Αδέρφια καλησπέρα, Δυο χρόνια ξενιτιάς... Δυό χρόνια μακρυά από την μεγάλη μου αγάπη... Με το διαρκείας μου και τη θέση μου στη θ7 όμ...
Αδέρφια καλησπέρα,
Δυο χρόνια ξενιτιάς... Δυό χρόνια μακρυά από την μεγάλη μου αγάπη...
Με το διαρκείας μου και τη θέση μου στη θ7 όμως πάντα καπαρωμένη...
Από μένα,
Και τον κολλητό μου τον Νικόλα κάθε Σαββάτο/ Κυριακή στη διπλανή θέση να βλέπει ζωντανά και για τους δυο μας...
Και να επικοινωνούμε μέσω viber για τις φάσεις και να πανηγυρίζουμε στο τέλος μαζί από το τηλέφωνο...
Ενώ εγώ βλέπω κάθε αγώνα, κάθε αγωνιστική από την τηλεόραση...ανελλιπώς....
Εδώ και δυο χρόνια...στα ξένα...
Εμένα που με έπαιρνε ο πατέρας μου κάθε Κυριακή στην 7 μαζί του...
Και τώρα βλέπει τον Ιστορικό από ψηλά, μαζί με τους κολλητούς του, τον Νίκο τον Πεντζαρόπουλο, τον Θανάση τον Σαραβάκο και τόσους άλλους...
Και που στη συνέχεια έπαιρνα τον αδερφό μου εγώ και καθόμασταν δίπλα στον πάγκο της ομάδας για να δούμε τον αγώνα, αφού δυστυχώς καθόταν σε καροτσάκι...
Και που τώρα βλέπει κι εκείνος την μεγάλη του αγάπη από ψηλά μαζί με τον πατέρα μας...
Αλλά δυο χρόνια μακρυά είναι πολλά...
Σε λίγη ώρα πετάω για Αθήνα...
Για να είμαι κι εγώ εκεί την Δευτέρα, στη θέση μου, με τον κολλητό μου, για να φωνάξω, να τρελλαθώ με τον Ιστορικό ανεξαρτήτως αποτελέσματος...
Να δω τον αγώνα παρέα με τον πατέρα μου, τον αδερφό μου και τόσους άλλους...
Γιατί όπως τραγουδάει κι η τετράχρονη κόρη μου κάθε μέρα ..
Με εκτίμηση...
Αναγνώστης: Δημήτρης
Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.
Δυο χρόνια ξενιτιάς... Δυό χρόνια μακρυά από την μεγάλη μου αγάπη...
Με το διαρκείας μου και τη θέση μου στη θ7 όμως πάντα καπαρωμένη...
Από μένα,
Και τον κολλητό μου τον Νικόλα κάθε Σαββάτο/ Κυριακή στη διπλανή θέση να βλέπει ζωντανά και για τους δυο μας...
Και να επικοινωνούμε μέσω viber για τις φάσεις και να πανηγυρίζουμε στο τέλος μαζί από το τηλέφωνο...
Ενώ εγώ βλέπω κάθε αγώνα, κάθε αγωνιστική από την τηλεόραση...ανελλιπώς....
Εδώ και δυο χρόνια...στα ξένα...
Εμένα που με έπαιρνε ο πατέρας μου κάθε Κυριακή στην 7 μαζί του...
Και τώρα βλέπει τον Ιστορικό από ψηλά, μαζί με τους κολλητούς του, τον Νίκο τον Πεντζαρόπουλο, τον Θανάση τον Σαραβάκο και τόσους άλλους...
Και που στη συνέχεια έπαιρνα τον αδερφό μου εγώ και καθόμασταν δίπλα στον πάγκο της ομάδας για να δούμε τον αγώνα, αφού δυστυχώς καθόταν σε καροτσάκι...
Και που τώρα βλέπει κι εκείνος την μεγάλη του αγάπη από ψηλά μαζί με τον πατέρα μας...
Αλλά δυο χρόνια μακρυά είναι πολλά...
Σε λίγη ώρα πετάω για Αθήνα...
Για να είμαι κι εγώ εκεί την Δευτέρα, στη θέση μου, με τον κολλητό μου, για να φωνάξω, να τρελλαθώ με τον Ιστορικό ανεξαρτήτως αποτελέσματος...
Να δω τον αγώνα παρέα με τον πατέρα μου, τον αδερφό μου και τόσους άλλους...
Γιατί όπως τραγουδάει κι η τετράχρονη κόρη μου κάθε μέρα ..
Με εκτίμηση...
Αναγνώστης: Δημήτρης
Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια