Με άλλα λόγια... Πανιώνιος

Τον ουρανό μου έλεγαν από παιδί να κοιτώ, κάθε φορά που την ελπίδα αναζητώ. Μα εγώ είχα φυλάξει όλο του το μπλε στην καρδιά μου και ομολογώ...

Τον ουρανό μου έλεγαν από παιδί να κοιτώ, κάθε φορά που την ελπίδα αναζητώ. Μα εγώ είχα φυλάξει όλο του το μπλε στην καρδιά μου και ομολογώ της ταίριαζε πολύ.

Έτσι εκεί που ενώνεται το κόκκινο της καρδιάς μου, με το μπλε του ουρανού, συνάντησα τον Πανιώνιο.

Και βάφτισα το Π, το είπα παιχνίδι, αφού κάθε φορά που παρακολουθούσα την ομάδα μου, ξεχνούσα τα πάντα και αναζητούσα το παιχνίδι και τα παιδικά μου όνειρα.

Ύστερα είπα το Ά, αγάπη. Γιατί τόσο αγαπούσα την ομάδα μου, που μ’ έμαθε να τολμώ όσες δυσκολίες κι αν γνωρίσω στον δρόμο μου, με δίδαξε πως αν το επιθυμώ θα φτάσω στην κορυφή που αναζητώ.

Μετά έπιασα το Ν και το είπα νίκη, όπως όλες αυτές που κατάφερναν οι ψυχές των αθλητών να μας χαρίζουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες ήταν εφικτό.

Έπειτα ήρθε το Ι, ένα από τα αγαπημένα μου γράμματα, αυτό το ξεχώρισα και το είπα ιστορία, από μικρό με μάγευε να ακούω την σπουδαία ιστορική εξέλιξη του Πανιώνιου, άλλωστε ο τρόπος που κατόρθωσε να ορθοποδίσει και να μείνει αναλλοίωτος στο πέρασμα του χρόνου είναι συγκινητικός για κάθε οπαδό του.

Συνέχισα με το Ω, το οποίο σαν τελευταίο γράμμα του αλφάβητου, αποφάσισα να το ντύσω στα μπλε κι αυτό και να το συνδυάσω τόσο με τον ουρανό, όσο και με την ομάδα μου, έτσι το είπα ωκεανό, έναν ατελείωτο ωκεανό που διασχίζει και θα αρμενίζει για ατελείωτα ακόμα χρόνια ο Πανιώνιος.

Το επόμενο Ν, το 1940 την περίοδο δηλαδή δημιουργίας του νέου γηπέδου του Πανιώνιου, αυτό το Ν το είπα Νέα Σμύρνη, ακόμα κι αν λόγω του πολέμου, πρόλαβε να δοθεί εκεί μονάχα ένας αγώνας.

Το δεύτερο Ι της ομάδας μου, το συνέδεσα με δύο πράγμα, αρχικά με την Ιωνία οπού περιλάμβανε και την δική μας ιστορική αποικία της Σμύρνης, της προσφυγοπούλας μάνας μας. Και βέβαια με την ικανότητα. Έτσι επέλεξα να τιμήσω όσους αγωνίστηκαν σκληρά για την ομάδα μου, έτσι αποκάλεσα το ταλέντο κάθε αγωνιζόμενου που πάλεψε να χαρίσει ένα χαμόγελο τόσο στον Πανιώνιο, όσο και σε όλο τον κόσμο που τον αγάπησε.

Που αλλού το Ο, θα μπορούσα να χαρίσω αν όχι στους οπαδούς; Σε όσους καρδιοχτύπησαν δυνατά, σε όσους πόνεσαν, σε όσους έζησαν και σε όσους ονειρεύτηκαν μαζί με τον Πανιώνιο, σε αυτούς όλους θα παραχωρήσω το γράμμα αυτό.

Και τέλος το Σ, που μονάχα το όνομα της γενέτειρας της ομάδας μου θα μπορούσε να έχει, το Σ λοιπόν είναι η Σμύρνη, η πόλη από την οποία ξεκίνησαν όλα, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1890. Η Σμύρνη αποτελεί την αρχή των πάντων στην πορεία του Πανιώνιου, είναι η μάνα που όσο κι αν μακριά της είναι το παιδί της, θα έχει πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή του.

Κι αφού έπλασα το κάθε γράμμα ξεχωριστά στο μυαλό μου, ξαναένωσα την λέξη και είπα...Με άλλα λόγια, Πανιώνιος.

Κλεοπάτρα Καρδολάμα 17 ετών
Μαθήτρια Λυκείου
Από Θεσσαλονίκη!