Σαλούστρος: «Υπάρχει προβληματισμός...»

Για τον Πανιώνιο, το πρόβλημα με την αποχώρηση του Ηλία Λιανού, τον ίδιο, αλλά και το ελληνικό μπάσκετ μίλησε σε αθλητική ιστοσελίδα ο ...

Για τον Πανιώνιο, το πρόβλημα με την αποχώρηση του Ηλία Λιανού, τον ίδιο, αλλά και το ελληνικό μπάσκετ μίλησε σε αθλητική ιστοσελίδα ο Χρήστος Σαλούστρος.

Ο άσος του Ιστορικού δήλωσε αναλυτικά στο  "basketworld.gr":

Ο Πανιώνιος βρισκόταν τρίτος για 10 μήνες. Τι έφταιξε και τελικά ο ΠΑΟΚ επικράτησε στα play-offs?
Καταρχάς ήταν μια συναρπαστική σειρά, ήταν τέσσερις πολύ καλοί αγώνες. Το πρώτο παιχνίδι κρίθηκε σε ένα σουτ, σε μια λεπτομέρεια. Στο δεύτερο παιχνίδι δεν καταφέραμε να διεκδικήσουμε αυτό που μας αναλογούσε και στο τέλος καταρρεύσαμε. Στο τρίτο παιχνίδι μπήκαμε έτοιμοι, δείξαμε τις διαθέσεις μας, έφυγε από νωρίς η διαφορά και καταλήξαμε σε μια άνετη επικράτηση. Στο τέταρτο παιχνίδι, δυστυχώς, στα τελευταία κρίσιμα 50 δευτερόλεπτα δεν καταφέραμε να κάνουμε το break έτσι ώστε να φέρουμε τη σειρά πίσω στη Νέα Σμύρνη και έτσι ο ΠΑΟΚ άξια κατάφερε να επικρατήσει και να βρεθεί στην τρίτη θέση.

Παρά το γεγονός ότι η ομάδα της Νέας Σμύρνης δεν πέτυχε τους στόχους της, εσύ συμμετείχες για πρώτη φορά στην Α1. Πώς κρίνεις την παρουσία σου;
Για μένα είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το να παίζεις σε μια ομάδα της Α1, όπως ο Πανιώνιος από μια ομάδα της Α2 δεν είναι καθόλου εύκολο. Πιστεύω ότι μέσω των συμπαικτών μου και των προπονητών μου κατάφερα να αφομοιωθώ και κατάφερνα να έχω μια αξιοπρεπής παρουσία. Εννοείται πως όλα επιτυγχάνονται μέσα από την ομαδική δουλειά και αυτό το χρωστώ στους συμπαίκτες μου.

Τις τελευταίες μέρες ο Πανιώνιος διέρχεται διοικητική κρίση. Πιστεύεις ότι αυτό μπορεί να σε επηρεάσει αγωνιστικά; Έχουν συζητηθεί αυτά τα προβλήματα με τους παίκτες;
Υπάρχει μεγάλο θέμα πλέον στις τάξεις της ομάδας. Δυστυχώς οι εξελίξεις δεν είναι τόσο χαρμόσυνες. Ο πρόεδρός μας, κύριος Λιανός, φαίνεται ότι αποχωρεί οριστικά. Αλλά από ότι ξέρω δρομολογούνται οι εξελίξεις και τις επόμενες μέρες θα ξέρουμε τι μέλη γενέσθαι. Σίγουρα το συζητάμε με τους συμπαίκτες μου και υπάρχει προβληματισμός, αλλά πιστεύω ότι ο Πανιώνιος είναι μια μεγάλη ομάδα και μπορεί να ανταποκριθεί στις δυσκολίες των καιρών. Όμως, όσον αφορά τους παίκτες όλα είναι ανοιχτά…

Ποιες διαφορές νοοτροπίας και οργάνωσης εντοπίζεις ανάμεσα στην Α2 και την Α1; 
Υπάρχουν μεγάλες διαφορές και σε μερικά θέματα είναι χαώδης η απόσταση. Η Α2 πριν λίγα χρόνια ήταν επαγγελματική, πλέον έχει καταλήξει να είναι καθαρά ερασιτεχνική. Η οργάνωση στην Α1 είναι ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι. Υπάρχουν τα τηλεοπτικά, οι χορηγοί, φορείς που προσπαθούν ώστε να προβάλλεται η Α1 ακόμη και στο εξωτερικό. Η Α2 δεν προβάλλεται τόσο. Υπάρχουν πολλά κομμάτια σε εκκρεμότητα που μπορούν να συνθέσουν ένα πάζλ καλής κατηγορίας και να είναι ουσιαστικά ο προθάλαμος της Α1.

Νιώθεις ότι ο κόσμος σε αντιμετωπίζει διαφορετικά στον Πανιώνιο; Υπάρχουν ακόμη οι αθλητές-είδωλα για σένα;
Σίγουρα όταν πηγαίνεις σε μια ιστορική ομάδα, όπως ο Πανιώνιος, με συμμετοχές σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχεις διαφορετική αντιμετώπιση, εισπράττεις πολύ αγάπη. Σίγουρα όταν ήμουν σε μικρότερες κατηγορίες έβλεπα σαν είδωλα τους παίκτες που έπαιζαν στην Α1, και όχι μόνο των μεγάλων ομάδων. Σίγουρα όσο ανεβαίνεις και όσο μπαίνεις μέσα στο χώρο κάποια πράγμα απομυθοποιούνται. Παρόλα αυτά δεν σταματάς να έχεις κάποια πρότυπα και πιστεύω πως όσο πιο πολύ ανεβαίνεις τόσο περισσότερο σε αναγνωρίζει ο κόσμος και έτσι αναγνωρίζεται η αξία σου.


Ο Φιλαθλητικός ήταν η ομάδα που σε ανέδειξε. Πέρυσι χάσατε την άνοδο στις λεπτομέρειες, φέτος η ομάδα του Ζωγράφου έπεσε κατηγόρια. Σε τι πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η διαφορά;
Καταρχάς αυτό είναι πολύ λυπηρό. Ο Φιλαθλητικός είναι όντως η ομάδα που με ανέδειξε. Πριν από ένα χρόνο κρίθηκε σε ένα ματς η άνοδος. Δεν τα καταφέραμε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες. Η ομάδα μετά «διαλύθηκε», καθώς έφυγαν πολλά παιδιά, ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο Γκίκας, ο Σαμοθράκης, εγώ, ο Ανδρεόπουλος, ο Γεωργιάδης. Αυτοί ουσιαστικά συντελούσαν τον κορμό της ομάδας από την Α ΕΣΚΑ. Ήρθαν κάποια νέα ταλέντα, στα οποία η ομάδα πίστεψε. Δυστυχώς, παρόλο που έκανε δέκα νίκες -κάτι που θέλω να τονίσω, αφού ο ΟΦΗ πέρυσι έμεινε στην κατηγορία με 8 νίκες- στις ισοβαθμίες έχασε την κατηγορία. Σίγουρα αν σε έχει φτάσει ένα κράμα παικτών ένα καλάθι, ένα rebound, μια assist μακριά από την Α1 και μετά έρχονται κάποια καινούρια παιδιά, αν δεν δέσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν τα καταφέρνει. Τα παιδιά ήταν διψασμένα, κατάφεραν να κάνουν 10 νίκες, πράγμα που ήταν μεγάλη επιτυχία. Είχαν μια εμφάνιση αξιοπρεπέστατη, αλλά τελικά στάθηκαν άτυχοι και έτσι η ομάδα θα αγωνίζεται στα παρκέ της Β Εθνικής.

Ανήκεις και εσύ στην λεγόμενη «ευλογημένη γενιά του 90’». Μπορεί να μην έζησες τις επιτυχίες των μικρών εθνικών, αλλά πιστεύεις ότι η συμμετοχή σου στην Εθνική Ανδρών είναι εφικτός στόχος;
Σίγουρα αυτή η ομάδα του 90’ έχει δώσει μεγάλες χαρές, ειδικά στις μικρές εθνικές. Τα παιδιά αυτά παίζουν σε μεγάλους συλλόγους της Ελλάδας και της Ευρώπης. Μπορεί να μην ήμουν μέρος αυτών των εθνικών, αλλά το ζούσα μαζί τους, μαζί με όλη την Ελλάδα, μέσω της τηλεόρασης και ένιωθα περήφανος. Πιστεύω είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε για Εθνική Ανδρών, χρειάζομαι χρόνο ακόμα. Παρόλα αυτά τα όνειρα δεν σταματούν και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να το επιτύχω.

Δεδομένου ότι δεν προέρχεσαι από οικογένεια αθλητών, τι σε ώθησε στο μπάσκετ;
Ανέκαθεν ήμουν «αθλητικό» παιδί. Πάντα ήμουν με μια μπάλα στο χέρι, είτε αυτή ήταν ποδοσφαίρου, είτε μπάσκετ. Όντως από το σπίτι δεν είχα αθλητικές ορμές, αλλά με τον αδερφό μου από μικροί πάντα παίζαμε στις αλάνες του Ηρακλείου. Πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός, πάντα παρακολουθούσα και αυτό ήταν η κινητήρια δύναμη. Ένας φίλος, όμως, ήταν η βασική αιτία που αγάπησα το μπάσκετ. Διαφορετικά, δεν θα είχα ασχοληθεί ποτέ.

Πριν από λίγες μέρες αποφοίτησες από το τμήμα Φιλολογίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θεωρείς ότι οι σπουδές είναι απαραίτητες για έναν αθλητή; Όταν αποσυρθείς σκέφτεσαι να εξασκήσεις το επάγγελμά σου;
Σίγουρα οι σπουδές και έπειτα το πτυχίο είναι κάτι απαραίτητο για έναν αθλητή, γιατί η μόρφωση είναι ένα βασικό κομμάτι της ζωής. Πράγματι πριν λίγες μέρες πήρα το πτυχίο μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Πιστεύω ότι μπορώ να εξασκήσω το επάγγελμά μου, όταν τελειώσω τη μπασκετική μου καριέρα. Εύχομαι, όμως, ότι δεν θα χρειαστεί (γέλια)!

Πώς είναι ο Χρήστος εκτός γηπέδων; Ποιο είναι το μότο στη ζωή σου;
Ο Χρήστος είναι ένας χαλαρός τύπος. Του αρέσει να είναι έξω με τους φίλους του, του αρέσει να περνάει καλά, να γελάει, να κάνει τους άλλους να περνούν καλά. Ακόμα και όταν είναι εκτός γηπέδων δεν σταματά να είναι ευτυχισμένος για όσα γίνονται εντός γηπέδων και προσπαθεί κάθε μέρα να βελτιώσει τις ατέλειές του, ώστε να προχωρήσει παρακάτω. Αν μπορούσα να πω ότι έχω ένα μότο είναι να ευχαριστιέσαι τη ζωή και να φτάσεις ακόμα και στα άκρα για να είσαι ευτυχισμένος. Και εννοείται πάντα να χαμογελάς.

Το μπάσκετ δεν είναι απομονωμένο από την κοινωνία. Η οικονομική κρίση, αλλά και η κρίση αξιών γίνεται αισθητή. Τι θα πρέπει να αλλάξει για να μην οδηγηθεί σε «χρεωκοπία»;
Ο κόσμος είναι πολύ κοντά στο μπάσκετ και το αγαπάει. Αυτό φαίνεται τόσο σε επίπεδο συλλόγων, όσο και σε επίπεδο Εθνικής, με την στήριξη των «πελαργών». Ως συνέπεια, η οικονομική κρίση και η κρίση αξιών είναι κάτι περισσότερο από φανερή. Πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες για να μην έχουμε προβλήματα στο μέλλον. Πιστεύω πως η Ομοσπονδία, ο ΕΣΑΚΕ και το κράτος θα καταφέρουν να βγάλουν το μπάσκετ από αυτή τη δεινή κατάσταση, γιατί ο κόσμος, ειδικά σε τέτοιες εποχές, έχει ανάγκη από καλό και ποιοτικό μπάσκετ. Μπορούμε να έχουμε ένα ακόμη πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, και πιθανώς το καλύτερο της Ευρώπης.

Τα φαινόμενα φανατισμού και βίας συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τους οπαδούς. Θεωρείς ότι οι ιθύνοντες έχουν τη δυνατότητα να τα καταστείλουν; Οι τιμωρίες κεκλεισμένων των θυρών και τα χρηματικά πρόστιμα αρκούν;
Δυστυχώς δεν αρκούν. Δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα της Αγγλίας, πριν κάποια χρόνια στο ποδόσφαιρο, που απαγόρευσαν σε τέτοιους οπαδούς να εισέρχονται στο γήπεδο. Έτσι οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ακόμα και αν κάθεσαι ένα μέτρο από την αντίπαλη ομάδα δεν πρέπει να αντιδράς. Αυτά τα φαινόμενα βίας δεν σταματούν και είναι κάτι πραγματικά λυπηρό, που αποσυντονίζει τον κάθε αθλητή, σε οποιοδήποτε άθλημα, αφού πρωτίστως πρέπει να ανησυχεί για τη σωματική τους ακεραιότητα και ύστερα για την επίτευξη του στόχου του. Εννοείται ότι οι ιθύνοντες έχουν τη δυνατότητα, όχι μόνο να τα περιορίσουν αλλά και να τα εξαλείψουν. Είναι στο δικό τους χέρι. Πιστεύω πως έχουμε αξιόλογους ανθρώπους σε όλες τις ομάδες, και ίσως μια πιο ουσιαστική συνεργασία να δώσει τη λύση στον χουλιγκανισμό.