«Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα...» Ένα από τα πρώτα μέλη των «Πανθήρων» από την ίδρυση τους έως το 1998 όπου μετακόμισε στην Σαντορίνη με ...
Ένα από τα πρώτα μέλη των «Πανθήρων» από την ίδρυση τους έως το 1998 όπου μετακόμισε στην Σαντορίνη με την οικογένεια του, κουβαλώντας μαζί του την συλλογή του που αποτελείται από εμφανίσεις και αντικείμενα που συνδέονται με τον Ιστορικό αλλά και με κυανέρυθρες εμφανίσεις ομάδων από όλο τον κόσμο. Όνειρο του να φτιάξει ένα λεύκωμα εμφανίσεων για τον Ιστορικό, από την ίδρυση του έως … την ημερομηνία που θα εκδοθεί. Ο Άκης Μιχαηλίδης είναι στην κατηγορία όσων πιστεύουν και το δηλώνουν ότι «γεννήθηκαν» Πανιώνιοι. Φανατικός Νεοσμυρνώτης και οπαδός του αυθεντικού προσφυγικού συλλόγου. Παρών στα δυο κύπελλα ποδοσφαίρου, στα δυο μπαράζ της παραμονής, στο κύπελλο του μπάσκετ.
Ό,τι ο Πανιώνιος αντιπροσωπεύει το «Γαλατικό χωριό» που αντιστέκεται στο διαχρονικό κατεστημένο ποδοσφαίρου και μπάσκετ στην Ελλάδα, οφείλεται σ’ ένα ποσοστό, στην ιδέα του Άκη και του φίλου του, Βαγγέλη, όταν δημιούργησαν το πανό «Αστερίξ και Οβελίξ». Ουσιαστικά, οι δυο φίλοι ήταν προπομποί των «κυανέρυθρων» grafitis που έχουν ζωγραφηθεί σε πολλά σημεία της πόλης!
Μαρκαδόροι, πινέλα, δημιουργία
«Το 1979 μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου μαζί με τον κολλητό μου Βαγγέλη Αναγνωστόπουλο φτιάχνουμε ένα πανό το οποίο σήμερα έχει την ίδια ηλικία με πολλούς φίλους του Ιστορικού : 41 ετών . Η ιδέα ήταν ο Αστερίξ με τον Οβελίξ , οι δύο Γαλάτες σύμβολα αντίστασης απέναντι στους Ρωμαίους κατακτητές, σύμβολα αντίστασης για εμάς τους Πανιώνιους απέναντι στο κατεστημένο των άλλων ομάδων. Το προσχέδιο φτιάχτηκε σύντομα σε ένα κομμάτι χαρτί, ο Αστερίξ & ο Οβελίξ ντυμένοι με τις εμφανίσεις του Τελικού του 1979 και ο Αστερίξ να κρατάει το Κύπελλο. Επάνω αριστερά το έμβλημα του Ιστορικού και γραμμένη ανάμεσα στους δύο Γαλάτες η φράση: ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΝΙΩΝΙΟΙ. Ο Κυρ-Ανέστης , ο ράφτης της γειτονιάς μας στην πλατεία Άνοιξη, μας έραψε τα δύο μεγάλα άσπρα πανιά όπως και τόσες άλλες σημαίες του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ, πάντα αφιλοκερδώς. Αν και Κωνσταντινοπολίτης Αεκτζής, αγαπούσε τον Πανιώνιο και πάντα με το χαμόγελο μας έραβε τις σημαίες μας, πολλές φορές μας έκανε δώρο και τα υφάσματα. Ο Βαγγέλης πιάνει το μολύβι και πολύ σύντομα κάνει το θαύμα του, το σχέδιο είναι έτοιμο στο πανί. Η Χαρίκλεια η μητέρα μου μας αγόρασε τα ανεξίτηλα χρώματα που ήταν πανάκριβα εκείνη την εποχή , σε σωληνάρια όχι μεγαλύτερα από μία παιδική οδοντόπαστα, με μία μπίλια μπροστά σαν στυλό ...
Καταλαβαίνετε ότι για να χρωματίσουμε το σορτσάκι του Οβελίξ πέρασαν αρκετές μέρες (νομίζαμε ότι δεν θα τελειώναμε ποτέ). Από κοντά και ο αδερφός μου ο Τζο, βοηθούσε ώστε να τελειώσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Στο τέλος, κρατούσαμε στα χέρια μας μία σημαία που αν και δεν ήταν πάνω από 2,5 μέτρα , μας φαινόταν τεράστια , γιατί ήμασταν 12 χρονών! Στα χρόνια που ακολούθησαν προσθέσαμε επάνω στη σημαία διάφορα μικρότερα σχέδια -όπως τα σήματα των ομάδων που υποστηρίζαμε στην Αγγλία - και με την ίδρυση των «Πανθήρων» βάλαμε και το τότε έμβλημα μας, τον Πάνθηρα.
Η σημαία αυτή έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλά γήπεδα σε Ελλάδα και Ευρώπη και συμβολίζει ένα κομμάτι μας που πάντα κάποιος θα κρεμάει στις κερκίδες του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ».
Η ραγδαία άνοδος της ομάδας μπάσκετ του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ στην δεκαετία του ΄80, ήταν μια πρόκληση για τους δυο σχεδιαστές να «καλλιτεχνήσουν» γι’ αυτή.
«Πολύ σύντομα μετά την δημιουργία της πρώτης σημαίας για το ποδόσφαιρο, πέφτει η ιδέα ότι πρέπει να φτιάξουμε κάτι ανάλογο και για το μπάσκετ. Τότε στην ομάδα έπαιζαν παίκτες που αγαπούσαν το άθλημα και τον Πανιώνιο, παίκτες που έπαιζαν για την φανέλα και γιατί γούσταραν πραγματικά το παιχνίδι. Πραγματικά στους αγώνες τους συγκέντρωναν όλους τους Νεοσμυρνιούς. Εκείνη την εποχή η ομάδα φορούσε κατά την γνώμη μου την πιο όμορφη εμφάνιση (μάρκα adidas) που έχει ποτέ φορεθεί στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ και την οποία για καλή μας τύχη μας την χάρισε (από μία φανέλα στον καθένα μας) ο Κυρ-Βασίλης ο Καπώνης, για πολλά χρόνια φροντιστής της ομάδας. Στο σχέδιο ο Βαγγέλης πάλι μεγαλουργεί. Ζωγραφίζει γύρω από τον Αστερίξ & τον Οβελίξ σήματα ομάδων από το ΝΒΑ, ομάδες που σχεδόν όλες έχουν αλλάξει τα σήματά τους - εκτός από τους Chicago Bulls & τους L.A. Lakers, όλες έχουν νέα εμβλήματα: Indiana Pacers (άλλαξαν σήμα το 1990), Dallas Mavericks (άλλαξαν σήμα το 2001), New Jersey Nets + Phil. 76ers έφτιαξαν νέα εμβλήματα επίσης ενώ οι Kings έφυγαν από την πόλη του Kansas την περίοδο 1985-1986 και πήγαν στο Sacramento - California και βαφτίστηκαν Sacramento Kings.
Στη μέση της σημαίας δεσπόζει το έμβλημα του Ιστορικού. Οι ήρωες μας φοράνε τα διάσημα παπούτσια basketball εκείνης της εποχής, τα Top Ten. Το σορτσάκι του Οβελίξ πάλι καθυστερεί να γεμίσει με χρώμα, έχοντας όμως την εμπειρία και την εικόνα της πρώτης έκδοσης τελειώνουμε πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε. Δεν Θα ξεχάσω ποτέ τα βλέμματα των παικτών του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ όταν βγήκαν για ζέσταμα σε κάποιο παιχνίδι που κρεμάσαμε για πρώτη φορά το πανό και ιδιαίτερα του νεαρού τότε Νίκου Λινάρδου. Στο κλειστό της Αρτάκης υπήρχε τότε μόνο η τσιμεντένια κερκίδα και το ΝΒΑ ήταν ίσως άγνωστο σε αρκετούς. Ότι ακούγαμε τότε για το ΝΒΑ ήταν από το στόμα το Μάκη Δενδρινού».
Άκης και Βαγγέλης, όμως, δεν σταματούν να βάφουν με κόκκινο και μπλέ χρώμα και να σχεδιάζουν, εκτός των γηπέδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
«Το 1984 καινούργιοι τηλεφωνικοί θάλαμοι μπαίνουν στην Νέα Σμύρνη και ξεκινάμε με τον Βαγγέλη να τους ζωγραφίσουμε με το σχέδιο του Δαίμονα , μία ιδέα του Βαγγέλη που την κάναμε σε περισσότερους από 50 Θαλάμους.
Κατά καιρούς φτιάχναμε ανακοινώσεις για το κάλεσμα του κόσμου στους αγώνες του Πανιωνίου. Το σχέδιο γινόταν ασπρόμαυρο σε μία σελίδα Α4, μετά το βγάζαμε φωτοτυπίες και κατόπιν αρχίσαμε και το χρωματίζαμε με τα μαρκαδοράκια, γιατί δεν υπήρχαν έγχρωμα φωτοαντιγραφικά. Όταν τελειώναμε, βγαίναμε... σεργιάνι στα διάφορα μαγαζιά της Ν. Σμύρνης για να τα κολλήσουμε, κυρίως σε μαγαζιά Πανιώνιων (π.χ. Λώλος) που ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα πετάξουν αυτό που με τόσο κόπο φτιάξαμε. Από τα πιο ωραία σχέδια ο Κακός Λύκος το 1987 πριν από το επαναληπτικό παιχνίδι κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, βασισμένος στον Λύκο που είχε ζωγραφίσει ο Ζήσης και είχε κρεμαστεί στον τελικό του 1979 στο Καραϊσκάκης».
«Μας έστησαν στον τελικό του ’89 και ο...Αλητόγατος δεν σήκωσε το δεύτερο κύπελλο»
Η μεγαλύτερη στεναχώρια του Άκη Μιχαηλίδη σε όλα τα χρόνια που παρακολουθεί τον Πανιώνιο, ήταν στον τελικό του ’89 και εξηγεί τους λόγους: «Δέκα χρόνια μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1979, μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να επαναλάβουμε τον θρίαμβο. Δυστυχώς δεν μας άφησαν, χάσαμε 3 - 1 από τον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι που για μένα ήταν «στημένο» από πάρα πολλές πλευρές. Πριν τον τελικό ξεκινήσαμε πυρετωδώς με τον Βαγγέλη να φτιάξουμε ένα καινούργιο πανό, αρκετά μεγαλύτερο και σύμφωνα με τις ιδέες και απόψεις της ηλικίας μας. Ο Αλητόγατος ήταν έτοιμος αρκετά πιο γρήγορα , βλέπετε τα ανεξίτηλα χρώματα υπήρχαν πλέον και σε κουτάκια οπότε δουλέψαμε το σχέδιο στο πανί με πινέλο. Από κοντά να βοηθήσει και ο αδερφός μου ο Τζο (Δημήτρης Μιχαηλίδης) να τελειώσουμε το συντομότερο. Το όνομα που δώσαμε στον Γάτο : ΤΗΟΜΑS (ΘΩΜΑΣ) προς τιμή του Θωμά Μαύρου που γύρισε στον Πανιώνιο να κλείσει την καριέρα του βγαίνοντας δυο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος (στα 3 χρόνια που έπαιξε στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ ) και μας χάρισε πολύ όμορφα γκολ. Θέλαμε τότε πάρα πολύ να δούμε τον Θωμά να σηκώνει το Κύπελλο με την φανέλα του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ, αλλά δεν έγινε. Προσωπικά, ήταν η μεγαλύτερη στεναχώρια που έζησα με τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ. Είχα εισιτήρια για Ramones εκείνες τις μέρες στο ΡΟΔΟΝ και δεν πήγα σε καμία συναυλία».
«Στο μπαράζ του Βόλου νικήσαμε στο γήπεδο και στους...δρόμους»
Στο δεύτερο μπαράζ παραμονής που έδωσε ο Πανιώνιος, στον Βόλο, είχε συνολική εξέδρα 5.000 φιλάθλων και οι 1.000 ήταν οι οργανωμένοι. Είχε γίνει «εκστρατεία» από την Νέα Σμύρνη και είχαν σημειωθεί πολλά επεισόδια, πριν και μετά τον αγώνα με τον Μακεδονικό που είχε «μεταγραφές» οπαδών του ΠΑΟΚ. Ο Μιχαηλίδης θυμάται: «Κάναμε απίστευτες εκδρομές με τους Πάνθηρες, αλλά ξεχωρίζω αυτή στο μπαράζ του Βόλου όπου πήγαμε δυο πούλμαν μία μέρα πριν το μπαράζ και αναστατώσαμε την παραλία του Βόλου, με διανυκτέρευση … όπου βρίσκαμε, χύμα στα πάρκα, σε παραλίες και με αρκετές συμπλοκές κατά την διάρκεια της νύχτας. «Κυνηγιόμασταν» παντού.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατέλειωτες για τον Πανιώνιο, όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι. Μεγαλώνοντας αναπολώ τις παλιές εποχές, το ξεκίνημα για το γήπεδο από την Πλατεία Άνοιξη με τον Βαγγέλη, κατηφορίζαμε Μυκάλης για να πάρουμε τον Γιώργο Βαλαβάνη, κοντά στην Αγία Παρασκευή τον Θοδωρή Αντωνόπουλο και στο τέλος είμασταν μια μεγάλη παρέα, όσο πλησιάζαμε στο γήπεδο με τα κασκόλ του Πανιωνίου. Σαν να κάναμε πορεία.
Πάντα μου άρεσε το χρώμα στην κερκίδα (έχουμε άλλωστε τα καλύτερα), οι πολλές σημαίες και αργότερα οι εμφανίσεις που φορούσαν οι Πανιώνιοι και δεν υπήρχαν όταν ήμουν πιτσιρικάς. Επίσης η πρώτη μου έξοδος εκτός Ελλάδας για να δω τον Πανιώνιο στην Τουλούζη, νομίζω η μεγαλύτερη σε διάρκεια εκδρομή αφού διασχίσαμε όλη την τότε Γιουγκοσλαβία και φτάσαμε έως την Ανδόρα. Και σε αυτή την διαδρομή στην επιστροφή όσοι τυχεροί είχαν sleeping bag κοιμήθηκαν κάτω από τα αστέρια γιατί δεν υπήρχε διανυκτέρευση και ο οδηγός δεν άφηνε να κοιμηθεί κανείς στο πούλμαν. Γνώρισα απίστευτο κόσμο στον Πανιώνιο, τις πιο ωραίες φιγούρες, Βασίλη Καπώνη, Ελένη Διφωνή, Μητσάρα, ποιος άλλος τα έχει αυτά? Αυτό που εύχομαι σε όλους τους Πανιώνιους είναι να δουν και να ζήσουν την εμπειρία ενός τελικού και ακόμα περισσότερο την κατάκτηση ενός τίτλου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί έχω δει και τα δύο κύπελα στο ποδόσφαιρο αλλά και το ένα στο μπάσκετ. Έχω δει Πανιώνιο το 1990 σε φιλικό αγώνα μπάσκετ στο Κάϊρο, όταν πήγα να δώ την μετέπειτα γυναίκα μου, Αmani και δεν έχανα την ευκαιρία να δώ Φάνη και Γάσπαρη. Απίστευτη εμπειρία.
Εύχομαι να ζήσουν και οι νεότεροι Πανιώνιοι, την εμπειρία ενός ευρωπαϊκού παιχνιδιού στο εξωτερικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται από αξέχαστες εικόνες και εμπειρίες».
Στην Σμύρνη το...1890
Το «μαράζι» του Άκη, δεν είναι οι τίτλοι, αλλά το γήπεδο. Και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ.
«Στην περίοδο Τσακίρη έζησα έστω και από μακριά στο μεγαλύτερο διάστημα μια ονειρική κατάσταση για τον σύλλογο, σε επίπεδο ερασιτέχνη και ΠΑΕ. Γέμισε το γήπεδο, γέμισε ο κόσμος του Πανιωνίου με ελπίδα για το παραπάνω. Ονειρευόμουν να μπω στο νέο γήπεδο με τις απίστευτες εγκαταστάσεις που είχα δει στα σχέδια. Δεν πειράζει.
Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ θα είναι ακόμη εκεί ακόμη και όταν εμείς φύγουμε. Τα καθίσματα εκεί στην θύρα 2 θα γράφουν ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 1890 … στη Σμύρνη το 1890».
Δεν υπάρχουν σχόλια