Γράφει ο ΓΕΡΟΠΑΝΘΗΡΑΣ «Γέροντα, γράψε κάτι τώρα που τελείωσε η χρονιά», είπε ο Γιώργος κι άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω π...
Γράφει ο ΓΕΡΟΠΑΝΘΗΡΑΣ
«Γέροντα, γράψε κάτι τώρα που τελείωσε η χρονιά», είπε ο Γιώργος κι άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω που να μην το γνωρίζουν και να μην το περιμένουν οι πάντες. Δεν νομίζω, δηλαδή, ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα που θα εμφανιστεί τον Αύγουστο, στο ξεκίνημα της νέας σεζόν, δεν θα έχει παρά ελάχιστες ομοιότητες με αυτή που ολοκλήρωσε τη φετινή. Ούτε και ότι η νέα χρονιά θα είναι «πιο μεταβατική» και ενδεχομένως πιο δύσκολη ακόμη κι από εκείνη του Ουζουνίδη.
Το πιο απλό: Από το ρόστερ της χρονιάς που τελείωσε, οι μόνοι που μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι θα συνεχίσουν να φοράνε τη φανέλα του Πανιωνίου είναι ο Γουάσινγκτον, ο Μακρύλλος, ο Σαραμαντάς, ο Πηνιώτης, ο Οικονομίδης και ο Σταυρόπουλος. Από τους υπόλοιπους, κάποιοι αποτελούν ήδη παρελθόν, κάποιοι άλλοι βρίσκονται με το ένα πόδι στην έξοδο, ενώ το δεδομένο ότι πρώτιστος στόχος εξακολουθεί να είναι η οικονομική εξυγίανση, καθιστά «υπ’ ατμόν» ακόμη και εκείνους που ναι μεν έχουν συμβόλαιο, ενδεχομένως όμως να υπάρξει πρόταση παραχώρησής τους που θα βοηθήσει στην περαιτέρω μείωση του χρέους.
Αυτά τα αυτονόητα περνούσαν από το μυαλό μου, ώσπου κάπου πήρε το αφτί μου ότι βρίσκεται στο τελικό της στάδιο η διαδικασία «μετακόμισης» ενός μεγάλου μέρους των εγκαταστάσεων του Άγιου Κοσμά (περίπου 60%) σε μια μεγάλη έκταση κοντά στα 100 στρέμματα του Ολυμπιακού Χωριού στους Θρακομακεδόνες. Όπως άκουσα, λοιπόν, το πλάνο προβλέπει εκτός από την κατασκευή γηπέδου μπάσκετ και την ύπαρξη χώρων που θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία προπονητικών κέντρων.
Και σκέφτηκα, αν φυσικά ισχύουν όλα τα παραπάνω, μήπως είναι μεγάλη ευκαιρία να βρεθεί μια μόνιμη λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα. Να ψάχνει, δηλαδή, σε καθημερινή βάση να βρει γήπεδο για προπόνηση να περιφέρεται σαν «τσιγγάνα» από τη μια άκρη της Αθήνας στην άλλη, αλλά και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες αξιοποίησης του (πολύ καλού) υλικού που υπάρχει στα τμήματα των Ακαδημιών.
Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να είναι πολύ δύσκολο, αξίζει όμως τον κόπο να γίνει προσπάθεια αναζήτησης κάποιας φόρμουλας έστω για την ενοικίαση μιας έκτασης και την αξιοποίησή της ώστε να «στεγάσει» το μέλλον του Πανιωνίου.
ΥΓ. Για το μπάσκετ δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε. Ακόμη και επίτηδες να το έκανε κάποιος, πολύ δύσκολα θα κατόρθωσε να προκαλέσει τόσο μεγάλο κακό στην ομάδα, τη στιγμή που είχε φτάσει τόσο κοντά στο στόχο της. Από τα γεγονότα στο παιχνίδι με το Λαύριο που έφεραν τα δυο παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών; Από την απομάκρυνση του προπονητή τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος; Από την απόφαση να ταξιδέψει η ομάδα με πούλμαν στη Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι με τον Άρη; Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς…
«Γέροντα, γράψε κάτι τώρα που τελείωσε η χρονιά», είπε ο Γιώργος κι άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω που να μην το γνωρίζουν και να μην το περιμένουν οι πάντες. Δεν νομίζω, δηλαδή, ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα που θα εμφανιστεί τον Αύγουστο, στο ξεκίνημα της νέας σεζόν, δεν θα έχει παρά ελάχιστες ομοιότητες με αυτή που ολοκλήρωσε τη φετινή. Ούτε και ότι η νέα χρονιά θα είναι «πιο μεταβατική» και ενδεχομένως πιο δύσκολη ακόμη κι από εκείνη του Ουζουνίδη.
Το πιο απλό: Από το ρόστερ της χρονιάς που τελείωσε, οι μόνοι που μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι θα συνεχίσουν να φοράνε τη φανέλα του Πανιωνίου είναι ο Γουάσινγκτον, ο Μακρύλλος, ο Σαραμαντάς, ο Πηνιώτης, ο Οικονομίδης και ο Σταυρόπουλος. Από τους υπόλοιπους, κάποιοι αποτελούν ήδη παρελθόν, κάποιοι άλλοι βρίσκονται με το ένα πόδι στην έξοδο, ενώ το δεδομένο ότι πρώτιστος στόχος εξακολουθεί να είναι η οικονομική εξυγίανση, καθιστά «υπ’ ατμόν» ακόμη και εκείνους που ναι μεν έχουν συμβόλαιο, ενδεχομένως όμως να υπάρξει πρόταση παραχώρησής τους που θα βοηθήσει στην περαιτέρω μείωση του χρέους.
Αυτά τα αυτονόητα περνούσαν από το μυαλό μου, ώσπου κάπου πήρε το αφτί μου ότι βρίσκεται στο τελικό της στάδιο η διαδικασία «μετακόμισης» ενός μεγάλου μέρους των εγκαταστάσεων του Άγιου Κοσμά (περίπου 60%) σε μια μεγάλη έκταση κοντά στα 100 στρέμματα του Ολυμπιακού Χωριού στους Θρακομακεδόνες. Όπως άκουσα, λοιπόν, το πλάνο προβλέπει εκτός από την κατασκευή γηπέδου μπάσκετ και την ύπαρξη χώρων που θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία προπονητικών κέντρων.
Και σκέφτηκα, αν φυσικά ισχύουν όλα τα παραπάνω, μήπως είναι μεγάλη ευκαιρία να βρεθεί μια μόνιμη λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα. Να ψάχνει, δηλαδή, σε καθημερινή βάση να βρει γήπεδο για προπόνηση να περιφέρεται σαν «τσιγγάνα» από τη μια άκρη της Αθήνας στην άλλη, αλλά και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες αξιοποίησης του (πολύ καλού) υλικού που υπάρχει στα τμήματα των Ακαδημιών.
Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να είναι πολύ δύσκολο, αξίζει όμως τον κόπο να γίνει προσπάθεια αναζήτησης κάποιας φόρμουλας έστω για την ενοικίαση μιας έκτασης και την αξιοποίησή της ώστε να «στεγάσει» το μέλλον του Πανιωνίου.
ΥΓ. Για το μπάσκετ δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε. Ακόμη και επίτηδες να το έκανε κάποιος, πολύ δύσκολα θα κατόρθωσε να προκαλέσει τόσο μεγάλο κακό στην ομάδα, τη στιγμή που είχε φτάσει τόσο κοντά στο στόχο της. Από τα γεγονότα στο παιχνίδι με το Λαύριο που έφεραν τα δυο παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών; Από την απομάκρυνση του προπονητή τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος; Από την απόφαση να ταξιδέψει η ομάδα με πούλμαν στη Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι με τον Άρη; Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια