Γράφει ο Πάνος Κατσούλας... Τα συμπεράσματα της ισοπαλίας με την Αεκ Τη Δευτέρα στη Ν. Σμύρνη διεξήχθη ένα πολύ διδακτικό παιχνίδι. Έ...
Τα συμπεράσματα της ισοπαλίας με την Αεκ
Τη Δευτέρα στη Ν. Σμύρνη διεξήχθη ένα πολύ διδακτικό παιχνίδι. Ένα ματς από το οποίο θαρρώ ότι μπορούν να βγουν πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα. Πριν τ’ αναφέρω θα σταθώ στον ενθουσιασμό των φίλων του Ιστορικού που μετά τη λήξη πανηγύριζαν δικαίως σαν η ομάδα τους να είχε κερδίσει. Οι πανηγυρισμοί αυτοί δεν ήταν πιστεύω απόρροια της ισοπαλίας με την Αεκ, αλλά οφείλονταν περισσότερο στο συσσωρευμένο ενθουσιασμό των φίλων του Ιστορικού για τα συνεχή θετικά αποτελέσματα του τελευταίου διαστήματος, που διατηρούν την ομάδα στη 2η θέση της βαθμολογίας.
Ας έρθουμε όμως τώρα στα συμπεράσματα του αγώνα. Ο Πανιώνιος παρουσιάστηκε αναίτια πολύ κακός στο πρώτο ημίχρονο και χωρίς τον Γεσίλ στη σύνθεσή του. Δεν ξέρω αν ο τελευταίος είναι σε θέση να βγάλει όλο το παιχνίδι όμως απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο ποιοτικός ποδοσφαιριστής είναι και άρα νομίζω ότι θα πρέπει να ξεκινάει ως βασικός και να συμμετέχει στον αγώνα όσο μπορεί. Επίσης το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, που τόσα πολλά έχει συνεισφέρει στη φετινή ανοδική πορείας της ομάδας, υπέπεσε σε αρκετά λάθη με κυριότερο το παιδαριώδες με το οποίο «προσφέρθηκε» το γκολ στην αντίπαλη ομάδα! Αν δε γινόταν αυτό το λάθος αμφιβάλω αν η Αεκ είχε πιθανότητες να σκοράρει έστω και αν είχε την κατοχή της μπάλας. Ένα άλλο αρνητικό στο πρώτο ημίχρονο ήταν ότι οι κεντρικοί χαφ αδυνατούσαν να κρατήσουν τη μπάλα, να συνδυαστούν και να προωθήσουν το παιχνίδι προς την αντίπαλη εστία. Επίσης η νευρικότητα επανεμφανίστηκε στον Μασούντ επειδή κάποιες φάσεις δεν του πήγαν όπως ήθελε. Όμως έμπειρος καθώς είναι, πρέπει να διαχειρίζεται πολύ καλύτερα αυτές τις καταστάσεις διότι η νευρικότητά του ζημιώνει τόσο τον ίδιο όσο προπάντων την ομάδα του.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Πανιώνιος παρουσίασε τα θετικά χαρακτηριστικά που εμφανίζει τις περισσότερες φορές φέτος. Συγκεκριμένα ο Πανιώνιος διακρίνεται κυρίως για το ότι είναι μια ομάδα μαχητική, αρκετά συμπαγής και με κάποιες μονάδες που διαθέτουν ποδοσφαιρική ποιότητα. Δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο να έχει στο παιχνίδι του κατοχή μπάλας, αλλά είναι από τις ομάδες εκείνες που μάχονται στην άμυνα και στο κέντρο φροντίζοντας να χτυπήσει στην αντεπίθεση αξιοποιώντας τις κάθετες και πλάγιες μπαλιές προς τους ταχύτατους επιθετικούς του. Αυτά τα στοιχεία δεν τα είχε καθόλου ο Πανιώνιος στο 1ο ημίχρονο αλλά τα παρουσίασε στη μεγαλύτερη διάρκεια του 2ου ημιχρόνου. Δηλαδή δυνάμωσε την άμυνά του, αν και τα λάθη δεν έλειψαν εντελώς, το κέντρο ήταν πιο αγωνιστικό και προσεκτικό στις μεταβιβάσεις και έτσι σιγά – σιγά ο Πανιώνιος έγινε απειλητικός με τους γρήγορους και ποιοτικούς επιθετικούς που διαθέτει. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο κατάφερε να ισοφαρίσει μετά από μια καταπληκτική ομαδική προσπάθεια, αλλά έχασε και άλλες δύο τουλάχιστον κλασσικές ευκαιρίες, με τις οποίες θα μπορούσε να προηγηθεί και κατά πάσα πιθανότητα να είχε κερδίσει και τον αγώνα. Όμως και η ισοπαλία, τη στιγμή που ο Πανιώνιος απέδωσε καλό ποδόσφαιρο μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, κρίνεται ικανοποιητική.
Κοντολογίς όσο ο Πανιώνιος παίζει χαλαρά και χωρίς τον δυναμισμό που το διακρίνει, κυρίως στην άμυνα αλλά και στο κέντρο, χωρίς συνεχές τρέξιμο και προσπάθεια ώστε να βγαίνει ταχύτατα στην επίθεση, θα έχει πρόβλημα. Σε διαφορετική περίπτωση θα έχει επιτυχίες σε όλους τους αγώνες. Αρκεί βέβαια να μη φοβάται τους αντιπάλους του ούτε και να τους υποτιμά. Πρέπει όλους να τους υπολογίζει. Αυτό χρειάζεται να κάνει και στον επόμενο αγώνα με τη Λάρισα καθώς και σ’ όλους τους εναπομείναντες. Η ΑΕΛ δε θα κατέβει να παίξει χαλαρά, θα αγωνιστεί για να κερδίσει το παιχνίδι, διότι αυτό επιβάλει η βαθμολογική της θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια