Γράφει ο ΓΕΡΟΠΑΝΘΗΡΑΣ «Κρείττον του λαλείν το σιγάν», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. «Τα πολλά λόγια είναι φτώχια», το τροποποίησε η ...
Γράφει ο ΓΕΡΟΠΑΝΘΗΡΑΣ
«Κρείττον του λαλείν το σιγάν», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. «Τα πολλά λόγια είναι φτώχια», το τροποποίησε η νεότερη λαϊκή σοφία. Απ’ όποια σκοπιά, πάντως, κι αν το εξετάσει κανείς, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν ωφελεί κανέναν και σε τίποτε να αρχίσουμε να ρίχνουμε το «ανάθεμα» προς κάθε κατεύθυνση. Ανάθεμα στον προπονητή για τις επιλογές του, ανάθεμα σε κάποιους παίκτες για την έλλειψη αγωνιστικότητας, ανάθεμα σε κάποιους άλλους γιατί βάζουν την ατομική τους προβολή πάνω από την ομάδα, ανάθεμα στη διοίκηση για τις μεταγραφές που έκανε (ή δεν έκανε) το καλοκαίρι. Αυτή, άλλωστε, είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να διατηρήσουν όλοι την ψυχραιμία τους και να δουν πώς θα διορθωθεί η κατάσταση.
Το 4-0 από την ΑΕΚ ήταν, σίγουρα, βαρύ. Πολύ βαρύ. Ακόμη βαρύτερη ήταν η εικόνα κατάρρευσης και η άνευ όρων παράδοση στο δεύτερο ημίχρονο. Γιατί, ωραία και βολική η δικαιολογία του χρονικού σημείου που ήρθε το πρώτο γκολ, αλλά καλώς ή κακώς ένα γκολ μετράει το ίδιο είτε μπει στο πρώτο είτε στο τελευταίο δευτερόλεπτο κι από εκεί και πέρα το πώς θα αντιδράσεις είναι θέμα δικό σου. Κι ο Πανιώνιος δεν αντέδρασε καθόλου ή, αν προτιμάτε, αντέδρασε κατεβάζοντας τα χέρια.
Αναμφίβολα, ο καθένας έχει την άποψή του για το τι, ποιος και γιατί φταίει. Προς το παρόν, όμως, ας το κρατήσουμε για τους εαυτούς μας ή, έστω, για τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις. Αυτή τη στιγμή, αυτοί που πρέπει να βάλουν τα πράγματα κάτω, να κάνουν την αυτοκριτική τους είναι ο προπονητής και οι παίκτες. Ακόμη κι η διοίκηση έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, κανείς δεν πανηγύρισε και κανείς δεν έκλαψε από τα μέσα Σεπτεμβρίου. Όπως επίσης (κι αυτό τετριμμένο) όλοι λίγο πολύ περίμεναν ότι, με βάση το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ήταν πολύ πιθανό η πέμπτη αγωνιστική να βρει την ομάδα με πολύ μικρή βαθμολογική συγκομιδή.
Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι να μην επαναληφθεί ποτέ η εικόνα του ΟΑΚΑ. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι της Δευτέρας με τον Ολυμπιακό, η βελτίωση πρέπει να είναι εμφανής σε όλους τους τομείς και κυρίως της συνειδητοποίησης του σε ποια ομάδα βρίσκονται άπαντες.
Κι ο κόσμος πρέπει να είναι στο γήπεδο για να το δει. Πρέπει, όμως, να είναι στο γήπεδο όχι για να βγάλει το άχτι του για την ντροπή της τεσσάρας, αλλά για να στηρίξει την προσπάθεια για βελτίωση.
«Κρείττον του λαλείν το σιγάν», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. «Τα πολλά λόγια είναι φτώχια», το τροποποίησε η νεότερη λαϊκή σοφία. Απ’ όποια σκοπιά, πάντως, κι αν το εξετάσει κανείς, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα. Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν ωφελεί κανέναν και σε τίποτε να αρχίσουμε να ρίχνουμε το «ανάθεμα» προς κάθε κατεύθυνση. Ανάθεμα στον προπονητή για τις επιλογές του, ανάθεμα σε κάποιους παίκτες για την έλλειψη αγωνιστικότητας, ανάθεμα σε κάποιους άλλους γιατί βάζουν την ατομική τους προβολή πάνω από την ομάδα, ανάθεμα στη διοίκηση για τις μεταγραφές που έκανε (ή δεν έκανε) το καλοκαίρι. Αυτή, άλλωστε, είναι η εύκολη λύση. Η δύσκολη είναι να διατηρήσουν όλοι την ψυχραιμία τους και να δουν πώς θα διορθωθεί η κατάσταση.
Το 4-0 από την ΑΕΚ ήταν, σίγουρα, βαρύ. Πολύ βαρύ. Ακόμη βαρύτερη ήταν η εικόνα κατάρρευσης και η άνευ όρων παράδοση στο δεύτερο ημίχρονο. Γιατί, ωραία και βολική η δικαιολογία του χρονικού σημείου που ήρθε το πρώτο γκολ, αλλά καλώς ή κακώς ένα γκολ μετράει το ίδιο είτε μπει στο πρώτο είτε στο τελευταίο δευτερόλεπτο κι από εκεί και πέρα το πώς θα αντιδράσεις είναι θέμα δικό σου. Κι ο Πανιώνιος δεν αντέδρασε καθόλου ή, αν προτιμάτε, αντέδρασε κατεβάζοντας τα χέρια.
Αναμφίβολα, ο καθένας έχει την άποψή του για το τι, ποιος και γιατί φταίει. Προς το παρόν, όμως, ας το κρατήσουμε για τους εαυτούς μας ή, έστω, για τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις. Αυτή τη στιγμή, αυτοί που πρέπει να βάλουν τα πράγματα κάτω, να κάνουν την αυτοκριτική τους είναι ο προπονητής και οι παίκτες. Ακόμη κι η διοίκηση έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, κανείς δεν πανηγύρισε και κανείς δεν έκλαψε από τα μέσα Σεπτεμβρίου. Όπως επίσης (κι αυτό τετριμμένο) όλοι λίγο πολύ περίμεναν ότι, με βάση το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ήταν πολύ πιθανό η πέμπτη αγωνιστική να βρει την ομάδα με πολύ μικρή βαθμολογική συγκομιδή.
Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι να μην επαναληφθεί ποτέ η εικόνα του ΟΑΚΑ. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι της Δευτέρας με τον Ολυμπιακό, η βελτίωση πρέπει να είναι εμφανής σε όλους τους τομείς και κυρίως της συνειδητοποίησης του σε ποια ομάδα βρίσκονται άπαντες.
Κι ο κόσμος πρέπει να είναι στο γήπεδο για να το δει. Πρέπει, όμως, να είναι στο γήπεδο όχι για να βγάλει το άχτι του για την ντροπή της τεσσάρας, αλλά για να στηρίξει την προσπάθεια για βελτίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια