Βήμα λαού Eπέλεξα να καθίσω στο σπίτι μου να παρακολουθήσω τον αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας, του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό μιας κ...
Eπέλεξα να καθίσω στο σπίτι μου να παρακολουθήσω τον αγώνα της αγαπημένης μου ομάδας, του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό μιας και είχα κρυολόγημα.
Πολύ νωρίς προηγηθήκαμε και μετά ξεκίνησε το καθιερωμένο “σπρώξιμο” της διαιτησίας, καθώς από ανύπαρκτο φάουλ ήρθε και η ισοφάριση. Έπειτα δεχθήκαμε 2 καθαρά γκολ και το αποτέλεσμα ήταν 1-3 γεγονός που με βρήκε λυπημένο και στεναχωρημένο καθώς θα μπορούσαμε να είχαμε δεχθεί και 5 γκολ κάλλιστα από τον σαφώς ανώτερο Ολυμπιακό του α ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα άργησε να ανέβει αλλά τελικά τα κατάφερε και μέσα στο αίσθημα της λύπης μου εντός 2 λεπτών η κατάσταση είχε αλλάξει.
Το σκορ βρισκότανε στο 3-3 εγώ από στεναχωρημένος είχα τρελαθεί από τη χαρά μου, ούρλιαζα σε όλη την πολυκατοικία , πανηγύριζα και τέλος ανέβασα και πυρετό από την ένταση!...Άλλωστε αυτή είναι και η μαγεία του ποδοσφαίρου! Ήταν χαρά ελπίδας, ότι θα μπορούσε μια ομάδα με ελάχιστο budget, χωρίς μεγάλα ονόματα, η ομάδα που έχω επιλέξει να υποστηρίζω για όλη μου τη ζωή όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά και να ανατρέψει το αποτέλεσμα ενάντια σε μια ομάδα του κατεστημένου όπου και οικονομικά και παικτικά σαν μονάδες είναι πολύ ανώτερη μας. Και μέσα σε μια στιγμή όλα πάνε.
Σε μια στιγμή το κλασσικό Φορτούνης-θέατρο-πέναλτι-γκολ κατάφερε και κατέστρεψε την ελπίδα που είχα ,τη χαρά που είχα. Ακριβώς στην επόμενη φάση πεντακάθαρο πέναλτι δε δόθηκε στον Πανιώνιο και έτσι ως αποτέλεσμα πολλά συναισθήματα με κατέκλεισαν. Στεναχώριας ,πίκρας αλλά κυρίως θυμού και αδικίας. Για ποιο λόγο; Κυρίως γιατί πίστεψα ότι για μια φορά δε θα εξελισσόταν ο αγώνας σε αυτή τη παρωδία που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Είχα βγει εκτός εαυτού. Έβριζα , ούρλιαζα. Ο σκοπός τους είχε επιτευχθεί και αυτό ήταν το χειρότερο, το ότι κατάφεραν να μετατρέψουν την ελπίδα σου και την αξιοπρέπεια σε κακομοιριά και θυμό.
Έτσι είναι όμως, η ζωή ..με αδικίες με πίκρες με άστεγους με εκμετάλλευση με πείνα. Και εκεί είναι που δε πρέπει να αφήνουμε τον θυμό να μας κυριεύσει και να ελπίζουμε πάντα.
ΥΓ: Όσο μας πληγώνεις τόσο μας πορώνεις!!!
Αναγνώστης: Αλ. Τ.
Πολύ νωρίς προηγηθήκαμε και μετά ξεκίνησε το καθιερωμένο “σπρώξιμο” της διαιτησίας, καθώς από ανύπαρκτο φάουλ ήρθε και η ισοφάριση. Έπειτα δεχθήκαμε 2 καθαρά γκολ και το αποτέλεσμα ήταν 1-3 γεγονός που με βρήκε λυπημένο και στεναχωρημένο καθώς θα μπορούσαμε να είχαμε δεχθεί και 5 γκολ κάλλιστα από τον σαφώς ανώτερο Ολυμπιακό του α ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα άργησε να ανέβει αλλά τελικά τα κατάφερε και μέσα στο αίσθημα της λύπης μου εντός 2 λεπτών η κατάσταση είχε αλλάξει.
Το σκορ βρισκότανε στο 3-3 εγώ από στεναχωρημένος είχα τρελαθεί από τη χαρά μου, ούρλιαζα σε όλη την πολυκατοικία , πανηγύριζα και τέλος ανέβασα και πυρετό από την ένταση!...Άλλωστε αυτή είναι και η μαγεία του ποδοσφαίρου! Ήταν χαρά ελπίδας, ότι θα μπορούσε μια ομάδα με ελάχιστο budget, χωρίς μεγάλα ονόματα, η ομάδα που έχω επιλέξει να υποστηρίζω για όλη μου τη ζωή όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά και να ανατρέψει το αποτέλεσμα ενάντια σε μια ομάδα του κατεστημένου όπου και οικονομικά και παικτικά σαν μονάδες είναι πολύ ανώτερη μας. Και μέσα σε μια στιγμή όλα πάνε.
Σε μια στιγμή το κλασσικό Φορτούνης-θέατρο-πέναλτι-γκολ κατάφερε και κατέστρεψε την ελπίδα που είχα ,τη χαρά που είχα. Ακριβώς στην επόμενη φάση πεντακάθαρο πέναλτι δε δόθηκε στον Πανιώνιο και έτσι ως αποτέλεσμα πολλά συναισθήματα με κατέκλεισαν. Στεναχώριας ,πίκρας αλλά κυρίως θυμού και αδικίας. Για ποιο λόγο; Κυρίως γιατί πίστεψα ότι για μια φορά δε θα εξελισσόταν ο αγώνας σε αυτή τη παρωδία που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Είχα βγει εκτός εαυτού. Έβριζα , ούρλιαζα. Ο σκοπός τους είχε επιτευχθεί και αυτό ήταν το χειρότερο, το ότι κατάφεραν να μετατρέψουν την ελπίδα σου και την αξιοπρέπεια σε κακομοιριά και θυμό.
Έτσι είναι όμως, η ζωή ..με αδικίες με πίκρες με άστεγους με εκμετάλλευση με πείνα. Και εκεί είναι που δε πρέπει να αφήνουμε τον θυμό να μας κυριεύσει και να ελπίζουμε πάντα.
ΥΓ: Όσο μας πληγώνεις τόσο μας πορώνεις!!!
Αναγνώστης: Αλ. Τ.
Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια