3-4-3, 3-5-2 και 2-2!

Γράφει ο Λουζιτανός... Ξεκίνημα με μια μάλλον απογοητευτική ισοπαλία για τον Ιστορικό, σε έναν αγώνα με το νεοφώτιστο ΟΦΗ που σίγουρα υ...

Γράφει ο Λουζιτανός...

Ξεκίνημα με μια μάλλον απογοητευτική ισοπαλία για τον Ιστορικό, σε έναν αγώνα με το νεοφώτιστο ΟΦΗ που σίγουρα υπολογιζόταν ως τρίποντο, ιδιαίτερα ενόψει του δύσκολου προγράμματος που ακολουθεί τις πρώτες αγωνιστικές. Σίγουρα οι συζητήσεις μετά το τέλος του αγώνα, όπως και ο τίτλος μας, ήταν γεμάτες αριθμούς, για τα νέα δεδομένα που παρουσίασε η ομάδα!

Ο αγώνας:

Παρότι το παιχνίδι άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, με γκολ στο 9 στην πρώτη μεγάλη ευκαιρία του Ιστορικού, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Το 3-4-3, που σε κάποιες στιγμές αμυντικά φαινόταν και ως 3-5-2 (οπισθοχώρηση του εξτρέμ προς το κέντρο), πρωτόγνωρο για την ομάδα μας, μετά από πολλά χρόνια, λειτουργούσε καλά όσο η ομάδα ήταν μπροστά και πίεζε. Τη στιγμή όμως που ο ΟΦΗ ανέβηκε ή ο Πανιώνιος οπισθοχώρησε, φάνηκαν μεγάλες αδυναμίες στο αμυντκό κομμάτι. Διότι οι παίκτες της κρητικής ομάδας έκαναν ουσιαστικά ό,τι ήθελαν για 5 λεπτά στο χορτάρι και πέτυχαν 2 γκολ με τους κυανέρυθρους να μαρκάρουν...με τα μάτια. Ουσιαστικά, το σύστημα φάνηκε να μη λειτουργεί λόγω του συνδυασμού της αμυντικής 3άδας του Πανιωνίου, που είναι όλοι βαριοί αμυντικοί και ψηλά παιδιά, με τους βραχύσωμους και ευκίνητους μεσοεπιθετικούς παίκτες του ΟΦΗ, οπότε με απλές προσποιήσεις απέφευγαν σαν «παιδάκια» τους αμυντικούς. Βέβαια, σημαντικό στοιχείο έδειξε να είναι και η «ανετοιμότητα» του Μπανανά (ελπίζουμε ότι θα βελτιωθεί στη συνέχεια) ο οποίος έχασε σχεδόν όλες τις κεφαλιές από τον Βουό που τροφοδοτούσε συχνά με την πρώτη μπαλιά τους συμπαίκτες του (κοίταξα το ρολόι και έδειχνε το 72ο λεπτό όταν ο Μπανανά κέρδισε πρώτη φορά τον Βουό στο αέρα). Με λίγα λόγια, αμυντικά το σύστημα θέλει πολλή βελτίωση, ειδικά αν χρησιμοποιηθεί και στις ερχόμενες αναμετρήσεις με σαφώς δυνατότερες ομάδες από τον ΟΦΗ, κυρίως σε ό,τι αφορά την κάλυψη των εξτρέμ των αντιπάλων από την «βαριά» αμυντική μας 3άδα, με βοήθειες από τα αμυντικά χαφ και τα επιθετικά μπακ, όταν αμύνεται η ομάδα.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα μας κυριάρχησε στο μεγαλύτερο διάστημα και ο ΟΦΗ φάνηκε ότι προσπαθούσε να διαφυλάξει την ισοπαλία και με αντεπιθέσεις να δημιουργήσει κάποιο κίνδυνο. Η φάση του παιχνιδιού φυσικά είναι το σουτ του Μπανανά, μέσα από τη μικρή περιοχή που κατάφερε να μην βρει τέρμα! Η ισοπαλία χαρακτηρίζεται σίγουρα ως άτυχο αποτέλεσμα και φέρνει την ομάδα στην ανάγκη να αποκομίσει οπωσδήποτε βαθμούς σε κάποιο από τα «δύσκολα» παιχνίδια που ακολουθούν ώστε να «ρεφάρει» την απώλεια και να μην βρεθεί να κυνηγάει με άγχος τη βαθμολογία στη συνέχεια.

