Βήμα λαού: Η ομορφιά να είσαι Πανιώνιος

Έγινα Πανιώνιος (δυστυχώς δε γεννήθηκα) μετά από μια ήττα του ιστορικού στη Νέα Σμύρνη από τον ΠΑΟ πριν πολλά χρόνια. Αυτό που με έκανε ...

Έγινα Πανιώνιος (δυστυχώς δε γεννήθηκα) μετά από μια ήττα του ιστορικού στη Νέα Σμύρνη από τον ΠΑΟ πριν πολλά χρόνια. Αυτό που με έκανε Πανιώνιο ήταν η κίνηση του μεγάλου παίκτη Στάθη Χάϊτα, όταν μετά το τέλος του αγώνα ήρθε στην εξέδρα στη σημερινή Θήρα 2 και ζήτησε ΣΥΓΝΩΜΗ από τον κόσμο του Πανιωνίου για την ήττα. Δεν ξέρω αλλά ή κίνηση του αυτή με έκανε να αγαπήσω τον Ιστορικό και δειλά δειλά να πηγαίνω στο γήπεδο ψάχνοντας για «φοράκια» ώστε να τον βλέπω.

Στην αρχή δέχτηκα τα πειράγματα από όλα τα παιδιά της ηλικίας μου …ρε Πανιώνιος είσαι????? Έψαχνα απεγνωσμένα να βρω και εγώ μια μπάλα (εκείνες τις πλαστικές) που να γράφει Πανιώνιος και να έχει τα χρώματα της ομάδας μου. Πουθενά. Μόνο για τις γνωστές 3 ομάδες είχε. Με αυτά και αυτά πείσμωνα και όλο και πιο πολύ τον αγαπούσα. Πλέον γίνομαι τακτικός φίλαθλος στην παλιά Θήρα 2. Ακόμη θυμάμαι το «υπερσύγχρονο» χειροκίνητο ρολόι με τις ομάδες και το σκορ!
Για τέτοιες μαγικές στιγμές μιλάμε.

Πέρασαν τα χρόνια και σιγά σιγά άρχισα να πηγαίνω και στα εκτός έδρας, μετά επαρχία ώσπου ήρθαν και τα δυο μπαράζ (Βόλο με Μακεδονικό και Λάρισα με τα παγούρια). Πλέον άρχισα να πηγαίνω στη Θήρα 4 (υβριστικά). Κάθε Κυριακή εκεί βρέξει χιονίσει. Τις νίκες μας τις πανηγύριζα όλη τη βδομάδα, τις ήττες μας τις ξεχνούσα μέσα στο γήπεδο. Με είχαν μάθει και στη δουλειά μου σαν τον γραφικό Πανιώνιο. Πόσο γούσταρα να δουλεύω τους γαύρους, βαζέλες και χανούμες όταν τους κερδίζαμε (σπάνια αλλά ναι μας άφηνε το κατεστημένο να κερδίζουμε και εμείς).

Τρελαινόμουν όταν τους έβλεπα να νευριάζουν από τα πειράγματα μου. Βλέπετε αυτοί δεν έχουν μάθει τι πάει να πει ήττα. Είναι τα προστατευόμενα παιδιά του συστήματος.

Πήραμε και δυο κύπελλα. Μέσα ήμουν και σε αυτά. Με την αεκ στη Θύρα 7 να προσπαθώ σε κάθε γκολ μας να συνεφέρω τον Αντώνη τον Ζαγ…….. που λιποθυμούσε (χαθήκαμε και με αυτόν) και στα επίσημα με τον παο (μεγαλώσαμε βλέπετε). Ίσως λίγοι να το θυμούνται αλλά σε εκείνον τον τελικό είχαμε πουλήσει ΟΛΑ μας τα εισιτήρια ενώ οι βάζελοι όχι.

Μετά δυστυχώς λόγω δουλειάς στο εξωτερικό στερήθηκα την ομάδα μου για 6 χρόνια!!! Έβλεπα αγώνες από nova ή τους άκουγα στο ράδιο. Απορώ πως άντεχα. Επιτέλους επιστροφή και ξανά στο γήπεδο. Πέρασαν τα χρόνια με χαρές, λύπες, γκρίνιες, τσακωμούς και πλέον πηγαίνω στη Θύρα 2.

Εκεί βρίσκω όλους αυτούς που αναφέρει ο Kostis Austria στο Βήμα λαού: Ο λόγος που πάω γήπεδο... «Γεια σου Κωστή».

Σε κάθε αγώνα εκεί είμαστε. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν βλέπω τον κόσμο μας στο γήπεδο. Μπορεί και το δέχομαι να οφείλεται στην κρίση. Υπήρχαν αγώνες με κάτω από 1000 άτομα στο γήπεδο. Ο Πανιώνιος πρέπει να έχει τον κόσμο του κοντά.

Θέλω να κλείσω λέγοντας ….Κώστα θα είμαι και εγώ εκεί για να συμπληρώσουμε όλοι μαζί το παζλ.

ΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ.

Αναγνώστης: Κώστας Satswk

Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.