Η ανάρτηση - αφήγηση των Πανθήρων για τον μεγάλο τελικό του 1998, όταν ο Ιστορικός Πανιώνιος επικράτησε με 1-0 του Παναθηναϊκού στο &quo...
Η ανάρτηση - αφήγηση των Πανθήρων για τον μεγάλο τελικό του 1998, όταν ο Ιστορικός Πανιώνιος επικράτησε με 1-0 του Παναθηναϊκού στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και κατέκτησε το δεύτερο Κύπελλο Ελλάδος της ιστορίας του.
Αναλυτικά:
"Πριν από 22 χρόνια, σαν σήμερα τέτοια ώρα, είχα ξυπνήσει από τον λίγο ύπνο της προηγούμενης βραδιάς.
Πίνοντας έναν καφέ, έστριψα τσιγαράκι και βγήκα στο μπαλκόνι. Πολύ σύντομα πέρασε από κάτω το πρώτο αυτοκίνητο με το κασκολ δεμένο στον καθρέφτη.
Μετά από λίγο, ο κυρ Νίκος από το μπακάλικο της γειτονιάς περνώντας από κάτω με χαιρέτισε με την γροθιά υψωμένη. Φώναξε (με έναν πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο) "Σήμερα, σήμερα" ..
Μπήκα πάλι μέσα. Χώρος για φαγητό δεν υπάρχει. Η αγωνία ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία της και το στομάχι είναι δεμένο. Δεν με χωράει το σπίτι. Πάμε έξω, είπα στον εαυτό μου. Ούτως ή άλλως σε μερικές ώρες ξεκινάει η πορεία.
Κάτι καλό θα γίνει. Το καταλαβαίνεις στην ατμόσφαιρα.
Δένω παπούτσια, κοιτάζω να πάρω τα απαραίτητα. Εισιτήριο, κασκόλ, πανί. Κλείνω την πόρτα. Παίρνω μια ανάσα ..
Λες ρε μαλάκα, είπα μέσα μου, όταν γυρίσω να το έχουμε σηκώσει. Να έχουμε γράψει ιστορία; Τέλος πάντων, είναι μεγάλη η μέρα, πάμε και θα δούμε τι θα γίνει .."
Αναλυτικά:
"Πριν από 22 χρόνια, σαν σήμερα τέτοια ώρα, είχα ξυπνήσει από τον λίγο ύπνο της προηγούμενης βραδιάς.
Πίνοντας έναν καφέ, έστριψα τσιγαράκι και βγήκα στο μπαλκόνι. Πολύ σύντομα πέρασε από κάτω το πρώτο αυτοκίνητο με το κασκολ δεμένο στον καθρέφτη.
Μετά από λίγο, ο κυρ Νίκος από το μπακάλικο της γειτονιάς περνώντας από κάτω με χαιρέτισε με την γροθιά υψωμένη. Φώναξε (με έναν πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο) "Σήμερα, σήμερα" ..
Μπήκα πάλι μέσα. Χώρος για φαγητό δεν υπάρχει. Η αγωνία ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία της και το στομάχι είναι δεμένο. Δεν με χωράει το σπίτι. Πάμε έξω, είπα στον εαυτό μου. Ούτως ή άλλως σε μερικές ώρες ξεκινάει η πορεία.
Κάτι καλό θα γίνει. Το καταλαβαίνεις στην ατμόσφαιρα.
Δένω παπούτσια, κοιτάζω να πάρω τα απαραίτητα. Εισιτήριο, κασκόλ, πανί. Κλείνω την πόρτα. Παίρνω μια ανάσα ..
Λες ρε μαλάκα, είπα μέσα μου, όταν γυρίσω να το έχουμε σηκώσει. Να έχουμε γράψει ιστορία; Τέλος πάντων, είναι μεγάλη η μέρα, πάμε και θα δούμε τι θα γίνει .."
Δεν υπάρχουν σχόλια