Κακό πρώτο ημίχρονο, υποτίμηση αντιπάλου, ήττα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο και κάποιες φορές η μοίρα μιας αναμέτρησης προκύπτει με αυτόν το...
Αγωνιστικά ο "Ιστορικός" εμφανίστηκε "νωχελικός" στο πρώτο ημίχρονο και με την εικόνα του έδειξε πως άλλη Βέροια περίμενε κι άλλη βρήκε. Οι δύο άνετες επικρατήσεις με Αστέρα Τρίπολης και Ξάνθη αποτέλεσαν την απόδειξη πως η ομάδα του Μιλόγεβιτς μοιάζει ικανή για αρκετά πράγματα, ωστόσο η ήττα από την ομάδα της Ημαθίας αποτελεί περίτρανη απόδειξη πως τίποτα δεν πρόκειται να χαριστεί στους "κυανέρυθρους".
Σίγουρα βέβαια, το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, σε καμία περίπτωση, δεν χρειάζεται να αποφέρει καταστροφολογία. Ο προπονητής του "Ιστορικού" αναγνώρισε αμέσως μετά την αναμέτρηση το πρόβλημα που έφερε αυτή την απρόσμενη ήττα και είναι, ξεκάθαρα, στο χέρι αυτού και των παικτών να μάθουν από αυτό το πάθημα.
Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που ο Πανιώνιος έχει υποπέσει σε αγωνιστική "γκέλα" ούτε η τελευταία. Για αυτό είναι τα λάθη για να μαθαίνεις από αυτά και να τα διορθώνεις.
Είναι στο DNA του συλλόγου να την... παθαίνει ακριβώς όταν έχει "φτιαχτεί" και νιώθει σίγουρος. Κι αυτό επίσης δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Όπως βέβαια στο DNA της ομάδας αυτής, είναι το να "σηκώνεται", να ξεπερνάει τα προβλήματα (μικρά-μεγάλα, σημαντικά-ασήμαντα) της και να βγαίνει πιο δυνατή από εκείνα. Αυτό είναι το... μαγικό με τον Πανιώνιο, αυτό δεν θα το καταλάβει κανείς πως συμβαίνει, ποτέ όμως...
Ήττες σαν αυτές, ειδικά την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, πρέπει να λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο σαν παραδείγματα προς αποφυγή και ηχηρά μηνύματα, του τι πρέπει να διορθωθεί ώστε να μην επαναληφθούν. Ήττες σαν αυτές ανέκαθεν πείσμωναν τον "Ιστορικό" και οι παροδικές πίκρες, όταν τύχαιναν της κατάλληλης διαχείρισης-αντιμετώπισης, έφερναν -σχεδόν- πάντα μεγαλύτερες χαρές που τις υπερκάλυπταν. Έχει μεγάλο δρόμο ακόμα η χρονιά...
Υ.Γ: Ο κόσμος φαίνεται δειλά-δειλά να επιστρέφει στο γήπεδο, γεγονός αρκετά ευχάριστο. Επίσης σήμερα φάνηκε η πίστη που υπάρχει πάνω σε όλη την ομάδα από τον πρόεδρο, τον προπονητή μέχρι και τον τελευταίο φροντιστή, αυτό αποτυπώθηκε στα μάτια μου μέσα από το τεράστιο χειροκρότημα ύστερα από το πέρας μίας απρόσμενης ήττας.
Υ.Γ. 1: Και η γκρίνια μερικών και αυτή αποδεκτή, εξάλλου και αυτό αποτελεί δείγμα του DNA και της διαφορετικότητας του συλλόγου αυτού!
Ανδρέας Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια