Η φυσιογνωμία του στον Πανιώνιο είναι από τις πλέον αναγνωρίσιμες. Είτε ως παίκτης στην δεκαετία του ’90, με τις πολλές διακρίσεις, την ...
Ο Χρήστος Χριστοδούλου είναι ένας «στρατιώτης» του Πανιωνίου που έμεινε κοντά στον σύλλογο και είναι έτοιμος να συνεχίσει να τον υπηρετεί, αν του ζητηθεί και στην επόμενη αγωνιστική περίοδο, καθώς η συνεργασία του ολοκληρώθηκε τον προηγούμενο μήνα. Στην συνέντευξη απολογισμού που του ζήτησαν τα panionianea.gr, απάντησε σ’ όλες τις ερωτήσεις που του έγιναν, με κριτική συνείδηση και αυτοκριτική για όσα έγιναν στην περσινή περιπετειώδη χρονιά του Πανιωνίου και την επίτευξη του στόχου της παραμονής στην Α1, καθώς και τις ευθύνες που του αναλογούσαν, από την θέση του εκτελεστικού διευθυντή της διοίκησης.
--Έχοντας την εμπειρία της τετραετούς ενασχόλησης σου με τον Πανιώνιο και σε τρείς διαφορετικές κατηγορίες, ποιoς είναι ο απολογισμός σου για τα διοικητικά πρόσωπα και τους επενδυτές που έχεις συνεργασθεί;
«Ο Πανιώνιος μετά την εποχή Λιανού και την καταστροφική χρονιά Σταμούλη, πήρε την δύσκολη απόφαση να αγωνισθεί στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, γιατί δεν υπήρχαν έσοδα για δημιουργία ανταγωνιστικής ομάδας στην Α2 κατηγορία και έπρεπε να επέστρεφε στην Α1 κατηγορία, χωρίς τα «βαρίδια» των χρεών που είχαν δημιουργηθεί από την θητεία του Λιανού. Στην Β’ Εθνική, ο Πανιώνιος στηρίχτηκε στις δικές του δυνάμεις και με την βοήθεια των ακαδημιών, κέρδισε την άνοδο του, ενώ στην Α2 κατηγορία με χρηματοδότη τον Βαρουξάκη, παρά τις οφειλές που άφησε σε παίκτες, επέστρεψε στην Α1. Η αξιοποίηση του νέου νόμου, έφερε τον Πανιώνιο στην αφετηρία της Α1, χωρίς χρέη, αλλά χρειαζόταν η δημιουργία μετοχικού κεφαλαίου και σ’ αυτό το καίριο σημείο, ο Σταύρος Αλευρογιάννης, άνοιξε τον δρόμο, με την οικονομική συνεισφορά και φερεγγυότητα του, όπως αποδείχτηκε σ’ όλη την διάρκεια της περσινής περιόδου. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά στην επένδυση του Αλευρογιάννη. Άρχισε ως μερική, γιατί το ποσό του μετοχικού κεφαλαίου που συγκεντρώθηκε από τους φιλάθλους, έφτασε τις 54.000 ευρώ και εξελίχθηκε σε ολική, καθώς το υπόλοιπο ποσό, καλύφθηκε από την οικογένεια Αλευρογιάννη, πέραν και της υπερκάλυψης του προϋπολογισμού που εξώκειλε για την αγωνιστική βελτίωση της ομάδας και τον στόχο της παραμονής».--Ποιά και πόσα είναι τα οφέλη του Πανιωνίου από το ιστορικό γεγονός της παραμονής, ακόμα κι αν δεν χαροποίησε τον κόσμο για τον τρόπο που συντελέστηκε;
«Η ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου σώθηκε δυο φορές στην περίοδο 2017-2018. Η πρώτη, όταν ο Αλευρογιάννης βοήθησε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι είχε υπολογισθεί απ’ όλους όσους τον είχαν προσεγγίσει για να συνεισφέρει, αλλά ο ίδιος κάλυψε κάθε οικονομικό έλλειμμα, μέχρι την συμπλήρωση του μετοχικού κεφαλαίου. Την δεύτερη, όταν εξασφάλισε την παραμονή της στην Α1 κατηγορία, με εφτά νίκες και λόγω του βαθμολογικού πλεονεκτήματος με τον ισόβαθμο Κόροιβο, λόγω της διαφοράς πόντων.
Συμπερασματικά, ο Αλευρογιάννης ήταν και παραμένει «μονόδρομος» για τον Πανιώνιο, με τα όποια, διοικητικά λάθη έχει κάνει και έχει αναγνωρίσει, στην πρώτη χρονιά παραγοντικής ενασχόλησης του με το επαγγελματικό μπάσκετ και όπως έχει δικαίωμα να κάνουν λάθη, κάθε μεγαλομέτοχος, είτε διοικεί την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είτε την Άνω Ραχούλα. Οικονομικά «μάτωσε» για το καλό του Πανιωνίου και προσωπικά δεν διαπίστωσα καμμία κακόβουλη και κακοπροαίρετη ενέργεια εναντίον της ίδιας της επένδυσης του. Τα όποια λάθη του, ο ίδιος τα πλήρωσε από την τσέπη του».
--Ποιό είναι το συμπέρασμα σου, ανοίγοντας το «κεφάλαιο» του Βαγγέλη Σακελλαρίου και έχοντας ακουστεί δεκάδες φήμες, πληροφορίες για την συμπεριφορά του αρχηγού της ομάδας, αλλά και κρίσεις για την αγωνιστική αξία του;
«Τον Βαγγέλη Σακκελλαρίου θα τον ήθελαν αρκετές ομάδες της Α1 κατηγορίας. Δηλαδή, αν ο Πανιώνιος δεν τον είχε, προσωπικά πιστεύω ότι θα ασχολιόταν με την περίπτωση του για να τον αποκτούσε. Μην ξεχνάμε ότι ο Σακελλαρίου ήταν παίκτης του Πανιωνίου από την συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Α2 και μαζί με τον Βαρουξάκη είχαμε προσπαθήσει έντονα για να τον πείθαμε και να έφευγε από το Λαύριο που έπαιζε στην Α1 και να αγωνιζόταν στην Α2, ενώ είχε συμβόλαιο τριετίας από πρόπερσι. Συνεπώς, ο Αλευρογιάννης δεν είπε ότι για να έρθω στον Πανιώνιο, θα έρθω «αγκαζέ» με τον Σακελλαρίου. Το αντίθετο συνέβη. Η παρουσία του Σακελλαρίου ήταν ένα βασικό κίνητρο ενασχόλησης της οικογένειας Αλευρογιάννη στον Πανιώνιο, αλλά δεν ήταν το μοναδικό, γιατί στον Πανιώνιο της περσινής περιόδου, πληρώθηκαν άλλα 12 συμβόλαια, προπονητές και συνεργάτες και όχι μόνο το συμβόλαιο του Σακελλαρίου. Ούτε υπήρξε οικονομικό «διαίρε και βασίλευε» στην διάρκεια της χρονιάς, αλλά διατηρήθηκαν οικονομικές ισσοροπίες και όταν στον δεύτερο γύρο, η ομάδα χρειαζόταν ενίσχυση, αυτή έγινε με την προσθήκη του Μπρέιζελτον και του Κάμινγκς, ανεξαρτήτως ότι δεν είχε την αποτελεσματικότητα για την οποία πληρώθηκε η αξία των δυο Αμερικάνων παικτών. Αγωνιστικά, ο Σακελλαρίου «κουβάλησε» τον Πανιώνιο στον πρώτο γύρο, με τα ατομικά στατιστικά του, παρά τις 11 ήττες που γνώρισε η ομάδα».
--Πώς είναι αναγκασμένος να πορευτεί ο Πανιώνιος την επόμενη χρονιά;
«Στην δεύτερη χρονιά της επιστροφής του Πανιωνίου στην Α1 κατηγορία, ο Αλευρογιάννης παραμένει ο κινητήριος μοχλός και αν μη τι άλλο, γίνεται προσπάθεια να μην επαναληφθούν τα περσινά λάθη και να μην έχουμε επιπρόσθετο αντίπαλο μας, τον χρόνο που ήταν ασφυκτικά πιεστικός πέρυσι στην συγκρότηση μετοχικού κεφαλαίου και δημιουργίας ομάδας. Πέρυσι, ο Αλευρογιάννης διοίκησε, ακούγοντας όλες τις απόψεις από τον κόσμο. Συνεργάστηκε με ανθρώπους που του σύστησαν παράγοντες και φίλαθλοι του Πανιωνίου και δεν επέλεξε άλλους, στους οποίους, προφανώς και θα είχε μεγάλη εμπιστοσύνη, γιατί θα τους γνώριζε κι ας προερχόντουσαν εκτός του συλλόγου.
Σε αρκετές περιπτώσεις, έκανε μαζί με την σύζυγο του και δημόσιες...απολογίες για τις αποφάσεις του. Άκουσε συστάσεις, προειδοποιήσεις, απειλές. Αντικειμενικά, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν άλλος στην θέση του Αλευρογιάννη που δεν ήταν και Πανιώνιος, αλλά «βαφτίστηκε» στην πορεία της διοίκησης τους και βρέθηκε σε μια διαρκή αντιπαράθεση με συγκεκριμένα κομμάτια του κόσμου, θα άντεχε μέχρι το τέλος. Η εσωστέφεια που δημιουργήθηκε και εύχομαι να μην υπάρχει στο επόμενο πρωτάθλημα, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός, όχι μόνο στον Πανιώνιο, αλλά και στους μεγαλύτερους συλλόγους, με την έννοια των περισσότερων φιλάθλων. Γιατί, ό,τι πρεσβεύει ο Πανιώνιος είναι πολύ ενδοξότερο από τα ονόματα και την ιστορία άλλων ομάδων».
--Η πρόβλεψη του για τον Πανιώνιο στην επόμενη περίοδο και με το δεδομένο ότι ο στόχος της παραμονής δεν αλλάζει, είναι ο βασικός, αλλά μπορεί να αλλάξει ο τρόπος και ο χρόνος που θα τον πετύχει η ομάδα;
«Τα εμπόδια της δεύτερης χρονιάς στην Α1, αυξάνονται λόγω της μετακόμισης της έδρας. Στο επόμενο πρωτάθλημα, δεν υπάρχουν αδύναμοι κρίκοι για τον υποβιβασμό, ούτε φαβορί ή αουτσάιντερ. Το ζητούμενο για τον Πανιώνιο να μπεί στο πρωτάθλημα με καλύτερες προδιαγραφές από τις περσινές, να μην «κυνηγά» τον χρόνο, να έχει ομάδα που θα δουλέψει στην προετοιμασία της και να τεθεί στην αφετηρία, χωρίς να βρίσκεται ούτε...μισό βήμα πίσω από τις ανταγωνίστριες της. Τα οικονομικά μεγέθη έχουν ξεφύγει και μπορεί τα χρήματα να μην παίζουν μπάσκετ, όπως λέμε στον επαγγελματικό αθλητισμό, αλλά και πάλι ο Πανιώνιος, θα πορευτεί, χρηματοδοτούμενος μόνο από τον Αλευρογιάννη και χωρίς συμπαίκτες. Αυτή είναι η απόλυτη πραγματικότητα και όποιος δεν θέλει να την δεί ρεαλιστικά, εθελοτυφλεί. Ο Αλευρογιάννης και όποιος άλλος ήταν στην θέση του, ακόμα και μεγαλύτερου οικονομικού βεληνεκούς, έχει ανάγκη από συναίνεση. Όχι από συνδίοικηση, γιατί όσες γνώμες και απόψεις κι αν ακούσει, αυτός παίρνει την τελική απόφαση, την υλοποιεί και την πληρώνει».
--Έχοντας παίξει μπάσκετ στον Πανιώνιο και έχοντας τελέσει εκτελεστική διοίκηση, σε διαφορετικές εποχές, πως αφουγκράζεσαι τις διαφορές, τους παράγοντες και το φίλαθλο περιβάλλον της ομάδας μπάσκετ που έχει λατρευτεί, κατά καιρούς από τον κόσμο και όταν η ποδοσφαιρική ομάδα δεν διένυε και τις καλύτερες ημέρες της;
«Κατ’ αρχήν ότι ότι μιλάμε για το μέλλον του Πανιωνίου στην Α1 καττηγορία και όχι στην Α2 ή ακόμα και για μεγαλύτερο πισωγύρισμα, οφείλεται στις 7 νίκες, σε άλλα ευνοϊκά αποτελέσματα και στην παρουσία του Αλευρογιάννη. Ο Πανιώνιος δεν μπορεί να επιβιώνει μόνο από την ένδοξη ιστορία του. Δεν γίνεται πουθενά στον πλανήτη, κάτι τέτοιο. Θέλει ανθρώπους που θα τον οδηγούν με ασφάλεια στα επόμενα βήματα και θα κάνουν τα λιγότερα δυνατά λάθη. Επειδή, όμως, υπάρχει πάντα ο αντίλογος στον λόγο, θα πω ότι όποιος πιστεύει ότι ο Πανιώνιος είναι «όμηρος» του Αλευρογιάννη, μπορεί να βγεί μπροστά, αν δεν θέλει να είναι συμπαίκτης του και να βρεθεί στην θέση του. Είναι ο άλλος δρόμος από τον «μονόδρομο» που προανέφερα, αλλά το θέμα είναι αν θα υπάρξει κάποιος, ακόμα και εκτός Πανιωνίου. Στην γενική συνέλευση των μετοχών της ΚΑΕ, το ενδιαφέρον ήταν μηδαμινό. Θέλω να συγκρίνω δυο εποχές της ομάδας μπάσκετ, με διαφορά σχεδόν 30 χρόνων. Όταν έπαιζα στον Πανιώνιο, δίπλα στον Βεντούρη που έβαζε τα χρήματα, υπήρχε μεγάλο υποστηρικτικό τημ. Από τον συγχωρεμένο τον Γιώργο Κάβουρα και πολλούς άλλους, οι οποίοι είτε συνεισφέραν οικονομικά όσο μπορούσαν, είτε αναλάμβαναν μια δουλειά αφιλοκερδώς και την διεκπεραίωναν. Με ενότητα και συνεργασία για να προχωρά μπροστά ο Πανιώνιος. Και τα αποτελέσματα μιλούσαν από μόνα τους στο γήπεδο που δεν έπεφτε καρφίτσα.
Και σ’ αυτό το σημείο, αξίζει να τονισθεί ότι ο συγκεκριμένος παράγοντας, παρά το γεγονός ότι δεν προερχόταν από την οικογένεια του Πανιωνίου, αλλά έγινε μέλος της, δεν αποδείχτηκε...φευγάτος και αφερέγγυος. Οι συγκρίσεις είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες, με «αλεξιπτωτιστές», τυχοδιώκτες και διαφημιζόμενους του χώρου που έφυγαν εν μια νυχτί ή τους έδιωξε κακήν κακώς η αγανάκτηση του κόσμου. Ας αναλογιστεί καθένας ποιό είναι το κέρδος από το γεγονός ότι ο επενδυτής του Πανιωνίου, δεν εξελίχθηκε ως άλλους «Μεσίες» που πήγαιναν στα σπίτια τους οι οργανωμένοι φίλαθλοι για να τους βρίσουν, οι εργαζόμενοι στην ΚΑΕ έκαναν επίσχεση εργασίας και στο τέλος, κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Ο γιατρός κι αν φύγει, αύριο, αφήνει λευκό ταμείο και θα συνεχίσει να χειρουγεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια