Ο Φώτης Στρακόσια στα panionianea.gr: «Ό,τι πιο όμορφο στην καριέρα μου ο Πανιώνιος» (photos)

O Φώτης Στρακόσια μιλάει για την μεγάλη του αγάπη τον Πανιώνιο, τις στιγμές που έζησε στην κυανέρυθρη οικογένεια, την καριέρα του και γε...

O Φώτης Στρακόσια μιλάει για την μεγάλη του αγάπη τον Πανιώνιο, τις στιγμές που έζησε στην κυανέρυθρη οικογένεια, την καριέρα του και γενικότερα το ποδόσφαιρο.

Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας φόρεσε με μεγάλη επιτυχία τα... κυανέρυθρα γάντια στην ποδοσφαιρική του καριέρα και φυσικά έγραψε με "χρυσά" γράμματα το όνομα του στην ιστορία του συλλόγου, καθώς σήκωσε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998 στον αξέχαστο τελικό με τον Παναθηναϊκό.

Ο Φώτης Στρακόσια παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στα panionianea.gr και στον Σπύρο Καλαματιανό. Μίλησε -μεταξύ άλλων- για τον Πανιώνιο και τα χρόνια που έζησε στη Νέα Σμύρνη, ενώ αναφέρθηκε και στον γιο του, Θωμά, που ξεκίνησε από τις Ακαδημίες του Ιστορικού και πλέον είναι ο βασικός τερματοφύλακας της Λάτσιο.

Παράλληλα, μίλησε για τα όσα έκανε αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, για τα χρόνια που υπήρξε προπονητής τερματοφυλάκων και έδωσε τα... φώτα του για το τι πρέπει να έχει ένας νέος αθλητής που θέλει να ασχοληθεί σήμερα με το ποδόσφαιρο.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Στρακόσια στα panionianea.gr:

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το ποδόσφαιρο και την σημαντική θέση του τερματοφύλακα;

Γενικά απ’ ότι θυμάμαι, από πολύ μικρή ηλικία μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι το διάλεξα για κάποιο ιδιαίτερο λόγο...Από εκείνη την ηλικία είχα διαλέξει αυτή την θέση και έπαιζα τερματοφύλακας...Δεν θυμάμαι για πιο λόγο, απλά είχα διαλέξει αυτή την θέση του τερματοφύλακα και έτσι παρέμεινα σε αυτή την θέση...

Οι γονείς σας στήριξαν σε αυτή την επιλογή;

Όταν ανακοίνωσα την επιθυμία μου να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο στους γονείς μου, ήταν αντίθετοι, ίσως και με το δίκιο τους, γιατί εκείνη την εποχή θεωρούσαν ότι πολύ πιο σημαντικό για το μέλλον ενός παιδιού ήταν το να είναι καλός μαθητής, να διαβάζει, ώστε να έχει μία τέχνη. Όμως όσο πέρναγε ο καιρός εγώ το ήθελα πολύ περισσότερο και θυμάμαι ότι έκανα πρώτη σύμμαχο, στην επιθυμία μου αυτή την μητέρα μου και σιγά-σιγά μετά το δέχτηκε και ο πατέρας μου. Δηλαδή στο ξεκίνημα πιστεύω ότι δεν είχανε την ίδια άποψη μαζί μου, οπότε δεν υπήρχε αυτή η στήριξη από την αρχή. Όμως μετά με στήριζαν και το θέλανε εξίσου και οι ίδιοι όσο το ήθελα και εγώ. 

Κεφάλαιο Πανιώνιος. Τι σημαίνει για εσάς ο Πανιώνιος;

Πανιώνιος… Με σιγουριά μπορώ να το πω ότι ήτανε ό,τι πιο όμορφο μου συνέβη στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Αισθάνθηκα πολλή αγάπη, σεβασμό και αυτό το δείχνει και το δέσιμο μου που έχω γενικά με την Νέα Σμύρνη και με τον Πανιώνιο. Ήταν επιλογή μου να γίνω μέχρι και δημότης της Νέας Σμύρνης, να έχω και το σπίτι μου, μέχρι και η οικογένειά μου αγαπάει πάρα πολύ την πόλη αυτή... Πιστεύω ότι για εμένα λέει πάρα πολλά το κεφάλαιο Πανιώνιος, γιατί ο Πανιώνιος ήταν αυτός που με έκανε να αισθάνομαι τόση αγάπη, τόσο ωραία, γενικά με τον Πανιώνιο και την Νέα Σμύρνη...

