Είμαι και εγώ ένας από τους χιλιάδες Πανιώνιους που υπάρχουν σε όλο το κόσμο... Γεννήθηκα και μεγάλωσα ως τα 20 μου χρονιά σε ένα χωρί...
Γεννήθηκα και μεγάλωσα ως τα 20 μου χρονιά σε ένα χωρίο στο Πήλιο της Μαγνησίας. Ο πατέρας μου άρρωστος Πανιώνιος και εγω από τότε που γεννήθηκα θυμάμαι όλα να κινούνται γύρω από τον Πανιώνιο.
Κατάφερα με την δυναμική που υποστήριζα αυτί την ομάδα να παρασύρω και άλλους κai να πιστέψουν σε αυτό το μεγαθήριο που λέγεται Πανιώνιος.
Θα μπορούσα να περιγράψω πολλές στιγμές που έχω ζήσει με αυτί την ομάδα άλλα θα θυμηθώ τις ποιο δυνατές στιγμές για μένα. Η πρώτη ήταν όταν με έφερε ο πατέρας μου για πρώτη φορα στο γήπεδο,το 2002, δεκαπέντε χρόνων εγώ τότε. Οσο πλησιάζαμε προς το γήπεδο της Νέας Σμύρνης το ρίγος που ένιωθα και η συγκίνηση ήταν απερίγραπτη.
Μέτα ακολούθησαν και άλλα ταξίδια στην Αθηνά. Τα 700 χιλιόμετρα που μας χώριζαν ήταν ενα τίποτα μπροστά σε αυτό που ένιωθα όταν αντίκριζα το γήπεδο μας. Όταν αντίκριζα την φανέλα αυτής της ομάδας. Έβαλα στόχο να σπουδάσω στην Αθηνά, ο λόγος; μα φυσικά ο Πανιώνιος.
Τα κατάφερα και από το 2008 μένω στην Αθήνα και δεν έχω χάσει αγώνα του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη... Θυμάμαι τότε με την Γαλατά στην Ευρώπη που χάσαμε άλλα εμείς ακόμη και μετά την λήξη του αγώνα εκεί, στις θέσεις μας, να τραγουδάμε γι' αυτή την ιδέα, για το μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδας.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε αμέτρητες εμπειρίες που έχω βιώσει με αυτή την ομάδα.. Η μεγαλύτερη μου στενοχώρια είναι που ο κόσμος δεν έρχεται στο γήπεδο. Θα πρέπει, πιστεύω, να γίνουν κάποιες σοβαρές ενέργειες απ' όλους για να είναι η Νέα Σμύρνη κάθε Κυριακή γεμάτη.
Πανιωνάρα για πάντα!!!
Αναγνώστης: Δημήτρης Στ.
Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια