Νισάφι πια με τις δικαιολογίες

Μέχρι τώρα θα είχατε παρατηρήσει ότι ήμουν μετροπαθής στην κριτική μου προς την ομάδα. Όταν πολλοί έσπευσαν να κράξουν, ύστερα από τα πρώτα ...

Μέχρι τώρα θα είχατε παρατηρήσει ότι ήμουν μετροπαθής στην κριτική μου προς την ομάδα.

Όταν πολλοί έσπευσαν να κράξουν, ύστερα από τα πρώτα ανεπιτυχή αποτελέσματα, ήμουν από εκείνους που είχα ζητήσει να χαμηλώσουν οι τόνοι και να συνειδητοποιήσουμε πού βαδίζουμε. Άλλο, όμως, να χάνεις από τον Λεβαδειακό και την Ξάνθη, ακόμα και με τριάρες ή τεσσάρες και άλλο να αποκλείεσαι από τον Φωστήρα και να περιμένεις να μην ανοίξει μύτη! Δεν είναι δυνατόν, όταν λέγεσαι Πανιώνιος, υπό όποιες συνθήκες κι αν αγωνίζεται η ομάδα, να ψάχνεις για φτηνές δικαιολογίες για τον αποκλεισμό από μια ομάδα Γ' Εθνικής.

Είναι αδιανόητο ύστερα από ένα τόσο ντροπιαστικό αποτέλεσμα, να βγαίνει ο προπονητής και να λέει -γιατί αυτό είπε- ότι είναι... καλύτερα που δεν θα συνεχίσουμε στο Κύπελλο! Όπως είναι αδιανόητο να λέει κάθε μέρα, από δω κι από κει, ότι στόχος είναι η παραμονή, τη στιγμή που απέχουμε σχεδόν δέκα πόντους από τις ομάδες που πέφτουν και είμαστε ισόβαθμοι στην 5η θέση -άσχετα αν όλοι ξέρουμε ότι η ομάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει την είσοδο στην πεντάδα και την έξοδο στην Ευρώπη. Ένας ανεξήγητος πανικός μας έχει πιάσει, επειδή έτυχαν ορισμένοι τραυματισμοί και κάποια άσχημα αποτελέσματα και τρέμουμε μην τυχόν δεν μπορέσουμε να πάρουμε τους 7-8 βαθμούς απαιτούνται στον δεύτερο γύρο για να σωθούμε.

Αλλά αυτό που με τρελαίνει περισσότερο είναι να βλέπω φιλάθλους μας συμμερίζονται αυτές τις απόψεις! Δηλαδή... δεν γίνεται, πώς το λένε, χάνω τα λόγια μου και δεν ξέρω τι να γράψω! Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες μετέχουμε στο πρωτάθλημα, όσο αβέβαιο και αν είναι το μέλλον, δεν δικαιολογείται τόσο άγχος για την παραμονή -τη στιγμή που έχουμε 21 βαθμούς, επαναλαμβάνω- ούτε, πολύ περισσότερο, η αδιαφορία για το Κύπελλο. Εναν θεσμό ο οποίος μας έκανε μάγκες επανειλημμένα και όχι μόνο τις δύο χρονιές που κατακτήσαμε το τρόπαιο. Ακόμα και πέρυσι, μες στο γενικό χάλι, αποκλείσαμε τον Παναθηναϊκό. Την πιο όμορφη στιγμή των τελευταίων ετών στο Κύπελλο τη ζήσαμε...

Ό,τι και να πούμε τώρα, βέβαια, είναι αργά. Το 2012 τελειώνει με την πιο πικρή γεύση και το 2013 έρχεται χωρίς να προσδοκάμε τίποτα, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Διότι η εξασφάλιση της παραμονής ήταν ένας δύσκολος στόχος πριν την έναρξη της χρονιάς, αλλά τώρα, ύστερα από τον επιτυχημένο πρώτο γύρο με την προίκα των 21 βαθμών, είναι σχεδόν μία υποχρέωση που μένει να διεκπεραιωθεί. Εκτός αν δεν λεγόμαστε πλέον Πανιώνιος, αλλά Σούρμενα ή Αρμενική.

Άρθρο του Ορφέα Μπουρνόβα στην Κυανέρυθρη Πλατεία