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε την στιγμή που κατακτήσατε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998. Τι θυμάστε από εκείνη την χρονιά και πως νιώσατε όταν κατακτήσατε το κύπελλο;

Καλοκαίρι του 1997 υπογράφω με τον Πανιώνιο για δύο χρόνια και ερχόμουν από τον Ολυμπιακό με θέληση και με εγωισμό για να μπορέσω να κάνω κάτι καλό. Δυστυχώς τις πρώτες μέρες όταν ξεκινήσαμε τις προπονήσεις στον Πανιώνιο, γνώρισα λίγο την κατάσταση μιλώντας με τα παιδιά ότι τα διοικητικά και τα οικονομικά στον Πανιώνιο δεν ήταν τόσο καλά, υπήρχαν προβλήματα. Όμως ξεκίνησε έτσι αυτή η χρονιά, αλλά πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που ήταν τότε στην ομάδα, γιατί θεωρώ ότι είχαμε βρει μία καλή χημεία μεταξύ μας και προσπαθούσαμε σε κάθε αγώνα να βγάλουμε ότι καλύτερο είχαμε μέσα μας για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλό...Και έτσι σιγά-σιγά εκείνη την χρόνια, με τις τεράστιες δυσκολίες, φτάσαμε προς το τέλος για να πάμε τελικό κυπέλλου και με μία μεγάλη ομάδα όπως ήταν ο Παναθηναϊκός....Εννοείται ποιος Πανιώνιος είναι αυτός που δεν χαίρεται όταν κάθεται και θυμάται αυτές τις υπέροχες στιγμές... Πραγματικά, παρ’ όλο ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι την αξία του νικητή την δίνει και ο ηττημένος και ακόμα περισσότερο όταν έχεις κάνει μία δύσκολη χρονιά, το τελειώνεις με τον καλύτερο τρόπο κερδίζοντας το έπαθλο του κυπέλλου. Πραγματικά αισθάνθηκα υπέροχα, αισθάνθηκα όμορφα και όταν γυρίσαμε στην πλατεία, αισθάνθηκα ότι είμαι ένα κομμάτι απ’ αυτούς τους ανθρώπους που κερδίζοντας αυτό το κύπελλο, έδωσε χαρά σε τόσο πολύ κόσμο. Πραγματικά είναι αξέχαστες αυτές οι στιγμές και δεν πρόκειται να τις ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Είμαι περήφανος που είμαι… ήμουνα ένα κομμάτι αυτής της ομάδας και προσπάθησα βέβαια να μπορέσω να προσφέρω και εγώ σ’ αυτή την ομάδα. Χαίρομαι πάρα πολύ και είναι κάτι απίστευτο που τώρα που το συζητάμε για να το ξαναθυμηθώ....

Πότε και πως πήρατε την απόφαση να σταματήσετε την ενεργό δράση;

Είχα περίπου δύο-δυόμισι χρόνια πριν σταματήσω τελικά που το σκεφτόμουνα πάρα πολύ έντονα ότι πρέπει να σταματήσω. Όμως ο λόγος που συνέχισα δεν ήταν τόσο πολύ η δικιά μου θέληση, όσο ήτανε ότι με έπεισε και δεν συμφωνούσε στο να σταματήσω ο τότε Γερμανός προπονητής της Εθνικής Αλβανίας ο Μπρίγκελ, Ώστε έτσι ήδη δύο χρόνια πριν πήγα στην Καλλιθέα, μετά την επόμενη χρονιά πήγα στον Εθνικό Αστέρα 6 μήνες και μετά 6 μήνες στην Προοδευτική. Και η τελευταία μου χρονιά μετά ήτανε όταν… τότε είχα συμφωνήσει και με τον τότε Πρόεδρο του Πανιωνίου τον Αχιλλέα Μπέο ώστε να πάω στον Πανιώνιο την τελευταία μου χρονιά για να ολοκληρώσω και να σταματήσω στον Πανιώνιο. Απ’ ό,τι θυμάμαι ήταν περίπου… ναι, το 2004 ξεκίνησε η τελευταία μου χρονιά και εκεί που ήτανε… που τα είχα σχεδόν παρατήσει, στο τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιάς θυμάμαι ότι χτυπάει τότε ο τερματοφύλακας του Πανιωνίου ο Ντρόμπνι και ενώ εγώ πραγματικά τότε δεν πολύ-ήμουνα στην ομάδα, με φωνάζουνε και μπαίνω σε ρυθμό πιο εντατικά και σε καθημερινή βάση στην προπόνηση και απ’ ό,τι θυμάμαι πρέπει να έχω παίξει τα έξι τελευταία παιχνίδια ώστε κοντά στα 40+, τότε ήταν που σταμάτησα πραγματικά. Το ήθελα πολύ πιο πριν βέβαια να σταματήσω, αλλά αυτοί που σας είπα ήταν οι λόγοι που συνέχισα και άλλο. Βέβαια μου βγήκε σε καλό γιατί σταμάτησα σε μία ομάδα που αγάπησα πάρα πολύ. 

Ο γιός σας ξεκίνησε στις Ακαδημίες του Πανιωνίου και τώρα είναι στην Λάτσιο... Μιλήστε μου για την επιλογή του να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και για την μετάβαση στην Ιταλία...

Κοίτα, όταν… από την ηλικία 6-7 χρονών,  (6 με 6,5 πρέπει να ήταν ο Θωμάς), πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αλλά χωρίς να έχω ιδέα ότι θα γίνουν επαγγελματίες. Αλλά γενικά μου άρεσε πάρα πολύ να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Λόγω των υποχρεώσεων, είχε αναλάβει τα ηνία η γυναίκα μου σ’ αυτό και δόξα το Θεό επειδή ήταν και κοντά στο σπίτι μου ο Πανιώνιος, εκτός από μια πολύ μεγάλη αγάπη που όπως σου είπα προηγουμένως, ήταν το ιδανικό να ξεκινήσουν εκεί. Μετά από κάποια χρόνια, το 2006 φεύγουμε για τρία χρόνια στην Κύπρο. φύγαμε για να δουλέψω στην ομάδα του ΑΠΟΕΛ.

Και σαν αποτέλεσμα φύγαμε μαζί με την οικογένεια, οπότε για τρία χρόνια ο Θωμάς γίνεται 12 ετών. Εκεί πραγματικά μου έδειξε, πρώτον πολύ σημαντικό, το πόσο πολύ το ήθελε και πόσο αφοσιωμένος ήταν σ’ αυτό που ήθελε να κάνει και δεύτερον μου έδειξε κάποια στοιχεία που πραγματικά θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί και να προχωρήσει σ’ αυτό, γιατί είχε τρέλα με τη θέση του τερματοφύλακα και εκεί είχα περισσότερο χρόνο για να μπορέσω να τον βοηθήσω και εγώ δίνοντας κάποια μαθήματα και από τεχνικής και από χαρακτήρα πιο πολύ. Μετά από τρία χρόνια γυρίζω το 2010 θυμάμαι γυρίζω στον Πανιώνιο, με την ιδιότητα του προπονητή τερματοφυλάκων και ο Θωμάς εντάσσεται πάλι στις ακαδημίες του Πανιωνίου. Στη διάρκεια αυτή  μας ζητάνε για να γίνουν κάποια δοκιμαστικά στην Ιταλία, στην Λάτσιο, και έτσι ξεκίνησε το ενδιαφέρον για να αποκτήσουν τον Θωμά. Θυμάμαι είχαν έρθει και βλέπανε κάποια παιχνίδια με την Κ17 του Πανιωνίου και με την Κ19 (γιατί ο Θωμάς έπαιξε κάποια παιχνίδια και με την Κ19) και έτσι αποφασίσαμε να πάει στην Λάτσιο μετά από έναν χρόνο στον Πανιώνιο.

Θεωρείτε ότι η οικογένεια ήρθε σε εσάς στο κατάλληλο σημείο της ζωής σας;

Κοίτα, όταν το έχεις περάσει είναι εύκολο να βγάλεις συμπεράσματα. Υπήρχαν στιγμές όταν ήμουνα στην ηλικία των 27-28, υπήρχαν στιγμές που ίσως έλεγες «μήπως μπήκα τόσο νωρίς στις δυσκολίες της ζωής, στο να κάνεις οικογένεια;». Αλλά πραγματικά είμαι τυχερός. Είμαι τυχερός και από την άποψη ότι ήρθε στην καλύτερη στιγμή η οικογένεια, αλλά είμαι τυχερός γιατί είχα πλάι μου και έναν άνθρωπο που αφοσιώθηκε πάρα πολύ στα παιδιά. 

Εάν δεν κάνω λάθος έχετε άλλον έναν γιό... Εκείνος θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;

Ναι, είναι πιο μεγάλος από τον Θωμά...Ασχολήθηκε και εκείνος αλλά λίγο, τελικά δεν το ήθελε και δεν ήταν τόσο πολύ αποφασισμένος ώστε να κάνει καριέρα.

Τι θα λέγατε σε κάποιο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και δη την θέση του τερματοφύλακα;

Το πρώτο πράγμα που θα έλεγα πριν δώσω συμβουλή είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να ποτέ να σταματάς την πολύ δουλειά και τα όνειρα... Αν κάνεις όνειρα πρέπει να δουλέψεις πολύ γι’ αυτό και ίσως μία μέρα να δικαιωθείς. Αλλά, αλλά υπάρχει ένα αλλά. Αξίζει όλο αυτό μόνο όταν πρέπει να κάνεις κάτι ξεχωριστό. Δηλαδή αυτό θέλει πολλή-πολλή δουλειά, πολλή αφοσίωση και πολλές θυσίες. Γιατί τον αθλητισμό όλοι τον θέλουν, σε όλους μας αρέσει, αλλά όταν το βλέπουμε απ’ έξω μας φαίνεται πολύ εύκολο. Όταν το ζήσεις αυτό όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο...

Αυτή την στιγμή της ζωής σας με τι ασχολείστε επαγγελματικά; Αν γνωρίζω καλά μένετε Ιταλία. Εκεί σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο έχουν καλυτερέψει τα πράγματα σχετικά με τον ιό;

Εγώ όταν σταμάτησα να είμαι ενεργός ποδοσφαιριστής, τερματοφύλακας, ξεκίνησα να κάνω τον προπονητή τερματοφυλάκων για λίγο καιρό όταν ήταν στην πρώτη κατηγορία ο Ακράτητος, μετά πήγα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού προπονητής τερματοφυλάκων και προπονητής σε μία Κ15 αλλά και προπονητής τερματοφυλάκων. Μετά από δύο χρόνια έφυγα για τρία χρόνια στην Κύπρο που ήμουν προπονητής τερματοφυλάκων στον ΑΠΟΕΛ. Μετά γύρισα για ένα-ενάμιση χρόνο στον Πανιώνιο σαν προπονητής τερματοφυλάκων και μετά έφυγα και ήμουν για τρία χρόνια προπονητής Εθνικής Νέων στην Αλβανία, στην Κ19 δηλαδή, και από εκεί φεύγω μετά για τρία χρόνια και ήμουν επικεφαλής των προπονητών τερματοφυλάκων στις ακαδημίες του Ολυμπιακού για τρία χρόνια.

Και εδώ αυτός είναι ο τρίτος χρόνος που έχω έρθει γιατί με το δίκιο της η γυναίκα μου ήθελε να είναι κοντά στο παιδί και τώρα έχουμε έρθει και είμαστε όλοι μαζί στην Ιταλία. Βεβαίως δεν είμαι συνέχεια εδώ, πηγαινοέρχομαι Ελλάδα και Αλβανία και συνεργάζομαι με μία εταιρεία που κάνουν το managment του γιού μου...

Δυστυχώς περάσαμε μία πολύ άσχημη εποχή, μία δύσκολη κατάσταση όταν βλέπεις αυτό τον απίστευτο αριθμό ανθρώπων να φεύγουν από την ζωή. Ήτανε… και τα μέτρα ήτανε δύσκολα, δεν έπρεπε να βγεις από το σπίτι για πολύ μεγάλο διάστημα εκτός από σουπερμάρκετ και φαρμακείο, αλλά δόξα τον Θεό τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία σταθεροποίηση, δηλαδή μία καμπύλη προς τα κάτω και μειώνονται αρκετά τα συμπτώματα και οι θάνατοι…

Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Εμείς τώρα σ’ αυτή την ηλικία που βαδίζουμε είναι να χαιρόμαστε το να βαδίζουν σωστά και καλά τα παιδιά μας. Εγώ και η γυναίκα μου πραγματικά τώρα ζούμε για να χαιρόμαστε και να στηρίζουμε τα παιδιά μας... Γιατί όταν είσαι ποδοσφαιριστής δεν χαίρεσαι σαββατοκύριακα κτλ, είναι περιορισμένος ο χρόνος για την οικογένεια και δόξα τον Θεό τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να χαρούμε αυτές τις στιγμές λίγο παραπάνω.

Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;

Πρώτον είμαι τόσο πολύ δεμένος γενικά με την ιστορία του Πανιωνίου αλλά και με τον Πανιώνιο, τον αγαπάω πάρα πολύ. Ήταν ένα κομμάτι σημαντικό όχι μόνο στην ποδοσφαιρική μου καριέρα, αλλά πραγματικά δέθηκα με την Νέα Σμύρνη και ως αποτέλεσμα σας το είπα και πριν ότι την αγάπησε και όλη μου η οικογένεια, ειδικά τα παιδιά. Επίσης εύχομαι να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτή η αρρώστια, να εξαφανιστεί και να επανέλθει σε φυσιολογική ροή η ζωή των ανθρώπων όσο πιο γρήγορα γίνεται...Ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ γι΄αυτή την συνέντευξη και θερμούς χαιρετισμούς σε όλους σας...

Συνέντευξη στα panionianea.gr & στον Σπύρο Καλαματιανό