Γράφει ο Λουζιτανός... Έχω ξαναγράψει ότι το μυστικό στην επιτυχία του Πανιωνίου θα είναι να κρατάει το μηδέν. Και κάτι τέτοιο αποδείχτ...
Έχω ξαναγράψει ότι το μυστικό στην επιτυχία του Πανιωνίου θα είναι να κρατάει το μηδέν. Και κάτι τέτοιο αποδείχτηκε περίτρανα στο Αγρίνιο. Η ομάδα έπαιξε πολύ καλή άμυνα, ουσιαστικά δεν κινδύνευσε σε καμία φάση και υπήρχε άριστη αλληλοκάλυψη και βοήθειες όσες φορές χάθηκε η μπάλα (και ήταν πολλές, ειδικά κατά διαστήματα).
Επιθετικά, η ομάδα έκανε όσα χρειάστηκε, ως συνήθως χάθηκαν ευκαιρίες, με κορυφαία του Καρίμ, αλλά με τη βοήθεια της τύχης (επιτέλους!) πέτυχε το 1ο γκολ από στημμένο και ασίστ… αντίπαλου αμυντικού. Λογικό είναι όμως ότι κάποια στιγμή θα μπει και το τυχερό γκολ, ειδικά για μια ομάδα που δημιουργεί φάσεις, όπως ο Πανιώνιος.
Η μεγάλη διαφορά με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι μετά το γκολ δεν επικράτησε πανικός, η αμυντική γραμμή ήταν πολύ σταθερή και οι μεσοεπιθετικοί κράτησαν μπάλα και μάλιστα κάποιοι, όπως ο Φούντας (που μέχρι το 55 ήταν αρνητικός) και ο Μασούντ νομίζω ότι έπαιξαν πολύ καλύτερα μετά το γκολ. Έτσι, ήρθε και η 2η τυχερή φάση, καρμπόν με την 1η για να γίνει το 2-0 και να κλειδώσει το παιχνίδι. Ο Μασούρας πλέον πρέπει να πήρε αυτοπεποίθηση μετά το 1ο του γκολ εφέτος και ας ελπίσουμε να συνεχίσει με τον ανάλογο αέρα και να αποδείξει – όπως ο Τασουλής που για μία ακόμη φορά ήταν σχεδόν άψογος – ότι αξίζει θέση στον Πανιώνιο.
Με λίγα λόγια, η ομάδα κέρδισε δίκαια, τα γκολ βέβαια είχαν αρκετή δόση τύχης. Όσο και αν τα φώτα πέφτουν συνήθως στους σκόρερ, για μένα οι καλύτεροι παίκτες μας ήταν ο Ρισβάνης, ο Τασουλής και οι Οικονόμου και Σιώπης.
Η αγωνιστική επιτυχία, μας δίνει τη δυνατότητα να στρέψουμε την προσοχή μας και λίγο στα αποδυτήρια – διοίκηση.
Ο Μιλόγεβιτς, υπό την πίεση των αποτελεσμάτων προφανώς, έχει γενικότερα χρησιμοποιήσει ελάχιστα το rotation. Ειδικά στα 2 τελευταία ματς μέσα σε 3 ημέρες είδαμε την ίδια 11άδα. Αυτό δεν έδειξε να λειτουργεί αρνητικά για την ομάδα, μιας και ήρθε το αποτέλεσμα, αλλά ίσως περιορίζει τις λύσεις από τον πάγκο, καθώς δε θα μπορεί να ζητά πολλά από παίκτες που δεν έχουν συμμετοχή, όταν χρειαστεί να αλλάξει κάτι σε κάποιον αγώνα.
Ειδικά στην κορυφή της επίθεσης, εάν τελικά ο Καρίμ πιεστεί να φύγει στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, πρέπει να αναζητηθεί το διάδοχο καθεστώς. Δεδομένου ότι μέχρι τώρα δεν έχει καν αναφερθεί στις μεταγραφικές φήμες κάποιο όνομα επιθετικού, υποθέτουμε ότι αυτός θα είναι από το ήδη υπάρχον δυναμικό. Ενγκόνγκ και Ολαϊτάν (αλήθεια ο τελευταίος είναι ακόμη στην ομάδα;!) μπορούν να παίξουν στη θέση αυτή, αν και μέχρι σήμερα δεν έχουν λεπτά συμμετοχής, οπότε θα πρέπει να δούμε σε τι κατάσταση ετοιμότητας βρίσκονται.
Και εδώ δημιουργούνται ερωτήματα:
1. Πώς επιδιώκεται να «φύγει» ο Καρίμ για να μπουν στα ταμεία τα 400 χιλιάρικα, άρα να βγει άμεσα όσο κερδισμένος γίνεται ο Πανιώνιος, από την άλλη όμως βλέπουμε να έχουν γίνει αναντικατάστατοι στην αρχική 11άδα παίκτες δανεικοί (όπως οι Μπεν και Γιαννιώτης) και να μη δίνονται ευκαιρίες σε κάποιους που ανήκουν στον Πανιώνιο (Ενγκόνγκ, Ολαϊτάν και στο τέρμα Θεοδωρόπουλος – που έφυγε – και Βοσνιάδης). Στη μία περίπτωση θέλουμε να κερδίσουμε, στην άλλη όχι;
2. Αν ο Καρίμ μείνει και προσφέρει επιθετικές λύσεις που οδηγήσουν την ομάδα στην Ευρώπη, δεν θα κερδίσει ο σύλλογος παραπάνω χρήματα από τα 400 χιλιάρικα και ας χάσει ελεύθερο τον παίκτη, αντί να χάσει την Ευρώπη λόγω έλλειψης φορμαρισμένου επιθετικού;
Για να καταλήξουμε: η διοίκηση παίρνει ένα ρίσκο πιέζοντας τον Καρίμ να φύγει τώρα. Το ρίσκο αυτό θα το αξιολογήσουμε στο τέλος της σεζόν. Αν βγούμε Ευρώπη το ρίσκο θα αποδόσει. Αν όχι, θα αποδειχθεί λάθος. Ελπίζουμε στην 1η περίπτωση και ας γκρινιάζουμε μερικοί, μερικοί...
Πίσω στα αγωνιστικά όμως. Πλέον, φιγουράρουμε στη 2η θέση, ενώ έρχονται κάποια παιχνίδια με φορμαρισμένες ομάδες, που δίνουν την ευκαιρία στην ομάδα να ξεχωρίσει. Και σε αυτά, το κλειδί για τις καλές εμφανίσεις και το αποτέλεσμα αποτελεί η αμυντική συμπεριφορά της ομάδος. Αν λειτουργήσουμε αμυντικά όπως στο ματς με τον Παναιτωλικό, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια