Στάθης Χάιτας: Μια τεράστια και ιερή μορφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ένας υπέροχος άνθρωπος, με ήθος, αξίες, ιδανικά, παράδειγμα προς ...
Πρόσφατα συνομιλήσαμε μαζί του και πραγματικά δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει αυτή η συνέντευξη, που δόθηκε για λογαριασμό του panionianea.gr . Μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, εφ' όλης της ύλης που αξίζει να την διαβάσετε.
Απολαύστε την...
Από τον Σπύρο Καλαματιανό
Ο Πανιώνιος για εμένα είναι τα πάντα, είναι η ζωή μου, είναι ολόκληρη η ύπαρξη μου, είναι η λατρεία μου, είναι το παν...Για τον Πανιώνιο σακατεύτηκα, έκανα εγχειρήσεις, έπαιζα με όλες μου τις δυνάμεις γι΄αυτή την φανέλα και δεν μετάνιωσα ποτέ...Μπορεί να μην πηγαίνω στο γήπεδο, αλλά ενημερώνομαι για τα πάντα απ΄τα ΜΜΕ και τρέμει η καρδιά μου και η ψυχή μου ώσπου να τελειώσει το παιχνίδι, του οπουδήποτε αθλήματος, όταν τελειώνει και φέρνουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε ηρεμώ...Ήταν, είναι και θα είναι η ζωή μου όλη αυτή η ομάδα...
Τι συναισθήματα είχατε όταν φοράγατε αυτή την ιερή και βαριά φανέλα του Ιστορικού και μπαίνατε στο γήπεδο;
Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται...Φυσικά συνδιαζόντουσαν και με τα αποτελέσματα, αλλά όταν φοράς μια φανέλα που έχουν φορέσει τοσοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές, αισθάνεσαι μόνο δέος και ιερή υποχρέωση για το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα...Ανατριχιάζεις και μόνο όταν λες την λέξη Πανιώνιος, καθώς έχει παίξει τεράστιο ρόλο στον αθλητισμό...
Πότε και πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με το ποδόσφαιρο;
Ήμουν 16 χρονών, δούλευα στο εργοστάσιο του Φιξ, να φανταστείς καβάλαγα τις πέτρες και έβλεπα αγώνες, σε ένα γήπεδο ξερό το οποίο έπαιζα και εγώ αργότερα...Πήγα στον Εθνικό Κουκακίου, όπου σαν παιδί έπαιζα, παρεμπιπτόντως εκεί γνώρισα τους αδελφούς Γιαννακόπουλους, οι οποίοι με πήραν στον Πανιώνιο και ήμασταν και εκεί συμπαίκτες, έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου...΄Ηταν όλα γραπτά για να είμαι σε αυτό τον σύλλογο, καθώς όλη η οικογένεια μου, αγαπούσε τον Πανιώνιο, μας έπαιρναν μικρά και βλέπαμε την ομάδα και κόλλησα Πανιωνίτιδα (γέλια)...Θυμάμαι ότι στα 17 ο Γιάννης Χέλμης, με επέλεξε και έπαιξα στην πρώτη ομάδα, μαζί με άλλους 5 πιτσιρίκια (Γιαννακόπουλοι, Καρράς, Χρήστου) και τώρα που μιλάμε καταφέραμε μέσα στην Νέα Σμύρνη να κερδίσουμε την ΑΕΚ του Νεστορίδη με 3-2, μια ιστορική νίκη...Μετά καθιερώθηκα στην ομάδα, υπηρετώντας παράλληλα στο Λιμενικό σώμα μαζί με τα πιτσιρίκια αυτά που σου ανέφερα...Μετά μπήκα στην Εθνική Ενόπλων, στην Εθνική Ενόπλων και ακολούθησε μια γεμάτη, όμορφη και επίπονη καριέρα...Με την φανέλα του Πανιωνίου έπαιξα 465 παιχνίδια και άλλα 20 στην Λάρισα, γιατί στα 34 έφυγα μαζί με αρκετούς παίκτες, λόγω του ότι είχαμε κάτι περίεργα διοικητικά προβλήματα εκείνη την εποχή, αλλά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα επέστρεψα απ΄την Λάρισα για να κλείσω την καριέρα μου στον Πανιώνιο σε ηλίκια 37,5 χρονών...
Σας στοίχισε τότε που αποχωρήσατε για λίγο απ΄τον Πανιώνιο και πήγατε στην Λάρισα;
Φυσικά και μου στοίχισε...Στο πρώτο μεταξύ μας παιχνίδι είχα έναν τραυματισμό και έτσι δεν έπαιξα, ενώ στο δεύτερο που ήταν στην Νέα Σμύρνη είχα πάλι έναν τραυματισμό και επίσης δεν έπαιξα...Τον δεύτερο, μπορώ να σου πω ότι το έκανα επίτηδες, γιατί και μόνο στην ιδέα να έπαιζα στο σπίτι μου και να βάλω γκολ, ανατρίχιαζα και μόνο στην ιδέα...Οπότε ευτυχώς δεν χρειάστηκε να παίξω σε κανένα παιχνίδι, αντίπαλος του Πανιωνίου...
Μετά την τεράστια καριέρα σας, σαν παίχτης, ασχοληθήκατε, με μεγάλη επιτυχία και με την προπονητική, αφού περάσατε απ΄όλες σχεδόν τις αθηναϊκές ομάδες...
Ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων...Μου έδωσαν ευκαιρία ακόμα και στον Πανιώνιο σε δύο κρίσιμα παιχνίδια, όπως και εκτός Αθήνας, με εμπιστεύτηκαν να προπονώ τις ομάδες τους...Έκανα πολλές επιτυχίες σε όλες τις ομάδες που πέρασα και ευχαριστώ πολύ όλους όσους με εμπιστεύτηκαν...
Γιατί, σήμερα δεν βγαίνουν μεγάλα ονόματα όπως τότες στην δική σας εποχή;Σήμερα είναι διαφορετικές εποχές, οι νέοι έχουν άλλα ενδιαφέροντα και δεν αφιερώνουν χρόνο να ασχοληθούν με το ουσιαστικό ποδόσφαιρο. Εμείς τότε παίζαμε από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ στις αλάνες. Τωρα με τις σημερινές συνθήκες και ώρες που αφιερώνουν δεν μαθαίνεις μπάλα... Επίσης τότε μην ξεχνάς ότι παίζαμε για την φανέλα...Ήταν όλα πολύ διαφορετικά...
Στην αρχή της κουβέντας μας, αναφέρατε για τους τραυματισμούς σας...
Τότε ήταν διαφορετικές εποχές όπως σου είπα, είχα περάσει πολλά...Θυμάμαι έκανα μια πολύ σοβαρή εγχείρηση στο γόνατο, σε έναν εξαιρετικό γιατρό, πάνω απ΄όλα άνθρωπο, τον Λάκη Νικολάου, του λέω ''Εμεις είμαστε αιωνόβια οικογένεια, ο παππούς 104, η γιαγιά μου 103, ο θείος μου 98, βάλε μου ένα καλό μόσχευμα...''(γέλια)
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθούμε στο ιστορικό παιχνίδι του Βιλθέντε Καλντερόν...
Αχ, να΄ξερες τι μου θύμησες τώρα...Πήγαμε εκεί και πάθαμε μεγάλη πλάκα, δεν ξέραμε που πηγαίναμε, διότι είχαν άλλες υποδομές...Εμείς είχαμε καλή ομάδα αλλά μας είδαν χύμα και μας πλάκωσαν και μας αποσυντόνισαν, μας πήρανε φαλάγγι, στο 10λεπτο τρώμε γκολ, στο 15 δοκάρι, στο 20 2-0, μετά από λίγο άλλο ένα δοκάρι...Μας πήραν τον έλεγχο και δεν παίζανε όπως στην αρχή σοβαρά και συγκροτημένα και γύρισε το παιχνίδι, καθώς στο 84 ο Κώστας Χιώτης βγήκε από αριστερά, έκανε μια σέντρα και ο Κώστας Λαός έκανε το 2-1...Μετά στο Καραΐσκάκη ήρθαν χαλαροί, νομίζοντας ότι θα μας κερδίσουν και έγινε το παιχνίδι του αιώνα, ήμασταν άλλη ομάδα, με πέναλτι που έκαναν στον Δέδε, σκόραρε ο Θανάσης Ιτζόγλου, ο οποίος δεν έχανε ποτέ κανένα πέναλτι κτλ...Κέρδισε ο Δαβιδ τον Γολιάθ, να φανταστείς δεν το πιστεύαμε, όταν τελείωσε το παιχνίδι...
Κρατήσατε φιλίες με συμπαίκτες σας;
Ήμασταν όλοι καλά παιδιά, καλή πάστα, με όλους μίλαγα και κράτησα επαφές, πιο πολύ όμως έχω κρατήσει με τον Γιώργο Δέδε, είμαστε αδέρφια...
Πως βλέπετε το σημερινό Ελληνικό Πρωτάθλημα;
Δυστυχώς όταν παίζουν μόνο ξένοι παίχτες, ή ελάχιστοι Έλληνες, δεν θα αλλάξει η ποιότητα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν μας λείπει τίποτα, γίνεται πολύ ωραία δουλειά σε πολλές ακαδημίες και συλλόγους...Λείπει η εμπιστοσύνη και η αγάπη προς την Ελλάδα γενικότερα σήμερα...Θα αργήσουμε πολύ να κάνουμε κάτι καλό, εάν συνεχίσει έτσι η κατάσταση στο σημερινό Ελληνικό ποδόσφαιρο...
Ποια είναι η άποψη σας για τον σημερινό Πανιώνιο;
Δεν τα πάμε καθόλου άσχημα, παρά τα προβλήματα που έχει ο σύλλογος, έχουμε ωραίους παίκτες και υποδομές, εάν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και σωστές επιλογές, πάντα ο σύλλογος σε ένα γενικότερο πλαίσιο, θα τα πηγαίνει πολύ καλύ καλά...
Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;
Αυτό που θέλω να πω είναι ένα μήνυμα. Εύχομαι ο Πανιώνιος να προοδεύει, να αγαπάνε και να στηρίζουν όλοι τον σύλλογο, όπως μπορούν. Εύχομαι φέτος να έχουμε μια γεμάτη και όμορφη χρονιά, με πολλές επιτυχίες και αυτό που θέλω είναι να μην χάνει η ομάδα και να μην πέσει ποτέ...Η έννοια μου είναι να μην πέσει ποτέ ο Πανιώνιος, γιατί εάν πέσει ποτέ αυτή η ομάδα (που δεν πρόκειται, λόγω ιστορίας και κόσμου) τελειώνουμε και σβήνουμε όλοι μας και επιτέλους να σταματήσουν οι αδικίες...Ο σύλλογος μας θέλω να είναι ένας σύλλογος, ο οποίος να χαίρεσαι που υπάρχει, να τον χειροκροτείς και να πηγαίνει πολύ ψηλά, να είναι πάντα εκεί που πρέπει, ένα τέτοιο ιστορικό σωματείο...
Λίγα λόγια για τον Στάθη ΧάιταΗμερ. γέννησης 20 Μαρτίου 1940 (78 ετών)
Τόπος γέννησης Ιστιαία, Ελλάδα
Θέση Μέσος
Ομάδες νέων
1956-1958 Εθνικός Κουκακίου
1958-1959 Πανιώνιος
Επαγγελματική καριέρα
Περίοδος Ομάδα Συμμ. (Γκ.)
1959-1974 Πανιώνιος 419 (67)
1974-1975 ΑΕ Λάρισας 20 (1)
1975-1977 Πανιώνιος 46 (2)
Σύνολο 485 (70)
Εθνική ομάδα
1964-1971 Ελλάδα 24 συμμετοχές (1 γκολ)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
Ο Ευστάθιος (Στάθης) Χάιτας (Ιστιαία, 20 Μαρτίου 1940) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή για πολλά χρόνια στον Πανιώνιο τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε από τον Εθνικό Κουκακίου, από όπου το 1958 τον ανακάλυψε ο τότε προπονητής του Πανιωνίου Νίκος Ζαρκάδης και τον έφερε στον σύλλογο της Νέας Σμύρνης και από την πρώτη χρονιά του ξεχώρισε. Αρχικά, εντάχθηκε στην τρίτη ομάδα του συλλόγου, με προπονητή τον παλιό τερματοφύλακα Νίκο Πεντζαρόπουλο, με την οποία κατέκτησε τον τίτλο και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 11 γκολ και η καλή απόδοσή του είχε ως αποτέλεσμα να κληθεί και στη δεύτερη ομάδα, με την οποία συμμετείχε σε έξι αγώνες και στο τέλος της περιόδου και στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνίστηκε σε τρεις αγώνες. Στο ντεμπούτο του εναντίον της ΑΕΚ ήταν εξαιρετικός και παραλίγο να σκοράρει, καθώς είχε σουτ στο δοκάρι.
Με τον Πανιώνιο αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική από το 1959-60 ως το 1976-77, με μια μικρή διακοπή την περίοδο 1974-75 που αγωνίστηκε στη Λάρισα. Ακόμα είναι κάτοχος του ρεκόρ συμμετοχών του συλλόγου με 460 αγώνες. Συνολικά αγωνίστηκε σε 485 αγώνες πρωταθλήματος στην Α' Εθνική και πέτυχε 70 γκολ. Μάλιστα σε επίπεδο Α' Εθνικής μετράει 480 συμμετοχές, επίδοση που τον κατατάσσει, μαζί με τον Μίμη Παπαϊωάννου, στην 6η θέση όλων των εποχών.
Με την ομάδα του Πανιωνίου έφτασε δυο φορές ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, το 1961 που ηττήθηκε στον τελικό από τον Ολυμπιακό με 0-3 και το 1967 που ηττήθηκε στον τελικό από τον Παναθηναϊκό με 0-1. Επίσης, κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1971.
Το 1965 αποτέλεσε μεταγραφικό στόχο του Ολυμπιακού, ο οποίος πρόσφερε 800.000 δραχμές για την απόκτησή του αλλά τελικά η μεταγραφή δεν πραγματοποιήθηκε. Το ίδιο συνέβη και το 1966, όταν τον ζήτησε ο Παναθηναϊκός, μιας και ο σύλλογός του ζητούσε 1,2 εκ. δραχμές.
Το 1969 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τον Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου και το ίδιο έτος τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου, που είναι η ανώτατη διάκριση του συλλόγου.
Στις εθνικές ομάδες
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε 24 φορές και πέτυχε ένα γκολ. Η πρώτη φορά ήταν στις 13/5/1964 σε εντός έδρας φιλικό αγώνα με την Αιθιοπία (νικηφόρος με 3-1) και η τελευταία συμμετοχή του ήταν στις 21/4/1971 στον εκτός έδρας αγώνα για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου με την Αγγλία (ήττα 0-3). Το μοναδικό του γκολ με την εθνική πέτυχε στον ισόπαλο με 1-1 αγώνα για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου επί της Φινλανδίας στις 10/5/1967, όταν ισοφάρισε στο 39΄.
Σε δυο αγώνες της εθνικής αγωνίστηκε ως αρχηγός, εναντίον της Αυστραλίας εκτός έδρας στις 19 και 23 Ιουλίου 1969, στους οποίους η Ελλάδα είχε μια ήττα με 0-1 και μια ισοπαλία 2-2. Στον δεύτερο αγώνα η εθνική ομάδα παρατάχθηκε για μία και μοναδική φορά με πέντε παίκτες του Πανιωνίου (Κώστας Σαραλιώτης, Μπάμπης Ιντζόγλου, Θανάσης Ιντζόγλου, Στάθης Χάιτας και Γιώργος Δέδες).
Ο Χάιτας ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ενόπλων το 1962, όταν κατέκτησε την πρώτη θέση στον ευρωπαϊκό όμιλο και προκρίθηκε στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος ΣΙΣΜ, όπου κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων.
Καριέρα προπονητή
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο εργάστηκε ως προπονητής σε αρκετές ομάδες όπως οι Φωστήρα, Προοδευτική (1984-85), Αθηναϊκό (1985-86), καθώς και στον Πανιώνιο, με τελευταία φορά το 1996, όντας προπονητής του συλλόγου στους νικηφόρους αγώνες μπαράζ για την παραμονή στην Α΄ Εθνική το 1983 και το 1984.
Ποδοσφαιριστής υπήρξε και ο γιος του Χαράλαμπος, ο οποίος αγωνίστηκε για πολλά χρόνια στην ομάδα νέων και στην ερασιτεχνική ομάδα του Πανιωνίου καθώς και στον Φοίνικα Καλλιθέας. Σήμερα εργάζεται ως προπονητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου.
Τίτλοι - Διακρίσεις
Βαλκανικό Κύπελλο: 1971
Κύπελλο Ελλάδος: φιναλίστ 1968
Α΄ Εθνική: 2η θέση (1970-71)
Χρυσός Σταυρός Πανιωνίου: 1969.
Καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής της χρονιάς: 1969.
Ρεκόρ συμμετοχών σε αγώνες Α΄ Εθνικής: 485
Δεν υπάρχουν σχόλια