Κριτική:
Στα θετικά στοιχεία από τον αγώνα, σίγουρα ήταν η επιθετική λειτουργία της ομάδας που έδειξε ότι δημιουργεί φάσεις, ειδικά για αγώνα πρεμιέρας. Οι πτέρυγες ήταν πηγή κινδύνων για την αντίπαλη άμυνα και όσο δένει η ομάδα, ειδικά ο Κόσιτς με τον Σπυριντόνοβιτς και ο Κούρντι με το Μασούρα, θα δούμε ακόμη πιο ωραία πράγματα. Ο Κεϊτά έδειξε ότι ο Πανιώνιος έχει βρει έναν παικταρά στα χαφ, με απίστευτα τρεξίματα αλλά και τεχνική κατάρτιση που ξεχώρισε σε κάποια σημεία. Αν ο παίκτης είναι υγιής και σταθερός στη συνέχεια, θα είναι σίγουρα αποκάλυψη για την ομάδα! Επίσης, προσωπικά με εξέπληξε ο Καμαρά. Ο θηριώδης επιθετικός μέσος, σε σχέση πάντα με όσα είχε δείξει στα φιλικά, έκανε την παρουσία του αισθητή όταν μπήκε σαν αλλαγή και αν ήταν λίγο πιο τυχερός ή εύστοχος θα είχε κρίνει το ματς! Επίσης θετικό είναι ότι στο κέντρο η ομάδα έχει λύσεις. Παράδειγμα είναι ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν παίκτες όπως ο Άλμπεργκ, ο Σεράφ που μπορούν να δώσουν λύσεις και να καλύψουν κενά όταν χρειαστεί.

Τέλος, βασικό θετικό ότι υπάρχει η αίσθηση, παρά το 2-2 ότι ο κόσμος είδε ένα καλό παιχνίδι και η ομάδα άφησε υποσχέσεις για τη συνέχεια, που ελπίζουμε να συνδυαστούν και με τη συγκομιδή βαθμών.

Στα αρνητικά, πέρα από την αμυντική δυσλειτουργία και την ανάγκη για πιο ευέλικτους αμυντικούς για να εφαρμοστεί καλά το 3-4-3 (π.χ. με το υπάρχον δυναμικό ακόμη και η χρήση του Σαραμαντά στην αμυντική 3άδα ίσως βοηθούσε), φάνηκε ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση και στη θέση του επιθετικού. Ο κουρασμένος στο τέλος Ντούρμι έτρεξε πολύ, έφαγε «ξύλο», αλλά δεν υπήρχε εναλλακτική για να τον ξεκουράσει και να δώσει ίσως κάποια λύση στο τέλος. Επίσης, κάποιες ατομικές αποδόσεις, όπως του Μπανανά που ήταν μάλλον αρνητικός και σίγουρα μοιραίος για την ευκαιρία – highlight στο 80, αλλά και του Μανθάτη που δεν φάνηκε καθόλου και είναι απορίας άξιο γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ο Σεράφ ή ο Άλμπεργκ που έχουν παιχνίδια με την ομάδα. Φυσικά είναι ακόμη αρχή, οπότε πρέπει να δείξουμε υπονομή ειδικά με τις ατομικές αποδόσεις.

Καλή μας συνέχεια λοιπόν!

Οι γάιδαροι:

Και κλείνοντας 2 λόγια για τους ...γάιδαρους. Είναι πολύ θετικό ότι οι Πάνθηρες εκφράζουν τις συλλογικές τους ανησυχίες, ειδικά σε τέτοια θέματα. Φυσικά, προερχόμενος από ένα νησί όπου η θέση των γαιδάρων ήταν καίρια μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, πρέπει να πούμε ότι η έκκλειψη αυτού του είδους των συμπαθών 4πόδων είναι πλέον ορατή. Ελάχιστοι πλέον γάιδαροι που έχουν απομείνει στα περισσότερα μέρη, χωρίς να αντικατασταθούν από αγροτικά, για οικιακή χρήση. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα μουλάρια (ημίονοι) που προέρχονται από τους γαϊδάρους έχουν κυριολεκτικά εκκλείψει ως είδος. Οι λίγοι σε αριθμό γάιδαροι που υπάρχουν στα νησιά εξυπηρετούν πλέον τουριστικούς κυρίως λόγους, το οποίο από μόνο του προφανώς και δεν είναι κακό ή απαγορευτικό, εφόσον οι συνθήκες που βιώνουν και εργάζονται τα ζώα είναι ευνοϊκές (όπως γίνεται επί παραδείγματι παντού στον κόσμο με τα άλογα).

Συνεπώς, μια ουσιαστικά εποικοδομητική πολιτική θα στρεφόταν προς τον έλεγχο των συνθηκών που εφαρμόζονται στα ζώα, ειδικά με την καθιέρωση ειδικού εξειδικευμένου κλάδου «αστυνομίας ζώων», στις περιοχές όπου αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν. Αυτό θα συνεπαγόταν αφενός και πρωτίστως καλύτερες συνθήκες για τα ζώα, θέσεις εργασίας (μόνιμες ή εποχιακές) αλλά και καλύτερη εικόνα της χώρας στον τομέα της προστασίας και σεβασμού των ζώων. Το στείρο και απλό μποϊκοτάρισμα της χρήσης των γαϊδάρων για τουριστικούς λόγους, το μόνο σίγουρο που θα επιφέρει είναι η έκκλειψη και των τελευταίων μονάδων τους καθότι ως κατ’ εξοχήν οικόσιτο είδος είναι σχεδόν αδύνατο να ευδοκιμίσει σε αποκλειστικά άγρια μορφή στην ελληνική επικράτεια.