Γράφει ο Λουζιτανός... Μετά και την ήττα από τον Παναθηναϊκό οι ελπίδες για αποφυγή της τελευταίας θέσης των play-offs μειώθηκαν. Δεν ε...
Μετά και την ήττα από τον Παναθηναϊκό οι ελπίδες για αποφυγή της τελευταίας θέσης των play-offs μειώθηκαν. Δεν εξαρτάται πλέον μόνο από την ομάδα μας, η οποία θέλει οπωσδήποτε τη νίκη στο ματς της Τετάρτης με την καθόλου αδιάφορη ΑΕΚ και ταυτόχρονα ήττα του Παναθηναϊκού στην Τούμπα. Οι διακοπές για τους παίκτες του Ιστορικού (τουλάχιστον όσους μείνουν) θα είναι μάλλον σύντομες...
Στο αγωνιστικό μέρος, το ματς ήταν απογοητευτικό. Και αυτό διότι ο προγραμματισμός είχε γίνει ώστε ο Ιστορικός να κατέβει πάνοπλος στη Λεωφόρο, σε αντίθεση με τον γηπεδούχο Παναθηναϊκό που είχε σημαντικές ελλείψεις (Μπεργκ, Βιγιαφάνες "έπαιξε αλλαγή", Εμποκού, κ.ά). Φυσικά ήταν τραγικό το 1ο ημίχρονο της ομάδος, εξού και βρέθηκε πίσω στο σκορ, από έναν αντίπαλο που ήταν μετριότατος και σίγουρα όχι καλύτερος του Πανιωνίου. Στο δεύτερο ημίχρονο, παρά το καλύτερο πρόσωπο, φάνηκε πάλι η έλλειψη αποτελεσματικότητας, που υπήρχε κατά κανόνα όλη τη σεζόν, αλλά σε αυτά τα ματς μετράει πολύ. Ο Λάμπρου που αντικατέστησε το Γεσίλ δεν προσέφερε σχεδόν τίποτε, έχασε κιόλας τη μεγαλύτερη ευκαιρία και σε κάθε περίπτωση θα ήταν προτιμότερο να δίνεται χρόνος συμμετοχής σε παίκτες του συλλόγου, παρά σε δανεικούς.
Ο προβληματισμός δεν είναι τόσο στο κακό παιχνίδι -όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ξέρουν ότι μπορεί κάποια ομάδα να έχει κακή απόδοση κατά καιρούς-, αλλά στο ενδεχόμενο κάποιοι παίκτες να μην αποδίδουν γιατί νοητικά βρίσκονται ήδη σε διακοπές, είτε για λόγους συμβολαίων, ή ακόμη επειδή το μυαλό τους είναι στο ότι φεύγουν ή θέλουν να φύγουν για άλλες πολιτείες... (ίσως υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις στην ομάδα, ίσως και όχι).
Σε κάθε περίπτωση, η σεζόν τελειώνει, επιτυχημένα ομολογουμένως και πρέπει ο κόσμος να βρεθεί στο γήπεδο την Τετάρτη για να χειροκροτήσει την προσπάθεια και το αποτέλεσμα. Ακόμη και με την τελευταία θέση στα play-offs η χρονιά ήταν πολύ καλή. Μην ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και φέτος, με τη φυγή Ουζουνίδη και φυσικά πάντα με το οικονομικό υπόβαθρο της ομάδος να είναι μετέωρο. Η διοίκηση έβαλε τα δυνατά της, ο προπονητής και οι παίκτες το ίδιο και από κοντά και ο κόσμος του Ιστορικού.
Δυστυχώς, είναι η μοίρα της ομάδος να χάνει βασικές της μονάδες όταν έχει πετυχημένη χρονιά. Γιαννιώτης, Ρισβάνης, Σιώπης, Μπεν, δηλαδή από ένας παίκτης κλειδί σε κάθε γραμμή του γηπέδου, φεύγουν, με λίγα σχετικά έσοδα για το σύλλογο. Ακόμη είναι αμφίβολο εάν θα μείνει ο Μασούντ. Στην ουσία, πέραν του Κόρμπου, του Οικονόμου, του Βλάχου, του Μασούρα, του Τασουλή και του Γεσίλ, από το βασικό σχήμα της ομάδος δεν είναι κανείς άλλος σίγουρος (εφόσον φυσικά δεν πωληθεί κάποιος από αυτούς). Μην ξεχνάμε ότι και ο προπονητής δεν θα μείνει... Και είναι πραγματικά κρίμα να ακούς αλήθειες όπως η δήλωση του Σιώπη, που πραγματικά αγωνιστικά έχει δώσει και την ψυχή του για την ομάδα, ότι «...εάν ο Πανιώνιος είχε οικονομική υγεία, θα έμενα άλλα 10 χρόνια...».
Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα στην οποία ζούμε, η πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ο Ιστορικός καλείται (ξανά) να ξεκινήσει σχεδόν από το μηδέν για τη νέα χρονιά, έχοντας ως μόνο προσόν του την ιστορία του, μια ιστορία που είναι γραμμένη από τη σχέση τέλους και νέας αρχής, από τις απαρχές ακόμη του προσφυγικού παρελθόντος του.
Παράλληλα, υπάρχει μια διοίκηση, με κύριους εκφραστές το δίδυμο των Δάρα-Ζαμάνη, που πλέον έχει εμπειρία σε τέτοια «εγχειρήματα», δείχνει πως νοιάζεται για το σύλλογο, αλλά και το γεγονός ότι μετά τις 2 τελευταίες σεζόν ο Πανιώνιος έχει γίνει ο μαγνήτης των νέων Ελλήνων (και όχι μόνο) ποδοσφαιριστών, που θέλουν να διακριθούν.
Τέλος, υπάρχει ο κόσμος του. Αυτός ο κόσμος που πρέπει την Τετάρτη το απόγευμα να κατηφορίσει στο γήπεδο, να χειροκροτήσει την ομάδα, να δείξει ότι η Πανιώνια οικογένεια, το κυανέρυθρο γαλατικό χωριό είναι εδώ και δεν χάνει τη συνοχή του, πέρα από πρόσωπα που έρχονται και φεύγουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια