Του Ευάνθη Γκόγκουλη... Ξέρω ότι θα ξενίσει πολλούς αυτό που θα διαβάσουν σε λίγο, αλλά πλέον το πιστεύω. Η κλήρωση με τη Μακάμπι Τελ ...
Ξέρω ότι θα ξενίσει πολλούς αυτό που θα διαβάσουν σε λίγο, αλλά πλέον το πιστεύω. Η κλήρωση με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον Πανιώνιο! Η... ανακατωσούρα που προκάλεσε το θέμα με τη συμμετοχή των Ιρανών, αφ' ενός μας έδωσε να καταλάβουμε πολλά και για μία μερίδα των συνοπαδών μας, αλλά-το κυριότερο- ανέδειξε μία υπέροχη προσωπικότητα, έναν πολύ ωραίο τύπο: τον Μασούντ Σοτζέι.
Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος θαυμαστής του ποδοσφαιρικά και δεν έχει νόημα να επαναλάβω το γιατί. Ως άνθρωπο, όμως, τον λάτρεψα τις τελευταίες ημέρες. Μου είχε κάνει «κλικ» από τον Ιούνιο, όταν δεν κώλωσε μπροστά στον πρόεδρο του Ιράν να θέσει θέμα άρσης της απαγόρευσης του αναχρονιστικού νόμου που απαγόρευε την είσοδο των γυναικών στα γήπεδα της πατρίδας του. Και τότε κατάλαβα γιατί όλα τα παιδιά του Πανιωνίου, από τον Κόρμπο μέχρι τον τελευταίο πιτσιρικά, τον αποθέωναν με τόσο πάθος στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας, όταν ήρθε η σειρά του για να πάρει το κομμάτι του.
Την ώρα, λοιπόν, που οι οπαδοί του Πανιωνίου και όχι μόνο, τσακώνονταν διαδικτυακά για το αν είναι σωστό να παίξουν οι δύο Ιρανοί στη ρεβάνς με τη Μακάμπι χωρίς να το θέλουν, αλλά και για το ποιο ήταν το νόημα της ανακοίνωσης που εξέδωσε η ΠΑΕ την Τετάρτη, ήρθε αυτός ο πολύ ωραίος τύπος να... ξεγυμνώσει τους πάντες. Μαζί με το παρεάκι του, τον Εχσάν Χατζαφί, όχι μόνο φανέρωσαν από την αρχή της εβδομάδας την επιθυμία τους να αγωνιστούν στο ματς της Νέας Σμύρνης, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τις όποιες συνέπειες, αλλά αποδείχθηκαν κύριοι εντός του γηπέδου. Όπως ακριβώς όφειλαν, ως σωστοί επαγγελματίες.
Έδωσαν κανονικά το χέρι τους στους Ισραηλινούς αντιπάλους τους πριν τη σέντρα, δεν τσίμπησαν σε ορισμένα «βρώμικα» μαρκαρίσματα που δέχθηκαν και πάλεψαν στα πλαίσια του «ευ αγωνίζεσθαι» για την ομάδα τους. Τίμησαν το ποδόσφαιρο, τους εαυτούς τους, αλλά κι αυτόν τον λαό του Ιράν, ο οποίος δεν είναι τόσο οπισθοδρομικός όσο πολλοί από εμάς νομίζουμε. Η καθολική στήριξη των συμπαικτών των Σοτζέι και Χατζαφί στην Εθνική Ιράν, με δημόσιες δηλώσεις συμπαράστασης στα social media, αλλά και τα αντίστοιχα σχόλια αμέτρητων απλών φιλάθλων, αποδεικνύουν ότι ο κόσμος σ' αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα ήταν έτοιμος να σπάσει αυτό το «ταμπού» δεκαετιών.
Η «εμπλοκή» της ΠΑΕ Πανιώνιος σ' αυτό το κομμάτι Ιστορίας που είναι έτοιμο να γραφτεί μπροστά στα μάτια μας, με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο. Διότι δύσκολα θα είχε εκδηλωθεί αυτό το κύμα συμπαράστασης προς τους δύο παίκτες μας, το οποίο δείχνει τη διάθεση για να σπάσει ένα «εμπάργκο» δεκαετιών απέναντι στο Ισραήλ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η ανακοίνωση που εκδόθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης. Μία ανακοίνωση που έσπευσαν να καταδικάσουν πολλοί, εκτός και (δυστυχώς) εντός των τειχών, χωρίς να μπουν στη διαδικασία να πιάσουν το νόημά της.
Δεν κάνω τον έξυπνο ούτε γνωρίζω καλά τα «ντεσού» στις σχέσεις του Ιράν με το Ισραήλ. Θα διακινδυνεύσω, όμως, την εκτίμηση ότι παρά τους «λεονταρισμούς», η ομοσπονδία του Ιράν δεν θα κάνει τίποτα στον Σοτζέι και τον Χατζαφί. Για το αν θα σπάσει πράγματι το «εμπάργκο» των Ιρανών απέναντι στους Ισραηλινούς; Αν βρεθούν κι άλλοι ωραίοι τύποι σαν τον Μασούντ, ποτέ δεν ξέρεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια