«Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα» Με καταγωγή και των δυο γονιών του από την Σμύρνη, γέννημα-θρέμμα της Νέας Σμύρνης και έχοντας πάει στο Δ...
Για να παρακολουθήσει προπονήσεις του Πανιωνίου, έφευγε από την Ευαγγελική σχολή και έμπαινε μέσα απ’ έναν αγωγό για να βγει στο γήπεδο και λερωνόταν από τις λάσπες.
«Άξιζε το λέρωμα για να έβλεπες τον Θανάση Σαραβάκο να κάνει «ψαλίδι» και να ντριπλάρει με και χωρίς την μπάλα. Ήταν άλλες εποχές, πολύ πιο ρομαντικές και αγνές. Άξιζε περισσότερο το πάθος για την αγαπημένη σου ομάδα. Και στον Πανιώνιο, όλοι οι φίλαθλοι τον αγαπούσαν παθολογικά» λέει ο Μάκης Αβραμίδης.
Η παρέα με τον Δημήτρη και τον Χρήστο, άρχισε στον Πανιώνιο, το ’83 που παρακολουθούσα όλους τους αγώνες και επεκτάθηκε με φιλική συνεργασία στα καταστήματα εστίασης που είχαν ανοίξει και οι δυο τους. Είχαμε κοινό γνωστό και φίλο, τον Κώστα Γκλιάτη, τον «ταρίφα» που ήταν και κουμπάρος με τον Μαυρίκη, ενώ εγώ έγινα κουμπάρος με τον Χρήστο. Πολύ ξεχωριστός και αγαπημένος φίλος ήταν και παραμένει ο Θωμάς Μαύρος. Όταν γύρισε στον Πανιώνιο, ο Αλέφαντος έλεγε ότι ήταν στατικός και ο Θωμάς «βγήκε» πρώτος σκόρερ. Τι να λέμε;
Πηγαίναμε για σκι στον Παρνασσό και μέναμε στο σπίτι του Κατσαρού, αλλά ο Μήτσος πήγαινε στο χιονοδρομικό για ούζα και μας έλεγε «καλή επιτυχία, θα πιώ στην υγειά σας! Μετά από λίγο καιρό, άρχισε και η παρέα με τον Νόνι. Στην πορεία, γίναμε «αδέλφια» και οι τέσσερις, γιατί κάθε μέρα ήμασταν μαζί, αναλύαμε όλα τα θέματα και φυσικά, μιλάγαμε συνέχεια για τον Πανιώνιο. Πήγαμε αρκετά ταξίδια με το σκάφος και είχαμε βάλει στο κατάρτι μια σημαία του Πανιωνίου που είναι ακόμα. Γι’ αυτόν τον λόγο, από το ταξίδι αποκαλούσε και «σημαίες» του Πανιωνίου και τους τρείς. Δεν είναι, επειδή το λέω εγώ, αλλά και οι τρεις έχουν μεγάλη καρδιά, έπαιζαν με μεγάλη ψυχή, τίμησαν την φανέλα του Πανιωνίου όσο λίγοι παίκτες στην ιστορία μας και είναι «γίγαντες». Λέω και οι τρείς, γιατί για εμένα, ο Μαυρίκης δεν έχει «φύγει». Κάναμε πολλή παρέα, έμενε στο σπίτι μου, πήγαινα στο δικό του και ήταν σαν το πέμπτο μέλος της οικογένειας μου» λέει ο Μάκης Αβραμίδης και προσπαθεί να μην συγκινηθεί για τον Μητσάρα του Πανιωνίου.
Όταν πήγαμε στα Κερατέα να πάρουμε τον Ανδρέα Λαγωνικάκη στον Πανιώνιο, μαζί με τον Μαυρίκη, τον «στρατηγό» Παναγιώτη Αμανίτη και τον Κώστα Τσολακάκη, υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο και για να αποφασίσουν οι υπεύθυνοι της ομάδας, αναγκαζόμασταν και βγαίναμε εκτός. Τελειώσαμε στις 3 τα ξημερώματα και περιμέναμε να πάρουμε το δελτίο του, γιατί ενδιαφερόταν η Καλλιθέα και η ΑΕΚ.
Στην διοίκηση της ΠΑΕ Πανιώνιος, ο Μάκης Αβραμίδης, αναμείχθηκε δυο φορές.
«Η πρώτη ήταν με πρόεδρο τον Δαβάκη, το ‘89 όταν μας κάλεσε ο πρώην δήμαρχος Παπαθανασίου και μαζί με τον Σκρέκη, τον Δέδε, τον Κοβάνη και τον Χρήστο Γκάτση μπήκαμε στην διοίκηση να βοηθήσουμε οικονομικά, έχοντας αυτή την δυνατότητα. Πρόεδρος του ερασιτέχνη, ήταν ο Γεράσιμος Βεντούρης που ζήτησε την παραίτηση του Δαβάκη, λόγω οικονομικών προβλημάτων της ΠΑΕ και ανέλαβε ο Παναγιώτης Ξενοφώντος. Φτιάξαμε καλή ομάδα και μας βοήθησε πολύ και ο Μαυρίκης με τον Εμβολιάδη που είχαν πολλές γνωριμίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν έφυγαν ποτέ μακριά από τον Πανιώνιο. Προπονητής ήταν ο Βούκοτιτς που έγινε καλός φίλος και μιλάμε ακόμα.
Στην πορεία, όμως, στην διοίκηση μπήκε ο Μοβσεσιάν που δεν έκανε καλό στην ιστορία του συλλόγου και παραιτήθηκα.
Η δεύτερη φορά ήταν με πρόεδρο τον Λουκά Σιότροπο, όταν η ΠΑΕ είχε υπαχθεί στον Δήμο Νέας Σμύρνης, το ’98. Μέσω του Μαυρίκη, γνωρίστηκα με τον Λουκά. Η κατάκτηση του δεύτερου κυπέλλου και η πορεία στο κύπελλο κυπελλούχων είναι τα μεγάλα «παράσημα» εκείνης της διοίκησης που δεν είχε πολλά χρήματα, αλλά έκανε πολύ καλή διαχείριση στην ομάδα και έλυνε όλα τα προβλήματα. Την χρονιά του κυπέλλου, αλλάξαμε προπονητή, από τον Κυράστα στον Εμβολιάδη, οι παίκτες ήθελαν να κάνουν αποχή από τις προπονήσεις, λόγω πληρωμών, αλλά ο Μαυρίκης κρατούσε τα αποδυτήρια. Σ’ αυτό το κύπελλο, μεγάλο ποσοστό, πέραν των ίδιων των παικτών που έδωσαν και την ψυχή τους για να προκριθούν από τους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ και να το κατακτήσουν στον τελικό με τον Παναθηναϊκό, ανήκει στον Λουκά και στον Δημήτρη. Ειδικά για τον Σιότροπο που ήταν πολύ νέος, άπειρος στην διοίκηση, αλλά δικτυώθηκε πολύ καλά στο ποδόσφαιρο και δεν έκανε ποτέ πίσω στα προβλήματα που υπήρχαν.
Εκείνη την χρονιά, το κατάστημα μου είχε γίνει το στέκι της ομάδας και το γραφείο του Λουκά. Ερχόταν το πρωί, έκανε όλα τα ραντεβού εδώ και μετά την προπόνηση, ερχόντουσαν ο Σαπουντζής, ο Στρακόσια, ο Καμίτσης, ο Εμβολιάδης, ο Μαυρίκης που είχαν…μόνιμες θέσεις για το γούρι. Μια μέρα λέω στον Λουκά: «Τζάμπα πληρώνουμε τα γραφεία της ΠΑΕ στην πλατεία. Να του φτιάξω ένα δωμάτιο εδώ». Εγώ του έκανα πλάκα κι αυτός «ψήθηκε»!
Ο δεύτερος ημιτελικός με τον ΠΑΟΚ, στην Τούμπα, μου έχει μείνει περισσότερο αξέχαστος και από τον τελικό. Φύγαμε από το ξενοδοχείο με το λεωφορείο και κάναμε μια ώρα να πάμε στο γήπεδο, γιατί μας έλεγαν ότι είχε κίνηση και τελικά σε κάποιο στενό μας πέταξαν πέτρες και μια χτύπησε στο παράθυρο και χτύπησε τον γιο μου, Λεωνίδα. Σηκώθηκε ο Καμίτσης και πήγε στον οδηγό και του λέει με τσαμπουκά: Όσο κι αν καθυστερείς, θα φτάσουμε στο γήπεδο και θα προκριθούμε! Στην εξέδρα δεν τολμήσαμε να σηκωθούμε από τις θέσεις μας και έλεγα στον γιό μου, κράτα μου το χέρι και συγκρατήσου, όταν προκριθήκαμε».
Μια άλλη ιστορία που έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη του Μάκη Αβραμίδη, ήταν στο μπαράζ της Λάρισας, με αντίπαλο τα Γιάννενα.
«Είχε φοβερό άγχος ο Δημήτρης Σαραβάκος. Τόσο πολύ που ήταν «άσπρος» στο πρόσωπο. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι του, πριν πάει στον Παναθηναϊκό. Δυο ώρες πριν από τον αγώνα, ο Μαυρίκης πήρε τον Σαραβάκο και τον έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο.
«Κοίτα τον κόσμο του Πανιωνίου που ήρθε εδώ. Δεν πέφτουμε. Είσαι παικταράς και παίξε για την ομάδα που σε ανέδειξε» του είπε και του έδωσε ένα μικρό χαστούκι για να τον συνεφέρει ψυχολογικά και να ξεπεράσει το άγχος του.
Ο Αβραμίδης διαφώνησε με δυο φίλους και συνεργάτες του, χωρίς να «χαλάσει» την σχέση του.
«Η πρώτη ήταν με τον Λουκά, όταν ήθελε μετά το κύπελλο να εφαρμόσει το σύστημα του αγγλικού ποδοσφαίρου, στο κομμάτι του προπονητή και έφερε τον Γουίλαν. Ήταν πολύ καλός προπονητής ο Ιρλανδός και αποδείχτηκε από την πορεία στο κυπελλούχων και μέχρι τα προημιτελικά που παίξαμε με την Λάτσιο. Του έλεγα, όμως, ότι στην Ελλάδα, δεν θα αντέξει την πίεση, θα τον απομυθοποιούσαν-όπως και έγινε.
Η δεύτερη ήταν με τον Γιώργο Κουτελάκη. Δεν χρειάζεται να πω τι έχει προσφέρει στον Πανιώνιο, σε ποδόσφαιρο, σε μπάσκετ και στο πόλο. Θα πω μόνο ότι ο Κουτελάκης, όταν τελείωσε το δικαστήριο και απαλλάχτηκε, όπως και οι άλλοι κατηγορούμενοι, έπρεπε να επιστρέψει στην θέση του Δημάρχου Νέας Σμύρνης, γιατί δεν είχε κατεβεί ως επικεφαλής, εξαιτίας του δικαστηρίου. Δεν με άκουσε».
Δεν υπάρχει αγωνιστική περίοδος που ο Αβραμίδης δεν έχει εισιτήριο διαρκείας στα 40 χρόνια που παρακολουθεί τον Πανιώνιο. Και παρά τις πρόσκαιρες πικρίες και απογοητεύσεις από την ομάδα, κατά διαστήματα, αυτό θα συνεχιστεί, όσο είναι στην ζωή. Θα συνεχίσουν ο Γιώργος και ο Λεωνίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια