«Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα» Παιδί της πλατείας, «θαμώνας» στο «Άδωνις» και πρόεδρος του ΤΑΚ Πανιώνιος για πέντε χρόνια, ο Σάκης Γερασ...
Παιδί της πλατείας, «θαμώνας» στο «Άδωνις» και πρόεδρος του ΤΑΚ Πανιώνιος για πέντε χρόνια, ο Σάκης Γερασιμίδης, βίωσε πολλά, διοίκησε την ομάδα μπάσκετ και άφησε την «ρίζα» του στην ακαδημία, με τον γιό του, Νίκο να παίζει εκεί. Δεν ήταν «ψώνιο» με το «προεδριλίκι», στην εποχή που είχε βρει τους αδελφούς Χατζηιωάννου να επενδύσουν στην «κυανέρυθρη» ομάδα μπάσκετ και δεν μετανιώνει για όσα έπραξε, παρά την άσχημη εμπειρία αποχώρησης που είχε το 2003 και τον έβαλε σε προσωπικές περιπέτειες για πολλά χρόνια μετέπειτα. Ο Γερασιμίδης βρέθηκε απέναντι στους πρώην επενδυτές του άλλοτε ΤΑΚ, αλλά και σε Πανιώνιους συνοδοιπόρους του, αν και είχε αποφύγει τον υποβιβασμό της ομάδας, παρά τη χρεωκοπία της, όπως συνέβη, δέκα χρόνια μετά, με την άτακτη και «εκδικητική» αποχώρηση του Ηλία Λιανού.
«Στην διοίκηση του ερασιτέχνη Πανιωνίου, με πρότεινε ο αείμνηστος φίλος, Τάσος Μπένος και ο Κώστας Αλβανός. Ήθελα να βοηθήσω ενεργά τον σύλλογο της καρδιάς μου και ήταν η εποχή μετά το Κύπελλο, με πρόεδρο τον Φάνη Γαλλή και εν συνεχεία με Γιάννη Αβραντίνη και τον Μίλτο Λαζαρίδη.
Προερχόμουν από την… «φράξια» του «Άδωνις» που ήταν μεγάλο «σχολείο». Οι Πανιώνιοι κάναμε πολλή παρέα, καθημερινά και φυσικά όταν άρχισα να συχνάζω, όλες οι συζητήσεις άρχιζαν και τελείωναν με Πανιώνιο. Για ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ο Μάκης Δενδρινός ήταν ο «ινστρούχτορας» του Πανιωνίου. Μετέδιδε την αγάπη για τον σύλλογο και τις αξιακές αρχές. Μαζί με τον Φωτεινό, έλεγε πάντα ότι ο σύλλογος, ο Ιστορικός όπως τον είχε «βαφτίσει» είναι υπεράνω προσώπων, εννοώντας παίκτες και προπονητές. Υπερασπιζόταν την οικονομική βιωσιμότητα του Πανιωνίου και την παραγωγική διαδικασία του. Έτσι λειτούργησα και ως μέλος της διοίκησης. Δεν…έβλεπα κανέναν, πάνω από τον σύλλογο. Ο «Ντούντα» για παράδειγμα ήταν σπουδαίος προπονητής και πολύ δύσκολος χαρακτήρας. Χωρίς να ήταν θέμα εγωϊσμού, δεν γινόταν να ήταν «στρατιωτάκια» όλη η διοίκηση. Ήταν κορυφαία η ομάδα που παρουσίασε την δεύτερη χρονιά με την έξοδο στην Ευρωλίγκα, αλλά και ο Πανιώνιος τον…πήγε στον Ολυμπιακό».
Και συνεχίζει ο Σάκης Γερασιμίδης: «Στην καφετέρια «Γιώργος» που ήταν απέναντι, οι Πανιώνιοι ήταν περισσότερο προσωπολάτρες με τους παίκτες και τους προπονητές. Και πολλά βράδια, «σκοτωνόμασταν» στις συζητήσεις και στην ανταλλαγή απόψεων. Όλοι για παράδειγμα, ήταν υπέρμαχοι της παραμονής του Φάνη Χριστοδούλου στον σύλλογο. Το πως θα έμενε, όμως, στον Πανιώνιο, ήταν θέμα διαφωνίας, γιατί τότε που υπέγραψε το πενταετές συμβόλαιο του στον Πανιώνιο, είχε 20 εκ. δραχμές, μηνιαίες αποδοχές. Βρέθηκαν, όμως, καλές χορηγίες, όπως ήταν η Chipita, το Αfisorama και η Νutela, με αποτέλεσμα να καλυφθεί το συμβόλαιο. Τα χρόνια στο «Άδωνις» ήταν πολύ όμορφα, γιατί στην Νέα Σμύρνη, οι περισσότεροι γνωριζόμασταν με τα μικρά ονόματα μας».
Ο αείμνηστος Λάκης Παπαδημητρίου, είχε το μεγαλύτερο χιούμορ στην παρέα του «Άδωνις». Ο Γερασιμίδης εξιστορεί μια στην οποία είχε εμπλοκή και μια που την έχει διηγηθεί ο Μπάμπης Παπαχαραλάμπους και γίνει την περίοδο της Χούντας.
«Ο Λάκης είχε…εφεύρει τα σημερινά fake news, τριάντα χρόνια πριν. Όταν είχα μπει στην διοίκηση του ερασιτέχνη, είχα αναλάβει και το επικοινωνιακό κομμάτι με τους δημοσιογράφους. Μια μέρα μου λέει ο Λάκης: «Σάκη, να μάθεις να κρύβεις τους πραγματικούς στόχους της ομάδας στις μεταγραφές. Να λες άλλα ονόματα κι ας είναι…ανύπαρκτοι». Τότε, δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η γρήγορη διασταύρωση στοιχείων και πληροφοριών. «Βαφτίσαμε», λοιπόν, μαζί με τον Λάκη, έναν στόχο που τον λέγαμε Τζόν Μπάλος και λέγαμε ότι τον φέρνουμε να τον δοκιμάσουμε. Στον «Άδωνις» κάποιοι δεν γνώριζαν αυτό που κάναμε και ρωτούσαν τον Λάκη «είναι καλός παίκτης ο Μπάλος;». «Παιχτούρα» απαντούσε ο Λάκης. «Πατάει εδώ που είμαστε και την «καρφώνει» στα…πεύκα της πλατείας, απέναντι»!!
Η δεύτερη ιστορία από τον «όχλο» είχε πρωταγωνιστή, ξανά, τον Λάκη Παπαδημητρίου, όπως την έχει μάθει ο Σάκης.
«Τότε στο «Άδωνις» υπήρχε ένας σερβιτόρος που έκανε παρέα με τους πελάτες. Παράγγελναν εκτός από καφέδες και δυο ειδών πορτοκαλάδες. Την κόκκινη και την μπλέ. Μια μέρα, ο Λάκης είχε κέφια, ήταν καλοκαίρι και είχε ανεβάσει ένα πόδι του στην καρέκλα. Όταν πήγαν για παραγγελία, είχε πει στον σερβιτόρο: Μια κόκκινη και έναν νυχοκόπτη!! Τον άκουσε, ο ιδιοκτήτης του «Άδωνις», ο Φραγκούλης και επειδή θεώρησε ότι ο Λάκης πρόσβαλε το κατάστημα και το κύρος του, τον πήγε στα δικαστήρια και απαίτησε να μην πηγαίνουν οι Πανιώνιοι εκεί, με την πρόφαση ότι έκαναν φασαρία, ενοχλούσαν άλλους πελάτες κλπ. Στο δικαστήριο πήγαν 30 θαμώνες του «Άδωνις» και ο Λάκης έλεγε: Ένα αστείο κάναμε κύριε πρόεδρε. Δεν ήπιαμε τζάμπα την πορτοκαλάδα! Τελικά, για ένα διάστημα, οι Πανιώνιοι δεν είχαν στέκι τους το «Αδωνις», αλλά ξαναπήγαν και ο Λάκης έλεγε να του στείλουν πρόσκληση και θα έφερνε δικό του…νυχοκόπτη!».
Ο Σάκης δεν ξεχώριζε την ιδιότητα του οπαδού από αυτή του παράγοντα. Σ’ έναν αγώνα του Πανιωνίου με τους Αμπελόκηπους στο ΜΕΤΣ, είχε συλληφθεί από την Αστυνομία, γιατί έβρισε τους διαιτητές.
«Είχε σκοράρει ο Πανιώνιος το τελευταίο καλάθι και δεν το μέτρησαν ως εκπρόθεσμο, αλλά τότε δεν υπήρχε το instant replay και έγινε «μπούκα» στα αποδυτήρια. Οι διαιτητές ζήτησαν να συλληφθώ και με κράτησαν για μία ώρα, μετά το παιχνίδι, αλλά αφέθηκα ελεύθερος. Ήμουν μέλος της διοίκησης του ΤΑΚ, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι μπορούσα να αυτοσυγκρατηθώ. Όχι, ότι έπρεπε, κιόλας, γιατί το «σαράκι» του οπαδού δεν το βγάζεις από μέσα σου σε όποια θέση κι αν βρεθείς».
O Γερασιμίδης πρωταγωνίστησε σε δυο μεταγραφές παικτών που συγκαταλέγονται στις τρείς κορυφαίες, μετά από εκείνη του Φάνη Χριστοδούλου. Ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντόπουλος.
«Τον Παπαλουκά τον είχαμε δει εγκαίρως και είναι ο παίκτης που πωλήθηκε με εικοσαπλάσια αξία. Η Δάφνη και ο Τζιβελέκας ζητούσαν 60 εκ. δραχμές, αλλά ξέραμε ότι δεν υπήρχε το ίδιο ενδιαφέρον από άλλη ομάδα. Το Περιστέρι είχε κάνει μια κρούση, αλλά λόγω της προϊστορίας με τον Φάνη από την Δάφνη, είχαμε τον πρώτο λόγο. Περιμέναμε να «πέσει» η τιμή του και επειδή η Δάφνη ήθελε να δώσει τον Θοδωρή τον αποκτήσαμε με 20 εκ. Δυο χρόνια μετά, τον απέκτησε ο Ολυμπιακός με 400 εκ.
Για τον Διαμαντόπουλο, ο Πανιώνιος πλήρωσε 160 εκ. στον Παπάγου, γιατί τον πήρε στο «pick» της καριέρας του. Το ωραίο ήταν ότι όταν συμφωνήσαμε για το συμβόλαιο, με 40 εκ. δραχμές τον πρώτο χρόνο, «πετάχτηκε» ο πατέρας του, Κώστας και λέει: Για την κυρία Μαρία, την μητέρα του, δεν βάζετε ακόμα 20 εκ. δραχμές τον χρόνο;». Θέλαμε πολύ να τον αποκτήσουμε και πληρώσαμε…πριμ μητρότητας!»
Η περίοδος 1998-2003 και παρά τον προεδρικό θώκο του ΤΑΚ, έχει αφήσει πικρή «γεύση» στον Σάκη Γερασιμίδη.
«Η διοίκηση του Λαζαρίδη αναζητούσε επενδυτή για την ομάδα μπάσκετ. Βρήκα τους Χατζηιωάννου που είχαν ζητήσει να ήμουν εγώ πρόεδρος. Την τελευταία ημέρα που έληγε η προθεσμία προς τα μέλη του Πανιωνίου να καταθέσουν το ποσό για την σύσταση μετοχικού κεφαλαίου και ενώ υπήρχε ο κίνδυνος να εμφανιστεί κάποιος «μπροστινός» άλλης ομάδας και να βρεθεί η ομάδα μπάσκετ υπό… «ομηρεία», πήγα στην τράπεζα και κατέθεσα 80 εκ. από τους Χατζηιωάννου και δέκα δικά μου. Στις δυο παρά πέντε μου τηλεφώνησε ο Ισίδωρος Κούβελος και μου ζήτησε να περιμένω γιατί κι άλλον ενδιαφερόμενο. Δεν γινόταν, όμως, να εκπνεύσει η προθεσμία και να βρεθούν άλλοι ενδιαφερόμενοι, χωρίς να αμφισβητώ ότι η πρόταση του Κούβελου είχε τον κίνδυνο που προανέφερα. Οι Χατζηιωάννου έβαλαν 720 εκ. δραχμές σε 3,5 χρόνια. Οι μετοχές ήταν επάνω μου και είχα το βάρος και την ευθύνη της εκτελεστικής διοίκησης. Το τέλος της συνεργασίας δεν ήταν καλό και υπήρξε προσωπικό κόστος που ανέλαβα. Δεν μετανιώνω για ό, τι έκανα στον Πανιώνιο, όταν βρέθηκα σε τόσο καίρια θέση. Δεν ήταν προσωπική φιλοδοξία να γινόμουν πρόεδρος. Είχαμε καλές ομάδες, όλες τις χρονιές, εκτός της τελευταίας, αλλά δεν κινδυνέψαμε να υποβιβαστούμε αγωνιστικά, παρά την οικονομική χρεωκοπία και προσωπικά έφυγα, έξι μήνες πριν τελειώσει η χρονιά 1992-93. Έχω αφήσει φίλους στον Πανιώνιο και ξέρουν οι ίδιοι ποιοι είναι αυτοί και τα…αμέτρητα μπουκάλια που έχουμε πιεί μαζί, χωρίς να χρειάζεται να τους αναφέρω. Δεν νιώθω «Δον Κιχώτης» του συλλόγου στην ερώτηση που μου έκανες. Θα πιστεύω, πάντα, ότι η δυναμική του Πανιωνίου και ειδικά της ομάδας μπάσκετ δεν ξεπέρασε το ταβάνι της, γιατί ο σύλλογος έχει πολλές «βαρωνίες», κρατά εγωϊσμούς του στυλ ποιος είναι αυτός και εγώ μπορώ να κάνω καλύτερα, αν ήμουν διοίκηση» και μερικές φορές η εσωστρέφεια είναι και «αυτοκαταστροφική». Έχω κάνει ταμείο με τον εαυτό μου και την Πανιώνια συνείδηση μου. Κράτησα τα καλά και έμαθα από τα λάθη μου».
«Στην διοίκηση του ερασιτέχνη Πανιωνίου, με πρότεινε ο αείμνηστος φίλος, Τάσος Μπένος και ο Κώστας Αλβανός. Ήθελα να βοηθήσω ενεργά τον σύλλογο της καρδιάς μου και ήταν η εποχή μετά το Κύπελλο, με πρόεδρο τον Φάνη Γαλλή και εν συνεχεία με Γιάννη Αβραντίνη και τον Μίλτο Λαζαρίδη.
Προερχόμουν από την… «φράξια» του «Άδωνις» που ήταν μεγάλο «σχολείο». Οι Πανιώνιοι κάναμε πολλή παρέα, καθημερινά και φυσικά όταν άρχισα να συχνάζω, όλες οι συζητήσεις άρχιζαν και τελείωναν με Πανιώνιο. Για ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ο Μάκης Δενδρινός ήταν ο «ινστρούχτορας» του Πανιωνίου. Μετέδιδε την αγάπη για τον σύλλογο και τις αξιακές αρχές. Μαζί με τον Φωτεινό, έλεγε πάντα ότι ο σύλλογος, ο Ιστορικός όπως τον είχε «βαφτίσει» είναι υπεράνω προσώπων, εννοώντας παίκτες και προπονητές. Υπερασπιζόταν την οικονομική βιωσιμότητα του Πανιωνίου και την παραγωγική διαδικασία του. Έτσι λειτούργησα και ως μέλος της διοίκησης. Δεν…έβλεπα κανέναν, πάνω από τον σύλλογο. Ο «Ντούντα» για παράδειγμα ήταν σπουδαίος προπονητής και πολύ δύσκολος χαρακτήρας. Χωρίς να ήταν θέμα εγωϊσμού, δεν γινόταν να ήταν «στρατιωτάκια» όλη η διοίκηση. Ήταν κορυφαία η ομάδα που παρουσίασε την δεύτερη χρονιά με την έξοδο στην Ευρωλίγκα, αλλά και ο Πανιώνιος τον…πήγε στον Ολυμπιακό».
Και συνεχίζει ο Σάκης Γερασιμίδης: «Στην καφετέρια «Γιώργος» που ήταν απέναντι, οι Πανιώνιοι ήταν περισσότερο προσωπολάτρες με τους παίκτες και τους προπονητές. Και πολλά βράδια, «σκοτωνόμασταν» στις συζητήσεις και στην ανταλλαγή απόψεων. Όλοι για παράδειγμα, ήταν υπέρμαχοι της παραμονής του Φάνη Χριστοδούλου στον σύλλογο. Το πως θα έμενε, όμως, στον Πανιώνιο, ήταν θέμα διαφωνίας, γιατί τότε που υπέγραψε το πενταετές συμβόλαιο του στον Πανιώνιο, είχε 20 εκ. δραχμές, μηνιαίες αποδοχές. Βρέθηκαν, όμως, καλές χορηγίες, όπως ήταν η Chipita, το Αfisorama και η Νutela, με αποτέλεσμα να καλυφθεί το συμβόλαιο. Τα χρόνια στο «Άδωνις» ήταν πολύ όμορφα, γιατί στην Νέα Σμύρνη, οι περισσότεροι γνωριζόμασταν με τα μικρά ονόματα μας».
Ο αείμνηστος Λάκης Παπαδημητρίου, είχε το μεγαλύτερο χιούμορ στην παρέα του «Άδωνις». Ο Γερασιμίδης εξιστορεί μια στην οποία είχε εμπλοκή και μια που την έχει διηγηθεί ο Μπάμπης Παπαχαραλάμπους και γίνει την περίοδο της Χούντας.
«Ο Λάκης είχε…εφεύρει τα σημερινά fake news, τριάντα χρόνια πριν. Όταν είχα μπει στην διοίκηση του ερασιτέχνη, είχα αναλάβει και το επικοινωνιακό κομμάτι με τους δημοσιογράφους. Μια μέρα μου λέει ο Λάκης: «Σάκη, να μάθεις να κρύβεις τους πραγματικούς στόχους της ομάδας στις μεταγραφές. Να λες άλλα ονόματα κι ας είναι…ανύπαρκτοι». Τότε, δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η γρήγορη διασταύρωση στοιχείων και πληροφοριών. «Βαφτίσαμε», λοιπόν, μαζί με τον Λάκη, έναν στόχο που τον λέγαμε Τζόν Μπάλος και λέγαμε ότι τον φέρνουμε να τον δοκιμάσουμε. Στον «Άδωνις» κάποιοι δεν γνώριζαν αυτό που κάναμε και ρωτούσαν τον Λάκη «είναι καλός παίκτης ο Μπάλος;». «Παιχτούρα» απαντούσε ο Λάκης. «Πατάει εδώ που είμαστε και την «καρφώνει» στα…πεύκα της πλατείας, απέναντι»!!
Η δεύτερη ιστορία από τον «όχλο» είχε πρωταγωνιστή, ξανά, τον Λάκη Παπαδημητρίου, όπως την έχει μάθει ο Σάκης.
«Τότε στο «Άδωνις» υπήρχε ένας σερβιτόρος που έκανε παρέα με τους πελάτες. Παράγγελναν εκτός από καφέδες και δυο ειδών πορτοκαλάδες. Την κόκκινη και την μπλέ. Μια μέρα, ο Λάκης είχε κέφια, ήταν καλοκαίρι και είχε ανεβάσει ένα πόδι του στην καρέκλα. Όταν πήγαν για παραγγελία, είχε πει στον σερβιτόρο: Μια κόκκινη και έναν νυχοκόπτη!! Τον άκουσε, ο ιδιοκτήτης του «Άδωνις», ο Φραγκούλης και επειδή θεώρησε ότι ο Λάκης πρόσβαλε το κατάστημα και το κύρος του, τον πήγε στα δικαστήρια και απαίτησε να μην πηγαίνουν οι Πανιώνιοι εκεί, με την πρόφαση ότι έκαναν φασαρία, ενοχλούσαν άλλους πελάτες κλπ. Στο δικαστήριο πήγαν 30 θαμώνες του «Άδωνις» και ο Λάκης έλεγε: Ένα αστείο κάναμε κύριε πρόεδρε. Δεν ήπιαμε τζάμπα την πορτοκαλάδα! Τελικά, για ένα διάστημα, οι Πανιώνιοι δεν είχαν στέκι τους το «Αδωνις», αλλά ξαναπήγαν και ο Λάκης έλεγε να του στείλουν πρόσκληση και θα έφερνε δικό του…νυχοκόπτη!».
Ο Σάκης δεν ξεχώριζε την ιδιότητα του οπαδού από αυτή του παράγοντα. Σ’ έναν αγώνα του Πανιωνίου με τους Αμπελόκηπους στο ΜΕΤΣ, είχε συλληφθεί από την Αστυνομία, γιατί έβρισε τους διαιτητές.
«Είχε σκοράρει ο Πανιώνιος το τελευταίο καλάθι και δεν το μέτρησαν ως εκπρόθεσμο, αλλά τότε δεν υπήρχε το instant replay και έγινε «μπούκα» στα αποδυτήρια. Οι διαιτητές ζήτησαν να συλληφθώ και με κράτησαν για μία ώρα, μετά το παιχνίδι, αλλά αφέθηκα ελεύθερος. Ήμουν μέλος της διοίκησης του ΤΑΚ, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι μπορούσα να αυτοσυγκρατηθώ. Όχι, ότι έπρεπε, κιόλας, γιατί το «σαράκι» του οπαδού δεν το βγάζεις από μέσα σου σε όποια θέση κι αν βρεθείς».
O Γερασιμίδης πρωταγωνίστησε σε δυο μεταγραφές παικτών που συγκαταλέγονται στις τρείς κορυφαίες, μετά από εκείνη του Φάνη Χριστοδούλου. Ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντόπουλος.
«Τον Παπαλουκά τον είχαμε δει εγκαίρως και είναι ο παίκτης που πωλήθηκε με εικοσαπλάσια αξία. Η Δάφνη και ο Τζιβελέκας ζητούσαν 60 εκ. δραχμές, αλλά ξέραμε ότι δεν υπήρχε το ίδιο ενδιαφέρον από άλλη ομάδα. Το Περιστέρι είχε κάνει μια κρούση, αλλά λόγω της προϊστορίας με τον Φάνη από την Δάφνη, είχαμε τον πρώτο λόγο. Περιμέναμε να «πέσει» η τιμή του και επειδή η Δάφνη ήθελε να δώσει τον Θοδωρή τον αποκτήσαμε με 20 εκ. Δυο χρόνια μετά, τον απέκτησε ο Ολυμπιακός με 400 εκ.
Για τον Διαμαντόπουλο, ο Πανιώνιος πλήρωσε 160 εκ. στον Παπάγου, γιατί τον πήρε στο «pick» της καριέρας του. Το ωραίο ήταν ότι όταν συμφωνήσαμε για το συμβόλαιο, με 40 εκ. δραχμές τον πρώτο χρόνο, «πετάχτηκε» ο πατέρας του, Κώστας και λέει: Για την κυρία Μαρία, την μητέρα του, δεν βάζετε ακόμα 20 εκ. δραχμές τον χρόνο;». Θέλαμε πολύ να τον αποκτήσουμε και πληρώσαμε…πριμ μητρότητας!»
Η περίοδος 1998-2003 και παρά τον προεδρικό θώκο του ΤΑΚ, έχει αφήσει πικρή «γεύση» στον Σάκη Γερασιμίδη.
«Η διοίκηση του Λαζαρίδη αναζητούσε επενδυτή για την ομάδα μπάσκετ. Βρήκα τους Χατζηιωάννου που είχαν ζητήσει να ήμουν εγώ πρόεδρος. Την τελευταία ημέρα που έληγε η προθεσμία προς τα μέλη του Πανιωνίου να καταθέσουν το ποσό για την σύσταση μετοχικού κεφαλαίου και ενώ υπήρχε ο κίνδυνος να εμφανιστεί κάποιος «μπροστινός» άλλης ομάδας και να βρεθεί η ομάδα μπάσκετ υπό… «ομηρεία», πήγα στην τράπεζα και κατέθεσα 80 εκ. από τους Χατζηιωάννου και δέκα δικά μου. Στις δυο παρά πέντε μου τηλεφώνησε ο Ισίδωρος Κούβελος και μου ζήτησε να περιμένω γιατί κι άλλον ενδιαφερόμενο. Δεν γινόταν, όμως, να εκπνεύσει η προθεσμία και να βρεθούν άλλοι ενδιαφερόμενοι, χωρίς να αμφισβητώ ότι η πρόταση του Κούβελου είχε τον κίνδυνο που προανέφερα. Οι Χατζηιωάννου έβαλαν 720 εκ. δραχμές σε 3,5 χρόνια. Οι μετοχές ήταν επάνω μου και είχα το βάρος και την ευθύνη της εκτελεστικής διοίκησης. Το τέλος της συνεργασίας δεν ήταν καλό και υπήρξε προσωπικό κόστος που ανέλαβα. Δεν μετανιώνω για ό, τι έκανα στον Πανιώνιο, όταν βρέθηκα σε τόσο καίρια θέση. Δεν ήταν προσωπική φιλοδοξία να γινόμουν πρόεδρος. Είχαμε καλές ομάδες, όλες τις χρονιές, εκτός της τελευταίας, αλλά δεν κινδυνέψαμε να υποβιβαστούμε αγωνιστικά, παρά την οικονομική χρεωκοπία και προσωπικά έφυγα, έξι μήνες πριν τελειώσει η χρονιά 1992-93. Έχω αφήσει φίλους στον Πανιώνιο και ξέρουν οι ίδιοι ποιοι είναι αυτοί και τα…αμέτρητα μπουκάλια που έχουμε πιεί μαζί, χωρίς να χρειάζεται να τους αναφέρω. Δεν νιώθω «Δον Κιχώτης» του συλλόγου στην ερώτηση που μου έκανες. Θα πιστεύω, πάντα, ότι η δυναμική του Πανιωνίου και ειδικά της ομάδας μπάσκετ δεν ξεπέρασε το ταβάνι της, γιατί ο σύλλογος έχει πολλές «βαρωνίες», κρατά εγωϊσμούς του στυλ ποιος είναι αυτός και εγώ μπορώ να κάνω καλύτερα, αν ήμουν διοίκηση» και μερικές φορές η εσωστρέφεια είναι και «αυτοκαταστροφική». Έχω κάνει ταμείο με τον εαυτό μου και την Πανιώνια συνείδηση μου. Κράτησα τα καλά και έμαθα από τα λάθη μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια