Το μεγάλο "κανόνι" του Πανιωνίου και του ελληνικού ποδοσφαίρου αποκλειστικά στα panionianea.gr . Aπό τον Σπύρο Καλαματια...
Το μεγάλο "κανόνι" του Πανιωνίου και του ελληνικού ποδοσφαίρου αποκλειστικά στα panionianea.gr.
Aπό τον Σπύρο Καλαματιανό...
Ο Γιώργος Δέδες αναμφισβήτητα υπήρξε ένας μεγάλος Έλληνας ποδοσφαιριστής, με ήθος, αγάπη και σεβασμό σε αυτό που έκανε. Επίσης μετράει πολλές διακρίσεις, εντός και εκτός συνόρων, κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι και μέχρι σήμερα κατέχει κάποια ρεκόρ…
Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Πρόσφατα είχα την μεγάλη χαρά και την τιμή να τον συναντήσω από κοντά και να μου παραχωρήσει μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Στην ερώτηση ποια συναισθήματα σας κατακλύζουν όταν ακούτε λέξη Πανιώνιος, την ομάδα μας, τον ιστορικό μας σύλλογο, μου απάντησε ΄΄Ότι τα συναισθήματα που με κατακλύζουν είναι τα ίδια και όταν έπαιζα και τώρα που δεν παίζω, ακόμα και όταν ήμουν γενικός αρχηγός της ομάδας μας…είναι στην ίδια αγάπη, τον ίδιο σεβασμό, respect που λένε και οι νεότεροι-αγγλομαθείς (γέλια)…΄΄.
Επίσης θυμήθηκε την περίοδο που ήρθε από το Ναύπλιο στον Νέο Κόσμο, σε ηλικία 13 χρονών και έπαιξε στον Φοίβο του Νέου Κόσμου και μετά την μεταγραφή το 1960 που έμελλε να είναι σταθμός της καριέρας του στον ιστορικό σύλλογο του Πανιωνίου ΄΄Θυμάμαι τον Ανδρέα Καρανδρέα που με πήρε να κάνω προπόνηση που με είδε να παίζω στην Ζωοδόχο Πηγή στην Άνω Δάφνη, αμέσως με το που με είδαν μου έδωσαν ρούχα και άρχιζα να παίζω στον Φοίβο Νέου Κόσμου…Βλέπω ξαφνικά έναν παίχτη που λέγεται Δομάζος κ.α που έπαιξαν σε μεγάλες ομάδες…Κάποια στιγμή που ανέβηκαμε στην Ά Αθηνών και εκεί ήρθε ο Μπάρδας(ο οποίος ήταν εξαιρετικός ανακάλυψε πολλούς παίκτες, Χάιτας κτλ και πρέπει να τιμηθεί κάποια στιγμή), μαζί με τον Παπαθανασίου(πρώην δήμαρχος) απ΄τον Πανιώνιο, με είδαν και έτσι έπαιξα στον Πανιώνιο…Περίμενα όμως την σειρά μου για να παίξω διότι τα πράγματα τότε ήταν διαφορετικά, δεν μπορούσα να παίξει πχ ο17αρης μαζί με τον 25αρη, υπήρχε διαφορετικό σύστημα τότε, έπρεπε να αρρωστήσει κάποιος για να παίξω εγώ. Κάποια στιγμή αρρώστησε ο Γιώργος Γιαννακόπουλος και με φωνάζει ο Σκορδίλης και ο Ζαρκάδης και από εκείνη την μέρα δεν ξαναβγήκα…Έμαθα πολλά από εκείνη την ομάδα 1960-61, σκληρή ομάδα, Τσώχος, Ερμίδης, Καψής, Μαυρίδης, Παπουπουλίδης, Χάιτας, Αθανασούλας, Σαραβάκος (πατέρας), κ.α. Με αυτή την ομάδα έπαιξα μέχρι και το 1965, δεν είχαμε καταφέρει και πολλά πράγματα, αλλά παίζαμε καλό ποδόσφαιρο και ήμασταν στις υπολογίσημες ομάδες…΄΄.
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση θυμήθηκε ότι μετά τη Νέα Σμύρνη και τα 2-3 μαγαζιά που είχε, μετακόμισε πάλι στην γειτονιά που ξεκίνησε, μαζί με την γυναίκα του. ΄΄Παρόλο που προέρχομαι από φτωχή οικογένεια και είμαι πολύ περίφανος, πέρασα δύσκολα αλλά τα κατάφερα΄΄΄.
Σε άλλο σημείο μου ανέφερε ότι έφυγε από τον Πανιώνιο και πήγε στην Αεκ και όταν επέστρεψε το 1970-71 σε μια θρυλική ομάδα, με προπονητή τον Άγγλο Τζο Μάλεκ ΄΄Ήταν μια ομάδα μοντέλο, με όχι πολλές τρίπλες, του τρεξίματος, του pasing game, για εκείνη την εποχή ήταν ένα νέο μοντέλο ποδοσφαίρου και είχαμε βγει όπως και φέτος 2η στο Ελληνικό πρωτάθλημα…Δεν μπορώ να σου περιγράψω Σπύρο το τι ήταν εκείνη η ομάδα, ήμασταν μια οικογένεια, είχε πάθος, είχε αποτέλεσμα, είχαμε τα πάντα…΄΄.
Σε ερώτηση μου πως ένιωσε όταν πρωτοέπαιξε με την φανέλα του Ιστορικού μου είπε ΄΄Θυμάμαι ότι ήταν πρώτος αντίπαλος μου η ομάδα της Αεκ με αντίπαλο τον Νεστορίδη που είχε φύγει από τον Πανιώνιο πριν ένα χρόνο, (για να δεις τι παιχνίδια παίζει η μοίρα) και είχαμε χάσει 1-0, μετά με τον Φωστήρα είχα βάλει 2 γκολ και δεν ξαναβγήκα, όπως σου είπα και πριν…Αισθάνθηκα να με διαπερνάει ένα ρίγος συγκίνησης και περηφάνιας, διότι εμείς ήμασταν προσφυγόπουλα, φτωχόπαιδα, ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήταν απ΄την Σμύρνη και το Κορδελιό…Παρόλαυτα ήμουν φαν Νεστορίδης, όταν ήμουν στο Ναύπλιο, στο πατίνι μου έγραφε Νεστορίδης…΄΄.Επίσης μου είπε ότι εκείνη την εποχή ήταν διαφορετικά τα πράγματα και ότι δεν υπήρχε αυτός ο επαγγελματισμός του σήμερα και ότι μια φορά που πήγε να γίνει κάτι περίεργο, το ανέφερε αμέσως στην διοίκηση και δεν κατέβηκαν να παίξουν το εν λόγο παιχνίδι. Πάρα πολύ ενδιαφέρον είχε το πώς διάβαζαν τον αντίπαλο τότε και πως ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες του προπονητή, διότι τότε δεν είχαν τα μέσα του σήμερα.
Πάρα πολύ σεμνός και ταπεινός είπε ότι τα 305 γκολ στον Πανιώνιο (σε σύνολο), και 35 στην Αεκ, ήταν μια ομαδική δουλειά και δεν τα έβαλε μόνος του, υπήρχαν παίχτες που δεν υπάρχουν σήμερα…
΄΄Το 1971 είχα βγει πρώτος στην Ελλάδα και πήρα το χρυσό παπούτσι στην Ευρώπη κατακτώντας την 3η θέση, βάζοντας 28 γκολ, όλα αυτά παίζοντας στον Πανιώνιο, ήταν πολύ μεγάλο ρεκόρ για εκείνη την εποχή…Όταν πήγα στην Αεκ θυμάμαι είχα πει του Μπάρδα, ότι στην χειρότερη θα είχα βάλει στην χειρότερη 300 γκολ, μετά ήρθε ο Μαύρος που είχα παίξει τρία χρόνια μαζί του και είχα πει ότι θα αφήσει εποχή, διότι ο Θωμάς είχε ικανότητες…Ακόμα και ο Σαραβάκος στον Παναθηναϊκό έδειξε περισσότερο το ταλέντο του, θέλω να πω ότι αυτά τα σωματεία είχαν άλλη δυναμική, αλλά και αυτά που κατάφερα, τα κατάφερα χάρις τους συμπαίκτες μου, όταν έχεις από πίσω Χάιτα, Μωραιτέλη, Ιτζόγλου, Σκρέκη, Αρώνη, Νέγρη, Παπασήκα, Ντουνιά, Φίλης, Κάκαρης και μπροστά εγώ μαζί με τον Αθανασούλα, Μαύρος και ο Σπυρόπουλος…Είχαμε πολλά ταλέντα που αδικώ πολλούς αυτή την στιγμή…Είχε μέταλλο αυτή η ομάδα, ξέρεις τι μάχη γινόταν για να φορεθεί αυτή η φανέλα, με μια σάμαλι που τρώγαμε και ένα τσάι στις προπονήσεις, διότι έπι 10 χρόνια ήμασταν ερασιτέχνες, δεν υπήρχαν λεφτά, πιο μετά οι αμοιβές που παίρναμε ήταν πενιχρές, εκτός από τις μεγάλες ομάδες, όλες οι υπόλοιπες ήμασταν ερασιτεχνικά σωματεία, αντιλαμβάνεσαι λοιπόν ότι δεν είχαμε και πολλές δυνατότητες σαν σωματείο ΄΄.
Ένα ασύλληπτο ρεκόρ είναι ότι δύο φορές (με τα χρώματα του Πανιωνίου και της Αεκ είχε πάρει χρυσό παπούτσι) και μάλιστα είχε πάει η γυναίκα του, μαζί με τον πρόεδρο του συλλόγου κ.α τότε να πάει να πάρει το πρώτο παπούτσι, διότι την ίδια μέρα γινόταν το θρυλικό παιχνίδι με την Ατλέντικο Μαδρίτης στο Καραΐσκάκη που κέρδισε με 1-0. ΄΄Σίγουρα ήταν τεράστια τιμή για εμένα αυτές οι διακρίσεις και τις θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση΄΄.
Σε ερώτηση μου για την μεταγραφή του στην Αεκ ΄΄Ήρθαν το 1973 και με ζήτησαν, ήρθε ο κόσμος εκεί, αγρίεψαν τα πράγματα και δεν με άφησαν να φύγω. Όμως το 1974 έγιναν κάποιες αλλαγές στην διοίκηση και φύγαμε αρκετοί παίκτες (είχαν όμως άλλες σκέψεις, που μάλλον είχαν μεθοδεύσει το 1973 και λόγο κόσμου δεν φύγαμε, αλλά δεν θέλω να πω και να παραδειγματίσω για πριν Ζαμάνη εποχή) πήραν τότε 500.000 δρχ. σαν αντάλλαγμα, εγώ τότε είπα από την στιγμή που δεν με-ας θέλετε φεύγω, ούτως η άλλως εγώ μικρός ήμουν Αεκ, (μετά έγινα Πανιώνιος) και γουστάρω και πάω εκεί…Είχα μια καλή περίοδο στην Αεκ, ήταν μια καλή ομάδα που πήγε καλά στο κύπελλο Ουέφα…Ένας παίκτης που έπαιζε στον Πανσεραικό και με κλώτσησε, μου έκοψε το γαστογνήμιο, εκεί σταμάτησα για λίγο γιατί δεν μπορούσα να συνεχίσω…Μετά όμως εμένα και τον Στρέκη μας κάλεσαν στον Πανιώνιο για να μας τιμήσουν για την προηγούμενη θητεία μας εκεί με τον Χρυσό Σταυρό της ομάδος, έπαιξα εκεί 5-6 μήνες και μετά μας τίμησε και η Αεκ παράλληλα μαζί με τον Πανιώνιο, μετά σταμάτησα την καριέρα μου, ασχολήθηκα με το εμπόριο ανοίγοντας διάφορα μαγαζιά, με ενεργό ρόλο της γυναίκας μου και το 1999 μου έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση ο Μπέος και έκανα μια καριέρα, του γενικού αρχηγού στο ποδοσφαιρικού τμήματος. Ήταν μια δύσκολη περίοδος και παρόλαυτα δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας και πήγαμε πολύ καλά.΄΄.Για το πως βλέπει τον Πανιώνιο των τελευταίων ετών, είπε: ΄΄Έχει μια πολύ καλή διοίκηση, πολύ καλούς παίκτες που δίνουν πολλά με λίγα πράγματα, ειδικά η τωρινή ομάδα, πέρυσι και φέτος η ομάδα αυτή έχει αλλάξει την εικόνα της 1000% επάνω, μου θυμίζει την θρυλική ομάδα του 1970-71, με Ελληνόπουλα…Εγώ όταν έφτιαχνα το τμήμα είχα πει ότι από εδώ θα βγούν παίκτες για όλη την Ελλάδα επί μια δεκαετία και βάλε, συγκινούμαι τώρα που στα λέω αυτά διότι η ομάδα αυτή, με την διοίκηση έχει καταφέρει πάρα πολλά και θα πάει ακόμα ψηλότερα. Να μην ξεχάσω να αναφέρω τον περσινό προπονητή τον κ.Μιλόγεβιτς που συνέβαλε σημαντικά, τώρα για τον κ.Γρηγορίου δεν ξέρω ακόμα στην πράξη θα φανούν, όμως τα πάνε πάρα πολύ καλά και θυμήσου το ότι έχω την αίσθηση ότι θα περάσουμε νικηφόρα την Μακάμπι.
Έχουμε ένα στολίδι που λέγεται Πανιώνιος, όμως παίζουν μεγάλο ρόλο οι υποδομές που δεν πρέπει να ξεχνάμε τις υποδομές και τον σεβασμό που αρμόζει στην ομάδα μας. Υπάρχουν παίκτες και στην κ-17 και στην κ-19, που θα φανούν στο μέλλον…Οπότε περιμένουμε να δούμε τις εξελίξεις, έχει μέταλλο η ομάδα και θα προχωρήσει…Πρέπει Σπύρο να μπει και μια τάξη όσον αφορά τους σπόνσορες, πρέπει να έρθουν λεφτά στην ομάδα…Επίσης ο κόσμος πρέπει να είναι δίπλα στην ομάδα μας και να την στηρίζει όπως κάνει μέχρι σήμερα…΄΄.
Ύστερα από την τεράστια καριέρα και προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρομ τον ρωτήσαμε αν αισθάνεται ολοκληρωμένος: ΄΄Στο ποδόσφαιρο ναι, στον Πανιώνιο όμως όχι διότι δεν κατάφερα να πάρω ένα τίτλο, (Παρόλο το Βαλκανικό που πήραμε με την Εθνική) όμως είμαι περήφανος για εκείνη την περίοδο...΄΄. Φυσικά στήριγμα σας στην όλη σας πορεία η σύζυγος σας που την αναφέρετε επανηλλημένος…΄΄Είχα παντρευτεί μικρός, όταν παντρευτείς μεγάλος δεν έχεις και μεγάλη διάρκεια (γέλια) διότι εάν είσαι με μια γυναίκα από μικρός σε σημμαζεύει, ενώ όταν είσαι ελεύθερος και δη μεγαλώνοντας δεν πας και πολύ καλά, είναι εμπειρία αυτό που σου λέω τώρα, υπάρχουν πολλές προκλήσεις, η καριέρα θα κάνεις η μεγάλη ζωή και δεν θα κάνεις πολλά στην δουλειά σου, εγώ ήμουν και εγκρατείς και πρόσεχα…Έαν παντρευτείς όπως εγώ μια τέτοια γυναίκα την γλίτωσες (γέλια)…΄΄ .
Για το τι αποκόμισε ύστερα από τόσα χρόνια, ανέφερε: ΄΄Αποκόμοισα το γεια σου ρε Δεδε παιχταρά, τις διάφορες επιχειρήσεις που είχα, και ας μην πήρα πολλά λεφτά από το ποδόσφαιρο, όμως και από τις επιχειρήσεις που είχα και ο σημερινός 50αρης (διότι η δική σου γενιά δεν με πρόλαβε) να μου λέει τα λόγια που μου λένε και ΄΄ντρέπομαι΄΄που με κοιτάει και μου λένε αυτά τα λόγια…΄΄.Θυμήθηκε τα δύσκολα χρόνια, που δούλευε, τον Ρίμπα που τον ζήτησε στην Αεκ τότε που πρωτοείχε έρθει και επειδή δούλευε και χάλαγε τρια εισιτήρια για να πάει, δεν μπορούσε και λόγο δουλειάς, έτσι έμεινε στον Φοίβο και έγινε αυτό που έγινε και ύστερα από καιρό είπε ο Ρίμπας ΄΄Είδες τι χάσαμε;΄΄…
Καθώς μιλούσαμε και πλησιάζαμε προς το τέλος της συζήτησης μας, θυμήθηκε κάτι πολύ σημαντικό΄΄Εσύ είσαι δημοσιογράφος και σε προκαλώ να το ψάξεις και να το διασταυρώσεις αυτό που θα σου πω. Εάν το σκαλίσεις και το βρεις μέσω του Γιάννη Διακογιάννη μπορεί να πάει μέχρι και για ρεκορ γκίνες. Το 1965 έχω ένα ρεκόρ το πιο γρήγορο χατ-τρικ στον κόσμο. Στις 28 Μαρτίου του 1965 Ά Εθνική στον αγώνα Πανιώνιος-Παναιγειάλιος 7-1 τελικό σκορ, πέτυχα 3 γκολ σε 120 δευτερόλεπτα, μεταξύ 88-89-90...Δεν υπάρχουν τα μέσα για να καταγραφεί εκείνη την εποχή όμως υπάρχουν πρακτικά κτλ, συν τον ζωντανό θρύλο Γιάννη Διακογιάννη που μπορεί να στο διαβεβαιώσει…΄΄.
«Άφησε ιστορία ο Δέδες...»
Όμως εμείς στα panionianea.gr. θα βρούμε κ.α αποδεικτικά στοιχεία από την ΕΠΟ ή εφημερίδες της εποχής και θα το καταθέσουμε. Όπως επίσης και σε άλλες ομάδες ο κ.Δέδες είχε βάλει 4 έως 5 γκολ σε έναν αγώνα.
Αυτά κ.α πολλά όσον αφορά τον μέγιστο Γιώργο Δέδε. Εμείς θα συνεχίσουμε να τιμάμε τέτοιους παίκτες που δόξασαν, όχι μόνο τα χρώματα του ιστορικού Πανιωνίου αλλά και την χώρα μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια