Γράφει ο Λουζιτανός... Η επάνοδος της ομάδας όμως στην Α1 είναι σημαντικός σταθμός, αν αποκομιστεί και η σχετική άδεια συμμετοχής θα ση...
Η επάνοδος της ομάδας όμως στην Α1 είναι σημαντικός σταθμός, αν αποκομιστεί και η σχετική άδεια συμμετοχής θα σημάνει το τέλος μιας περιπέτειας που δεν θέλουμε να θυμόμαστε για την ομάδα. Είναι μια εξαιρετική περίπτωση να αναφερθώ αν και σπάνια σχολιάζω, για το μπάσκετ του Ιστορικού, ίσως γιατί με πιάνει μια μελαγχολική νοσταλγία.
Θυμάμαι την πρώτη μου ζωντανή επαφή στο «κλειστό» με την ομάδα μπάσκετ του Ιστορικού: ένα απόγευμα Τετάρτης, γύριζα με την παρέα μου από το “2ο” στο σπίτι και ένας νεαρός αστυνομικός σχεδόν με «έσπρωξε» μέσα στο γήπεδο. Τα λεφτά δεν μου περίσσευαν τότε για να αγοράσω εισιτήριο. Θυμάμαι ακόμη τη φράση του αστυνομικού: «Μπες να δεις μπάσκετ!» μου είπε καθώς με έβαζε «τζαμπατζή» στα μέσα του 1ου ημιχρόνου (τότε ήταν 2 εικοσάλεπτα ο αγώνας) και μάλιστα μου έδωσε και την τηλεκάρτα του (δεν κυκλοφορούσαν κινητά τότε), να πάρω τη μάνα μου να της πω ότι θα αργήσω. Ήταν αγώνας για το Κόρατς, που ο Ιστορικός είχε φτάσει μακριά εκείνη τη σεζόν, μέχρι τα προημιτελικά. Μέσα από αυτή τη στήλη τον ευχαριστώ, έστω και χωρίς να τον ξέρω, τόσα χρόνια μετά, γιατί μου χάρισε την ευκαιρία να ζήσω την ύστερη χρυσή εποχή του μπάσκετ του Ιστορικού από πρώτο χέρι.
Φάνης, Γάσπαρης, Μποσγανάς, Πι Τζεη Μπράουν, Χάτσον, Τέρνερ, Γιαννάκης, Διαμαντόπουλος, Ντίνκινς, Καράγκουτης και φυσικά Μπόμπαν είναι τα μερικά από τα ονόματα που ο κάθε Πανιώνιος φέρνει στη μνήμη του κατά καιρούς, ονόματα που μεγάλωσαν τη μπασκετική ελίτ των κυανέρυθρων φιλάθλων της καλαθοσφαίρισης, που γέμισαν με εντυπωσιακές στιγμές και συγκινήσεις τα μπασκετικά μας απογεύματα. Σε μια εποχή που υπήρχε μικρή ψαλίδα μεταξύ των πρωτοπόρων του πρωταθλήματος και του 3ου ή 4ου της βαθμολογίας, που εκπλήξεις γίνονταν κάθε αγωνιστική, που οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν ανοικτές για όλους, χωρίς κλειστά συμβόλαια, που οι Βασιλακόπουλοι δεν έλυναν και έδεναν ακόμη τα κοινά του ελληνικού μπάσκετ.
Νιώθω τυχερός που βρέθηκα στις κερκίδες του «κλειστού» εκείνα τα χρόνια των δεκαετιών του ’90 και 2000.
Ο Πανιώνιος ακολούθως, παρά το λαμπρό πέρασμα του Λιανού το οποίο δεδομένων των περιστάσεων του ελληνικού μπάσκετ και της γενικότερης κοινωνικο-οικονομικής κρίσης που επήλθε στη χώρα, δεν στηρίχθηκε όσο έπρεπε από τον κόσμο της ομάδος, έπεσε σε δυσμένεια, όπως το σύνολο του ελληνικού μπάσκετ με εξαίρεση τους μόνιμους 2 της ευρωλίγκας. Η τεράστια οικονομική και κατ’ επέκταση αγωνιστική ψαλίδα που δημιουργήθηκε στο εγχώριο πρωτάθλημα έσβησε το ενδιαφέρον του κόσμου, ο οποίος ειδικά για την κυανέρυθρη οικογένεια είναι πάντα απαιτητικός .
Η φυγή Λιανού άφησε ένα τεράστιο οικονομικό κενό – αντίστοιχο της φυγής Τσακίρη από το ποδοσφαιρικό τμήμα, με τη διαφορά ότι στο μπάσκετ δεν υπήρξε σχέδιο εκτάκτου ανάγκης, ούτε Ζαμάνης – Δάρας σε διοικητικό επίπεδο. Η ομάδα αναγκάστηκε να δεχτεί καίριο πλήγμα σε μια εποχή ούτως ή άλλως μειωμένου ενδιαφέροντος για το μπάσκετ. Κατά συνέπεια, ο περισσότερος κόσμος του Πανιωνίου δεν δέχτηκε να ακολουθήσει την ομάδα στη Β εθνική και την Α2.
Όμως η ομάδα επέστρεψε, εκεί που την αφήσαμε πριν 3 χρόνια, με τη διαφορά πλέον ότι υπάρχει το παράδειγμα της αναγέννησης του ποδοσφαιρικού τμήματος, ο κόσμος είναι αρκετά ζεστός και υπάρχει ελπίδα για μια στοιχειώδη σταθερότητα σε διοικητικό επίπεδο. Συγχαρητήρια λοιπόν, για την επιστροφή μας στην Α1 και ας ελπίσουμε η νέα σεζόν να χτιστεί σωστά, χωρίς υπερβολές και ατοπήματα, με τρόπο ώστε ο κόσμος να επιστρέψει στο γήπεδο, να ζήσει μπασκετικές συγκινήσεις στο «κλειστό», έστω και αν για πολλά χρόνια ακόμη το ταβάνι όλων των ελληνικών ομάδων – εκτός Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού – θα είναι η 3η θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Άλλωστε, ως Πανιώνιοι, δεν μας πειράζουν εμάς αυτά...
Το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται τον Πανιώνιο, ειδικά έναν Πανιώνιο όμοιο με αυτό του ποδοσφαίρου, να ανοίξει το «κλειστό» ξανά στις οικογένειες των μπασκετόφιλων, την οικογένεια του Πανιωνίου, να δώσει το παράδειγμα και στους υπόλοιπους, να αρχίσει να αναγεννάται το ενδιαφέρον για τη μπάλα με τα σπυριά...
Δεν υπάρχουν σχόλια