Με αφορμή την πρόσφατη ανακοίνωση του συνδέσμου των Πανθηρων και της Λέσχης φίλων Πανιωνίου για την ιδιοκτησιακη κατάσταση που υπάρχ...
Η ανοιχτή επιστολή του κυρίου Λαζαρίδη:
Τα κείμενα διαμαρτυρίας των Πανθήρων και της Λέσχης φίλων Πανιωνίου, είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει στα όσα χρόνια ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Με ανακούφιση διαπίστωσα ότι οι πρωταρχικές αξίες που οδηγούσαν κάποιον να γίνει Πανιώνιος παραμένουν ζωντανές και δεν παραμορφώθηκαν από την παρέμβαση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που εκχυδάισε κάθε αθλητική ηθική. Είναι αυτές που έχουν αναγνωρίσει τον οραματιστή Ανδρέα Βαρίκα σαν ηγετική φυσιογνωμία και όχι κάποιον επώνυμο του υποκόσμου.
Για να εφαρμοστεί όμως η φιλοσοφία που περικλείουν, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ο περίγυρος τους και να γίνουν μέλη του ΓΣ, (που και αυτός σύνδεσμος φιλάθλων είναι, και ας λειτουργούν ως τάσεις), ώστε να μπορούν να τα υλοποιήσουν και να λειτουργήσουν ως θεματοφύλακες της αθλητικής ηθικής και των ιδεών που θεωρούν ως θεμελιώδεις και σήμα κατατεθέν του συλλόγου αλλά και περιουσία του.
Η αδράνεια και η πολυαρχία οδηγεί σε ΔΣ του ΓΣ που μοιάζουν με συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, ενώ οι καιροί απαιτούν ουσιαστική συμμετοχή του περίγυρου και δυναμικά ΔΣ που θα αυξάνουν το κύρος του συλλόγου.
Ο Πανιώνιος είναι ο μοναδικός σύλλογος που αντιτάχθηκε στην υποχρεωτική μετατροπή του συλλόγου σε θνησιγενή ανώνυμη εταιρία με εκβιαστικό τρόπο και στο πλιάτσικο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων και σήμερα δυστυχώς δικαιώνεται με την απόλυτα προβλέψιμη ρυπαρή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον αθλητισμό
Οι πόροι του αθλητισμού τείνουν να εξαφανιστούν ή να συρρικνωθούν δραματικά (τηλεόραση, επιχορηγήσεις, διαφήμιση εισιτήρια) και τα κορόϊδα και οι επιτήδειοι μας τελείωσαν στραπατσάροντας όμως την ηθική υπόσταση του συλλόγου. Ανταλλάξαμε τα χρυσά μας όχι με τα χάλκινα τους αλλά με τα μπιχλιμπίδια τους και τα καθρεφτάκια τους και έχουμε φτάσει σε αυτό το χάλι.
Η μόνες λύσεις είναι, η οικονομική υποστήριξη από τους φίλους και τον περίγυρο του συλλόγου, ο οποίος θα πρέπει να διευρυνθεί ώστε να είναι δυνατή η κάλυψη μέρος του προϋπολογισμού, και η καθοριστική συνδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσα από την αναγνώριση της σημαντικότητας κάθε σωματείου στην περιοχή.
Η προσπάθεια δεν είναι καθόλου εύκολη αλλά αντικειμενικά είναι η μοναδική και μονόδρομος. Δεν μπορούμε να ζητάμε παραπάνω από αυτό που μπορούμε να εξασφαλίσουμε με την δράση μας, ώστε οι επικεφαλείς να είναι άνθρωποι που μπορούν να συνεχίσουν την παράδοση καθώς αποκαλύφθηκαν οι αυταπάτες. Αυτό ας μην θεωρηθεί ρομαντική αναπόληση αλλά ψυχρή διαπίστωση.
Δεν θα μας ενοχλήσει αν μας κατηγορήσουν ότι δεν πετύχαμε αλλά ότι δεν προσπαθήσαμε ειλικρινά. Ο προπονητής Αναστασάτος έλεγε σε κάποιον παίκτη για την ψυχολογία που θα πρέπει να έχει όταν σουτάρει « Ένας λόγος που μπορεί να σε κάνει να το χάσεις είναι το άγχος για το τι θα γίνει αν το χάσεις. Μην σε προβληματίζει, θα χάσουμε, αλλά και αν δεν το κάνεις πάλι θα χάσουμε»
Ας είναι, η ζωτικής σημασίας, διεύρυνση η έγνοια μας για τα επόμενα χρόνια. Η προσπάθεια είναι συνεχής και δεν τελειώνει ποτέ καθώς δεν στοχεύουμε να φτάσουμε κάπου για να το τερματίσουμε. Περιμένουμε 130 χρόνια να πάρουμε πρωτάθλημα, αν το πάρουμε δεν θα πρέπει να το ξαναπάρουμε; Δεν ζητάμε πελάτες αλλά υποστηρικτές.
Μίλτος Λαζαρίδης
Πρώην πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ"
Δεν υπάρχουν σχόλια