Γράφει ο Ανδρέας Καραγιάννης... Κάποτε είχε γραφτεί πως ο Πανιώνιος είναι σαν τη ζωή, γεμάτος δυσκολίες και κακές στιγμές μα και λίγες ...
Κάποτε είχε γραφτεί πως ο Πανιώνιος είναι σαν τη ζωή, γεμάτος δυσκολίες και κακές στιγμές μα και λίγες πινελιές από όμορφες στιγμές οι οποίες είναι τόσο δυνατές που αυτόματα υπερκαλύπτουν την όποια στεναχώρια. Αυτή ίσως να αποτελεί την πιο κοντινή προσέγγιση στην ερώτηση γιατί είσαι Πανιώνιος.
Όποιος βρέθηκε στην Τρίπολη για την αναμέτρηση με τον Αστέρα το ένιωσε. Σε μία αναμέτρηση στην οποία δεν κρινόταν ούτε κάποιος τίτλος, ούτε κάποιο Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ήταν όλα... Πανιώνιος. Ο παλμός της κερκίδας, το πάθος των ποδοσφαιριστών και όλων όσων απάρτιζαν την "κυανέρυθρη" αποστολή, ζέσταναν την καρδιά όλων.
Το "στοίχημα" των ανθρώπων που τρέχουν τα τελευταία χρόνια την ομάδα ίσως αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση που είχε ποτέ κανείς στον σύλλογο. Γιατί όταν μιλάς για την βιωσιμότητα ενός οργανισμού που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν "διασωληνομένος στην εντατική", μιλάς για πολλά παραπάνω από απλά και "κρύα" χρήματα...
Στην ουρά του σέρνει μία σειρά από πολλά πράγματα τα οποία έπρεπε να διορθωθούν ώστε ο Ιστορικός να γίνει ξανά αυτό που πρέπει να είναι. Δυνατός, ανταγωνιστικός και ανεξάρτητος.
Πέρα από το καθαρά οικονομικό πρόβλημα, που ταλάνιζε το σωματείο, το οποίο είχε φτάσει στο χείλος του γκρεμού, οι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να καταφέρουν να αφαιρέσουν από τον οργανισμό αυτόν κάθε λογής "σκουπίδι" από πάνω του με σημαντικότερο όλων την χαμένη αξιοπρέπεια και περηφάνια απανταχού Πανιώνιου φιλάθλου τα οποία αμφότερα βρίσκονταν στα... τάρταρα.
Η εμπιστοσύνη στην ομάδα είχα χαθεί, η φωτιά σιγόκαιε μεν αλλά καμία σχέση με την δυναμική που έχει αλλά και αξίζει να έχει η ομάδα αυτή. Κάθε φίλος του Ιστορικού βίωνε καθημερινά μία αρρωστημένη κατάσταση και γινόταν δέκτης ειρωνικών σχολίων για την αγαπημένη του ομάδα. Αυτά είχαν ως μοιραίο αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθεί και να απομακρυνθεί από το γήπεδο.
Πλέον όλα αυτά, ανήκουν στο παρελθόν και η κατάσταση από τότε έχει αρχίσει να μπαίνει στο σωστό καλούπι. Ο δρόμος είναι μακρύς όμως τα πράγματα δείχνουν ξεκάθαρα, σε όλα τα σημεία. 1,2,3... βήματα σωστά, κοντινά μεταξύ τους και μόνο προς τα πάνω. Χωρίς ακρότητες και υπερβολές, με αποφυγή οποιουδήποτε ρίσκου και βαδίσματος σε αχαρτογράφητα εδάφη, ο Πανιώνιος σήκωσε και πάλι κεφάλι.
Η ομάδα αυτή, ναι, αποτελεί τον Πανιώνιο που θέλει ο κάθε φίλος του να βλέπει και να καμαρώνει. Είναι το σύνολο που θέλει για να ξελαριγκιάζετε κάθε Κυριακή στο γήπεδο και από την ώρα που θα φύγει να έχει το μυαλό του στο πότε θα βρεθεί και πάλι εκεί.
Είναι πολύ όμορφο να έχεις κάτι το οποίο σε βοηθά να ξεφύγεις για δύο-τρεις ώρες από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να απολαύσεις κάτι το οποίο σου είχε λείψει τόσο πολύ... Γιατί σε όλους είχε λείψει ένας Πανιώνιος δυνατός και περήφανος.
Για αυτό λοιπόν, μετά την οικονομική εξυγίανση, που είναι κοντά στην επίτευξη της, η διοίκηση αυτή καταφέρνει και την εξίσου σημαντική επιστροφή της Πανιώνιας υπηρηφάνειας. Τώρα, είναι σειρά του κόσμου να "μιλήσει", γεμίζοντας το γήπεδο και μειώνοντας τις αρκετές... άδειες κόκκινες καρέκλες που φαίνονται κάθε φορά που ο Ιστορικός αγωνίζεται στην Νέα Σμύρνη.
Το... Γαλατικό χωριό αδέρφια είναι ξανά ανεξάρτητο και περήφανο. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσει ο κόσμος, χωρίς πολλά-πολλά την Κυριακή(5/2) όλοι οι δρόμοι έχουν μόνο ένα προορισμό γιατί... Πανιωνάρα είσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια