Μία σπάνια, συγκινητική και εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, που σίγουρα αξίζει να διαβάσετε, παραχώρησε αποκλειστικά στα panionianea.gr...
Ο Πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ. μας μιλάει για τον πατέρα του, τα παιδικά του χρόνια, για τις στιγμές που έχει ζήσει στον αγαπημένο του Πανιώνιο, ως αθλητής, ως προπονητής και ως πρόεδρος, ενώ κάνει και μία ιστορική αναδρομή των έργων που έχουν γίνει, φτάνοντας στο σήμερα και τα μελλοντικά σχέδια του συλλόγου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την συνέντευξη συνοδεύει σπάνιο φωτογραφικό υλικό, από το προσωπικό αρχείο του κ. Άρη Μησαηλίδη. Όπως επίσης και φωτογραφικά κλικ από την ξενάγηση στους χώρους του Ιστορικού.
Το όνομα Μισαηλίδης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Σμύρνη τον Πανιώνιο, τον Ελληνικό αθλητισμό αλλά και την μουσική. Μιλήστε μας Σχετικά με αυτό.
"Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1910. Υπάρχει ακόμα και η εκκλησία που βαφτίστηκε, ήταν η εκκλησία Μεταμόρφωση της Σωτήρος. Τώρα βέβαια έχει γίνει τζαμί αλλά στην επίσκεψη που έκανα στην εκκλησία φαίνονται ακόμη τα ορθόδοξα στοιχεία της εκκλησίας που ήταν τότε.
Ο παππούς του, ο Μισάηλ Μισαηλίδης, ηταν μουσικολόγος πολύ γνωστός , αρθρογράφησε σε διαφορές εφημερίδες της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης και δίδαξε αυτό το είδος της βυζαντινής μουσικής που διδάσκεται ακόμη και σήμερα εδώ στον Άγιο Ανδρέα .Εμένα μου μιλούσε για τον Πανιώνιο που άκουγε όταν ήταν παιδάκι στη Σμύρνη .Το όνομα Πανιώνιος ήταν στα χείλη όλων τότε και δεν φανταζόταν ποτέ ότι ερχόμενος στην Αθήνα, από τα 27 που έγινε αθλητής του Πανιωνίου μέχρι το 1996 που πέθανε υπηρετούσε αυτό τον ιστορικό σύλλογο για 69 ολόκληρα χρόνια.
Τον πατέρα τους τον χάσανε στη Σμύρνη όταν ο ντελάλης της εποχής κάλεσε όλους τους νέους από 18- 45 χρόνων να κατέβουν στην προκυμαία. Από εκεί και πέρα εξαφανίστηκε και δεν τον ξαναείδαμε ποτέ. Με την καταστροφή ξεκίνησε η μητέρα του με τα έξι αδέρφια του να έρθει στην Αθήνα. Δύο από τα παιδιά πέθαναν στη διαδρομή σε ηλικία 4 και 5 χρόνων. Και έτσι ήρθε ο πατέρας μου με τα άλλα τρία αδέλφια και εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στο Βύρωνα.
Το σπίτι του υπάρχει ακόμα στη Σμύρνη κοντά στην προκυμαία. Εγώ πηγαίνω δύο φορές το χρόνο εκεί. Είναι βέβαια εγκαταλειμμένο. Είναι χώρος προσκυνήματος".
Μιλήστε μας και για την πορεία του πατέρα σας πλέον εδώ στην Αθήνα, γιατί αποτέλεσε σπουδαίος παράγοντας στον τομέα του αθλητισμού σαν αθλητής και αργότερα από διάφορες άλλες θέσεις...
"Ο πατέρας μου μετά την καταστροφή ήρθε στην Αθήνα σε ηλικία 12 ετών. Πήγαινε και έτρεχε στο Παναθηναικό Στάδιο. Σε ηλικία 17 ετών τον πλησίασε ο Δάλλας γιατί τότε έκανε εκεί προπόνηση ο Πανιώνιος και τον ρώτησε ''Πως λέγεσαι;'' είπε ''Ηλίας Μισαηλίδης'' ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του και του είπε ''Βλέπω ότι έχεις προσόντα να γίνεις καλός αθλητής, από εδώ και στο εξής θα είσαι αθλητής του Πανιωνίου.''...Ήταν η αρχή, στην πορεία έγινε Πανελληνιονίκης στα 400 μέτρα και 2 φορές Βαλκανιονίκης στα 4x400. Επαγγελματικά διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού τυπογραφείου. Όταν σταμάτησε τον αθλητισμό έγινε προπονητής στίβου του Πανιωνίου, εκείνη την εποχή ανέδειξε μεγάλες αθλήτριες όπως τη Φανή Αργυρίου, τη Σοφία Λεριόν, αργότερα τη Χαρούλα Σασαγιάννη, την Καίτη Ρείζη, καθώς και μεγάλους αθλητές όπως τον Βαγγέλη Δεπάστα Πανελληνιονίκης και Βαλκανιονίκης στα 800 μέτρα και τον Γιώργο Μαρσέλο Πανελληνιονίκη και Βαλκανιονίκη στα 110 μέτρα μετ΄εμποδίων. Αργότερα σαν έφορος στίβου κατάφερε να ανασυστήσει το γυναικείο τμήμα στίβου, ουσιαστικά πήρε τη σκυτάλη από το Δημητρό Δάλλα που είχε βάλει τη γυναίκα στο στίβο το 1925.
Από το 1953 εως το 1974, επί 21 συναπτά έτη ο Πανιώνιος ήταν πρωταθλητής στις γυναίκες. 'Εγιναν τότε 140 ρεκόρ και το 90% των αθλητριών της Εθνικής Ομάδας τον αποτελούσαν οι αθλήτριες του Πανιωνίου. Το 1968 τον διώχνει η χούντα από τον ΣΕΓΑΣ που ήταν σύμβουλος, ενώ λίγο αργότερα τον έδιωξαν και από τον Πανιώνιο.
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας οι αθλήτριες του Πανιωνίου στο διασυλογικό πρωτάθλημα που γινότανε στον Εθνικό, καθόντουσαν στις κερκίδες και δεν κατέβαιναν στους αγώνες. Όταν το έμαθε ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι του στο Βύρωνα πήγε στον Εθνικό και τους είπε να μην μπλέκουν τα πολιτικά με τον αθλητισμό και πρέπει να μετέχουν στους αγώνες και αυτή τη στιγμή προέχει ο Πανιώνιος. Αντέδρασαν δεν ήθελαν, αλλά με την επιμονή του πατέρα μου κατέβηκαν τελικά εκτός της Σασαγιάννη όπου ήταν ανένδοτη. Διετέλεσε πολλά χρόνια σύμβουλος του Πανιωνίου ήταν πρωταγωνιστής στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Μπάσκετ το 1965 και της Ομοσπονδίας Βόλει το 1968. Το 1980 έγινε πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ έως το 1982 και στον Πανιώνιο διετέλεσε πρόεδρος από το 1980 έως το 1988. Έχει τιμηθεί με το Χρυσό μετάλλιο του ΣΕΓΑΣ, με το Χρυσό μετάλλιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου και με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου το 1977. Το 1999 σε μια συνεδρίαση ο ΣΕΓΑΣ με ομόφωνη απόφαση τον κατέταξαν ανάμεσα στους 5 κορυφαίους παράγοντες του 20ου αιώνα. Οι άλλοι 4 ήταν ο Χρυσάφης, ο Κώστας Παπαναστασίου, ο Απόστολος Νικολαίδης και ο δικός μας Δημητρός Καραμπάτης. Είναι σημαντικό που 2 πρόεδροι του Πανιωνίου ήταν ανάμεσα στους 5 κορυφαίους του 20ου αιώνα. Έχει ανακηρυχθεί και επίτημος πρόδρος του Πανιωνίου. Επίσης το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Στίβου ανδρών/γυναικών είναι αφιερωμένο στην μνήμη του".
Ποιες είναι οι εικόνες που θυμάστε με ιδιαίτερη συγκίνηση από τον πατέρα σας;
"Δύο είναι οι εικόνες που είναι έντονα χαραγμένες στην μνήμη μου. Το 1996 λίγο πριν πεθάνει είχα πάει στο νοσοκομείο να τον δω. Δεν μπορούσε να μιλήσει, μου έκανε κάποιες χειρονομίες, ότι ήθελε κάτι να μου γράψει. Του έδωσα στυλό και χαρτί και μου έγραψε ''Πως πάει ο Πανιώνιος;''...Το άλλο είναι όταν πήγαμε στην Σμύρνη το 1983 (εάν θυμάμαι καλά) ήταν τότε πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και με κάτι παράγοντες του ΣΕΓΑΣ πήγαμε στο πατρικό του. Οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ ευγενικοί, τους εξηγήσαμε ποιοι είμαστε και με την βοήθεια διερμηνέα ο πατέρας μου γύρισε όλο τον χώρο του σπιτιού, ζήτησε να δει και τα δωμάτια και ξαφνικά λιποθύμησε. Τον συνεισφέρανε του έδωσαν καφέ και νερό, αλλά όπως καταλαβαίνετε ήταν κάτι το συγκλονιστικό...Αυτές είναι δύο στιγμές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ...".
Πόσο δύσκολα ήταν τότε από τις ιστορίες που σας έχει διηγηθεί; Γιατί αναμφισβήτητα ο ξεριζωμός είναι πολύ μεγάλο πλήγμα, έφυγε η οικογένειά σας από εκεί, έφυγε και ο Πανιώνιος...
"Μου μιλούσε για την εποχή που έπαιζε στον κήπο του σπιτιού στην Σμύρνη με τα αδέρφια του για τις βόλτες στην προκυμαία, αλλά και τον τρόμο του, όταν παιδάκι 12 ετών, γατζωμένος στο φουστάνι της μητέρας του, προσπαθούσε να τρέξουν να σωθούν. Απέφευγε να μου μιλάει για τις ημέρες εκείνες της καταστροφής, καταλάβαινα ότι δεν άντεχε να τις φέρνει στην μνήμη του".
Φαντάζομαι και για εσάς είναι πολύ συγκινητικό...
"Βεβαίως. Όταν σκέφτεσαι όλα αυτά τα γεγονότα του ξεριζωμού από τις διηγήσεις του πατέρα μου, πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό. Δύο φορές τον χρόνο πηγαίνω στη Σμύρνη στο πατρικό του και κρατώντας τον ιστορικό χάρτη της πόλης στέκομαι νοερά εκεί που κάποτε, ήταν η Ευαγγελική Σχολή, η Αγία Φωτεινή και η Σχολή Αρώνη, εκεί που ουσιαστικά ξεκίνησε ο ιστορικός αυτός σύλλογος".
Τώρα θα ήθελα να περάσουμε σε εσάς και πως προέκυψε η μετάβαση σας από αθλητή σε προπονητή;
"Ξεκίνησα σαν αθλητής του Πανιωνίου σε ηλικία περίπου 11 ετών, από τον Βύρωνα παίρναμε με τον πατέρα μου το λεωφορείο κατεβαίναμε Συγγρού, αλλάζαμε λεωφορείο και κατεβαίναμε στροφή Νέας Σμύρνης και από εκεί ερχόμασταν στον Πανιώνιο. Ήμουν μέλος της Εθνικής Ομάδας Εφήβων στα 100 μέτρα και Πανελληνιονίκης με την ομάδα του Πανιωνίου στα 4x100. Όταν σταμάτησα σαν αθλητής και έχοντας τελειώσει ΤΕΦΑΑ Αθηνών πήγα στο Πανεπιστήμιο Ληντς στην Αγγλία για να κάνω το μεταπτυχιακό μου. Όταν επέστρεψα ανέλαβα σαν προπονητής στίβου στον Πανιώνιο. Κάποια στιγμή με φώναξε η διοίκηση και για ένα μικρό διάστημα μου ανέθεσε να γυμνάσω την ομάδα του ποδοσφαίρου, μέχρι να έρθει ο νέος προπονητής, ο οποίος ήταν ο Λάκης Πετρόπουλος. Από τότε συνεργάστηκα με πολλούς προπονητές σαν γυμναστής και παράλληλα σε ορισμένους τελούσα και χρέη διερμηνέα. Έχω δουλέψει με τον Σενέκοβιτς, τον Βούκοτις, Κυράστα, Χάιτα, Μάρκοβιτς, Παθιακάκη, Λιβαθινό, Λίμπρεχτς, Χρηστίδη, Αποσπόρη, Γιόχανσον, Μπραμς. Για τρία συνεχόμενα χρόνια και στις Εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων με Παπαεμανουήλ και Μανωλά. Ήμουν έφορος ποδοσφαίρου και από το 1994 έχω την τιμή να είμαι πρόεδρος του συλλόγου."
Πώς παραλάβετε το σύλλογο, από που τον παραλάβατε και σε τι κατάσταση βρίσκεται ο σύλλογος σήμερα;
"Δεν θέλω να μιλάω για το παρελθόν, αλλά το τι κάνουμε τώρα. Πάντα υπήρχαν προβλήματα και πάντα θα υπάρχουν. Αυτός ο σύλλογος θέλει χρόνο και μεράκι. Έτσι μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από τον προυπολογισμό, πηγαίνουμε μέχρι εκεί που φθάνει το χέρι μας. Η κεντρική διοίκηση βοηθάει τα τμήματα μέχρι εκεί που μπορεί. Προταιρεότητα έχουν εφορία, ικα, δεκο, πιστωτές, προσωπικό. Πρέπει όλα αυτά να πληρωθούν στην ώρα τους, θέλουμε να είμαστε συνεπής στις υποχρεώσεις μας και το έχουμε καταφέρει. Όταν το αφήσεις, το πρόβλημα διογκώνεται και κάποια στιγμή χάνεις τον έλεγχο. Πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο".
Πως αισθάνεστε που είστε πρόεδρος του Πανιωνίου;
Αν αναλογιστούμε την ιστορία αυτού του συλλόγου που σημάδεψε με μεγαλείο, επιτυχίες, πολέμους, ξεριζωμό, αναγέννηση. Αν αναλογιστούμε τους ανθρώπους που πέρασαν τις μεγάλες αυτές προσωπικότητες του αθλητισμού, όπως οι Δάλλας, Καραμπάτης, Μισαηλίδης και τόσοι άλλοι παράγοντες, εργάτες που άφησαν το στίγμα τους, καταλαβαίνετε ότι κουβαλάς μια βαριά κληρονομιά. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη και προσπαθώ για το καλύτερο.
Είναι σημαντικό να μας αναφέρετε και τις επιτυχίες που είχαν τα τμήματα του Πανιωνίου για να προσελκύσουν και το ενδιαφέρον του κόσμου,
"Σε όλες τις διοργανώσεις των διαφόρων τμημάτων έχουμε σημαντικές επιτυχίες. Στο στίβο ο Πανιώνιος πρωταγωνιστεί κυρίως στις μικρές ηλικίες. Στο πόλο η ομάδα είναι έτοιμη για άνοδο στην Α1 κατηρογορία. Το βόλει ανδρών είναι η μεγάλη έκπληξη, καθώς πάει πολύ καλά. Το μπάσκετ των υποδομών είναι σε καλό δρόμο και πέρυσι πήρε την 2η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα παίδων. Το βόλει των κοριτσιών είχε ορισμένα ατυχή αποτελέσματα αλλά θα έρθουν και οι επιτυχίες. Τα τελευταία χρόνια ξεκινηνλησαμε και το Βόλει για τις μικρές ηλικίες και ήδη το τμήμα έχει 50 παιδιά. Η ενόργανη έχει βάλει ψηλά τον πήχυ και τα 6 κορίτσια πλασαρίστηκαν στην πρώτη τριάδα στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Το Τζούντο παρόλες τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπήζει, τη χρονιά αυτή μας χάρισε πολλά μετάλλια. Στο χάντμπολ γίνεται μια πολύ καλή δουλειά. Η ομάδα ουσιαστικά δεν έχει έδρα, ταλαιπωρείται αλλά όλοι καταβάλουν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να προχωρήσει το τμήμα. Στο κολύμπι υπάρχουν αυτή τη στιγμή περίπου 900 παιδιά. Εκεί έχουμε αρκετές επιτυχίες, 14 παιδιά από τις αγωνιστηκές ομάδες πλασαρίστηκαν στη πρώτη 8αδα στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Στο σκάκι έχουμε 3 παιδιά που πρωταγωνιστούν στις κατηγορίες και στο πινγκ πονγκ έχουμε επίσης πολλές επιτυχίες.
Το σημαντικό είναι ότι τα τμήματα βγάζουν υγεία. Οι επιτυχίες θέλουν οργάνωση και χρήμα. Υπάρχουν έφοροι που βοηθάνε οικονομικά τα τμήματα τους. Αυτό μας δίνει σημαντική βοήθεια. Αλλά ξέρετε κάτι; Οι επιτυχίες δεν είναι μόνο οι τίτλοι. Αυτό άλλωστε προυποθέτει και οικονομική επιφάνεια. Η μεγάλη προσφορά του συλλόγου προκύπτει από το ήθος του, τη διαχρονική παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους και από την κατάθεση ψυχής...".
Κάντε μας μια αναφορά στα έργα σας όλη αυτή τη διάρκεια που είστε πρόεδρος του ερασιτέχνη...
Στη θύρα 1 φτιάξαμε ένα γήπεδο Βόλεϊ που ήταν το πάρκινγκ, που ήταν ουσιαστικά ένας σκουπιδότοπος. 80 με 90 παιδιά αυτή τη στιγμή γυμνάζονται καθημερινά. Φτιάξαμε το ταρτάν γύρω-γύρω από το στίβο κάναμε τις γραμμές βάλαμε τα φώτα led για να γυμνάζονται οι αθλητές, κάναμε το γήπεδο 5x5 βάλαμε νέο πλαστικό τάπητα. Φτιάξαμε το ταρτάν στο κλειστό Ηλίας Μισαηλίδης, ένα χώρο περίπου 350 τετραγωνικά. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω τον Κυριάκο Σκούρα και τον Νίκο Παρασκευόπουλο για την μεγάλη του βοήθεια. Φτιάξαμε τις καινούργιες τουαλέτες κάτω από τη Θύρα 8. Επίσης κάναμε μία γενική ανακατασκευή της αντλίας θερμότητας της μικρής και της μεγάλης πισίνας. Αλλαγή δαπέδου πισίνα και τα πλακάκια και φτιάξαμε και το ντους.
Συντήρηση του χώρου του τζούντο και μία νέα αίθουσα για personal training για την ενόργανη γυμναστική.
Θεωρώ ότι έγινε μία σημαντική δουλειά προχωράμε είχαμε μία επαφή με τον αντιπεριφερειάρχη κύριο Καπάταη για να κάνουμε στεγανοποίηση απέναντι στις κερκίδες την 1 τη 2 και την 3 γιατί λόγω παλαιάς κατασκευής των κερκίδων περνάει νερό όταν βρέχει και έχει και μία επικινδυνότητα για τους αθλητές Και φυσικά εκεί δεν μπορεί να κάνει κάνεις προπόνηση. Μας υποσχέθηκε ότι θα κοιτάξει το θέμα αυτό για να μπορέσουν τα παιδιά να κάνουν προπόνηση χωρίς να υπάρχουν προβλήματα
Καταφέραμε σημαντικά να μειώσουμε το κόστος της ΔΕΗ χωρίσαμε τα ρολόγια με την ΠΑΕ. Έτσι ο καθένας έχει το δικό του κόστος. κατεβάσαμε το λογαριασμό κατά ένα τρίτο.
Μας δυσκόλεψε πολύ αυτό το θέμα ήταν ένα δυσβάσταχτο οικονομικό πρόβλημα αλλά σιγά-σιγά κάνουμε απόσβεση.
Μεγάλο θέμα είναι το στέγαστρο που έγινε το 2005 ,αν θυμάμαι καλά, από κει και πέρα το πόσο έχει διογκωθεί είναι τεράστιο φυσικά και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Μας πήγανε και στα δικαστήρια χωρίς να φταίμε σαν ερασιτέχνης για να μας πάρουνε το εμπορικό σήμα του Πανιωνίου αυτό μας στοίχισε χρήματα με τους δικηγόρους και καταφέραμε να μη μας πάρουνε το σήμα αλλά ουσιαστικά μας βαραίνει αυτό το στέγαστρο γιατί χάνουμε και χρήματα από τα εισοδήματά μπορούσαμε να παίρνουμε. Δεν ξέρω πώς θα λυθεί είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αλλά κάποια στιγμή κάτι πρέπει να γίνει γιατί δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτό το στραγγαλισμό που μας γίνεται...".
Πώς είναι η σχέση σας με την ΠΑΕ και την ΚΑΕ;
"Η σχέση μας με την ΠΑΕ είναι καλή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα .Είμαστε κοντά στο ποδοσφαιρικό τμήμα θέλουμε η ομάδα να πηγαίνει καλά γιατί αυτό έχει αντίκρισμα και τις υποδομές τις δικές μας Όταν μία ομάδα πηγαίνει καλά στη Σούπερ Λίγκα το όνομα του Πανιωνίου ακούγεται και είναι κράχτης για τα παιδάκια να έρθουν στις ακαδημίες.
Όσον αφορά την ΚΑΕ τα τελευταία χρόνια κατάφερε ένα μεγάλο ρεκόρ γιατι η ομάδα ήταν στην κατηγορία Β Εθνική κατηγορία και ανέβηκε στην Α2 και μετά στην Α1. Μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε κάτι το ακατόρθωτο που δεν τα έχουν καταφέρει μεγάλες ομάδες στο παρελθόν .
Πέρασε από πολλά δύσκολα στάδια, δύσκολες καταστάσεις αλλά αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι στην Α1. Ευχόμαστε να πάει καλά να παραμείνει στην κατηγορία γιατί όταν η ομάδα πηγαίνει καλά αυτό προσελκύει και τα παιδιά να έρθουνε στις ακαδημίες. Άλλωστε το μπάσκετ έχει πολύ μεγάλη ιστορία".
Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια στον Πανιώνιο...
"Θέλουμε ο σύλλογος να βγάζει υγεία, δεν θέλουμε να δημιουργούμε χρέη. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Η γραμματεία δεν δίνει χρήματα στον σύλλογο και τα έσοδα μας είναι από τις συνδρομές και από ορισμένα μέλη του συλλόγου που κατά καιρούς μας βοηθάνε. Θέλουμε επίσης να είμαστε κοντά στις ευπαθείς ομάδες. Μην ξεχνάτε ότι ο Πανιώνιος κάνει και κοινωνικό έργο. Έχουμε στα σχέδια μας να ξεκινήσουμε ένα κοινωνικό φροντιστήριο εντελώς δωρεάν για τους αθλητές του συλλόγου μας. Το Μάιο θα έχουμε ετοιμάσει το πλήρες σχέδιο και τον Σεπτέμβριο του 2019 θα λειτουργήσει".
Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;
"Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συμβούλους, τους έφορους των τμημάτων, αλλά και τους συνεργάτες που είναι κοντά στα τμήματα. Η βοήθεια όλων τους είναι πολύ σημαντική και είναι άνθρωποι με μεγάλη προσφορά. Αν αυτή τη στιγμή ο σύλλογος είναι σε ήρεμα νερά το οφείλει σε αυτούς. Τέλος νιώθω την υποχρέωση να ευχαριστήσω τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους, εμείς θέλουμε να αισθάνονται καλά στον χώρο που γυμνάζονται και όταν κάποια στιγμή φύγουν από τον Πανιώνιο, είναι πολύ σημαντικό να έχουν κάνει φίλους και να έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από τον σύλλογο... Εύχομαι σε όλους υγεία, δύναμη και στους αθλητές/προπονητές μας καλές επιτυχίες".
Ακολουθεί το σπάνιο φωτογραφικό υλικό του Άρη Μισαηλίδη
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Αντωνάκου, Σπύρος Καλαματιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια