεί το Ευρωπαϊκό της παιχνίδι.

Και όμως θα έλεγε κανείς πως επειδή οι δύο ομάδες προέρχονται από πρόσφυγες θα είχαν μια αλληλοσυμπάθεια. Απλή ψευδαίσθηση και όσες φορές κάποιοι παράγοντες προσπάθησαν να ρίξουν νερό στο κρασί τους και να εξομαλύνουν τις σχέσεις των δύο σωματείων αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες.

Όπως και να έχει έφτασε ακόμα μια αγωνιστική που πρέπει να διασταυρώσουν τα ξίφη τους, με τον Πανιώνιο μετά από πολλά χρόνια να θεωρείται το απόλυτο φαβορί για την νίκη.

Πώς έγινε αυτό; Ο "ιστορικός" χρόνια τώρα είναι από τις λίγες ομάδες που πιστεύουν στους νέους παίκτες. Που δεν τους θεωρούν ταλέντα για μια ζωή και τους έχει μεταξύ δανεισμού και εξέδρας. Προτιμά να τους ρίχνει σιγά σιγά στα βαθιά νερά της Σούπερλιγκ και με τον καιρό να γίνουν ενδεκαδάτοι. Έτσι έφτασε φέτος ο Πανιώνιος λόγω και των οικονομικών συγκυριών, να αποτελείται από ένα σύμπλεγμα κάποιων όριμων παικτών (ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΠΑΝΤΑ) και αρκετών νέων, οι οποίοι όμως έχουν παραστάσεις από τα σαλόνια και έχουν αποκτήσει τον απαιτούμενο τσαμπουκά.

Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί διαφορετικά οι κυανέρυθροι θα ήταν στην ίδια μοίρα με την ΑΕΚ, που αναγκάστηκε να μαζέψει τα καλύτερα πιτσιρίκια από τις ακαδημίες και τις γύρω αλάνες και να τα δώσει στον Βλάχο για να τα κάνει ποδοσφαιριστές. Ναι έχουν ταλέντο, αλλά δεν έχουν ακόμα την μαγκιά που χρειάζεται για να κοιτάξουν τον αντίπαλο στα μάτια και να σηκώσουν ανάστημα. Αυτό δηλαδή που έχουν τα πιτσιρίκια του Ελευθερόπουλου. Και μιας και ο λόγος για τον "Ελέ", είναι φανερό ότι εκτός από προπονητής, είναι και καλός ψυχολόγος. Έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα (που και αυτή βρίσκεται σε κακή οικονομική κατάσταση) που σε κάθε αγωνιστική δίνει κατάθεση ψυχής.

Αν εξαιρέσει κανείς 2-3 προπονητές που κατάφερναν να το βγάλουν αυτό από τους ποδοσφαιριστές τους, σπάνια βλέπεις τόσο πορωμένους παίκτες να κατεβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και να μασάνε σίδερα. Αυτό είναι κάτι που ο Ελευθερόπουλος το έχει πετύχει με τεράστια ευκολία, ενώ ταυτόχρονα κρατά και τις ισορροπίες στα αποδυτήρια. Και όλα αυτά από έναν άνθρωπο που πέρυσι τέτοια εποχή βρισκόταν αυτός στον χλοοτάπητα αγωνιζόμενος για τον "ιστορικό".

Νομίζω ότι ο Πανιώνιος και το Ελληνικό ποδόσφαιρο θα βγουν κερδισμένοι από την παρουσία του "Ελέ", που παρά το νεαρό της ηλικίας χάρη και στις εμπειρίες του στο εξωτερικό, δείχνει ένας πολύ ώριμος προπονητής έτοιμος για να βάλει και αυτός το δικό του λιθαράκι.

ΥΓ. Πραγματικά μου αρέσουν οι "ΜΙΚΡΟΙ" του Πανιωνίου και πιστεύω ότι ο Ντούνης με λίγη προσοχή και πολύ δουλειά, μπορεί να εξελιχθεί σε τεράστιο μπαλαδόρο.