Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα... «Mε όνομα βαρύ σαν ιστορία», όπως λέει και ο στίχος του τραγουδιού, καθώς φέρει το όνομα του δολοφονημέν...
«Mε όνομα βαρύ σαν ιστορία», όπως λέει και ο στίχος του τραγουδιού, καθώς φέρει το όνομα του δολοφονημένου πατέρα του, πριν από 57 χρόνια, έχοντας παίξει μπάσκετ στην ακαδημία του Πανιωνίου και θαυμαστής του Στάθη Χάϊτα, άλλαξε ρότα στην φίλαθλη ιδιότητα του, σε ηλικία 9 ετών. Τότε που ο αδελφός του Στάθη Χάϊτα, Νίκος του είχε πει στο πρακτορείο Προ-πο στο Κουκάκι: «Μικρέ, αν δεν γίνεις Πανιώνιος, δεν θα βγείς από το πρακτορείο»!
Στον «μικρό» άρεσε ο Χάϊτας, αλλά θαύμαζε πολύ και τον Γιώργο Δέδε και ήταν έτοιμος για την «διαπραγμάτευση» στην αλλαγή φιλάθλων χρωμάτων: «Αν μου δώσετε και μια φανέλα του Δέδε, θα γίνω όχι Πανιώνιος, αλλά Πανιωνάρα».
Έτσι και έγινε. Φόρεσε την φανέλα του… «φλώρου» Δέδε και του έφτανε κάτω από τα γόνατα, αλλά από τότε έγινε από τους πιστότερους φιλάθλους του Ιστορικού.
«Δυστυχώς, μέχρι τα εννέα χρόνια μου, ήμουν Ολυμπιακός, αλλά μετά «σώθηκα». Ουσιαστικά, «γιατρεύτηκα». Ο Πανιώνιος αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα πράγματα απ’ έναν σύλλογο. Κι ας μην έχει τίτλους. Η πορεία του μέσα στον χρόνο είναι ο μεγαλύτερος τίτλος» λέει ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο γιός του δολοφονημένου πολιτικού και γιατρού από παρακρατικούς στην Θεσσαλονίκη, τον Μάϊο του ΄63. Ακριβοθώρητος στην εξέδρα, σταθερός κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας και με συγκεκριμένη θέση, τα 22 τελευταία χρόνια, ο Γρηγόρης Λαμπράκης έρχεται στην στήλη «Ο Πανιώνιος, όπως τον έζησα».
Οικογενειακός φίλος του Ανδρέα Βαρίκα, είχε γνωριστεί με τον Τζιμ Ράπις και έκανε παρέα μαζί του, ηθικός αυτουργός στην δημιουργία τμήματος πόλο στον σύλλογο, όταν είχε κάνει «πλύση εγκεφάλου» στον τότε έφορο κολύμβησης, Μάκη Μαστρόγκαλο, ο Γρηγόρης Λαμπράκης είναι φανατικός «πολέμιος» του ΠΟΚ και θεωρεί ότι ο Πανιώνιος χάνει φιλάθλους στις νεότερες γενιές, γιατί δεν καταλαβαίνουν την διαφορετικότητα του και δεν υπάρχει η ανάλογη "κληρονομικότητα" από τον Πανιώνιο πατέρα στα παιδιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια