Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα... «Ποτέ δεν έφυγα από το γήπεδο και από αγώνα του Πανιωνίου και είπα «μέσα μου», ότι δεν θα ξαναπήγαινα, γι...
«Ποτέ δεν έφυγα από το γήπεδο και από αγώνα του Πανιωνίου και είπα «μέσα μου», ότι δεν θα ξαναπήγαινα, γιατί το θέαμα που είδα ήταν απογοητευτικό και το αποτέλεσμα με έκανε να...συνέλθω, τρείς μέρες αργότερα. Είμαι της φιλοσοφίας ότι όσο παίζει η φανέλα, θα είμαι εκεί». Από τις γνώριμες φυσιογνωμίες της «κυανέρυθρης» κερκίδας, ο Ανδρέας Φωτεινάκης σε ηλικία 50 σύν, από μικρή ηλικία έγινε φίλαθλος του Ιστορικού, αλλάζοντας ομάδα, με αιτία τον τελικό του Κυπέλλου, το ’79.
«Το ’78 ήρθα με την οικογένεια μου στην Νέα Σμύρνη από το Κουκάκι που ήταν «σφιγγοφωλιά» Πανιωνίων. Στον τελικό του ’79, ήμουν με την... άλλη φιναλίστ και είχα δει τον τελικό από την τηλεόραση στον Ωρωπό.
Ο Πανιώνιος νίκησε απόλυτα δίκαια και μετά την πρόσκαιρη στεναχώρια μου, «αυτοβαφτίστηκα» Πανιώνιος. Έπαιξε μεγάλο ρόλο, βέβαια, ότι είχα αρχίσει να παίζω στην ακαδημία μπάσκετ του Πανιωνίου και φυσικά πρόλαβα την εποχή του Ανδρέα Βαρίκα και την «άνθηση» του φυτωρίου. Έπαιξα στους Παμπαίδες, στους Παίδες και στους Εφήβους. Ξεχώριζε, μακράν, ο Γάσπαρης και όταν ήρθε ο Φάνης Χριστοδούλου, «έδεσε το γλυκό» και κατακτήσαμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα, μαζί με τον Ζούρο και τα άλλα παιδιά. Εκείνα τα χρόνια, στην Νέα Σμύρνη, ίσχυε πολύ περισσότερο, αυτό που λένε αρκετοί, τώρα. Μόνο Πανιώνιος, γιατί όλα στην πόλη, χαρακτηρίζονταν από τον προσφυγικό σύλλογο» λέει ο Ανδρέας, ο οποίος ενώ του άρεσε το μπάσκετ, έγινε «θαμώνας» και στο ποδόσφαιρο.
«Ο συγχωρεμένος Αργύρης Κορωναίος μας έδινε τα «φοράκια» για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Ήταν «must» να πηγαίνεις στον Πανιώνιο και τότε οι θεατές έφταναν πάνω από 15.000. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, πηγαίνω ανελλιπώς στο γήπεδο και τα τελευταία χρόνια, έχω αρχίσει και τις εκδρομές, με αφορμή τους εκτός έδρας αγώνες. Είναι άσχημο, όμως αυτό που έχει γίνει με το πέρασμα των χρόνων και τον φανατισμό, όταν ο φίλαθλος της φιλοξενούμενης ομάδας, δεν μπορεί να εκδηλωθεί στην αντίπαλη έδρα ή έχει γίνει η απαγόρευση των οργανωμένων οπαδών».
Μια ωραία εκδρομή με προορισμό την Τεργέστη και τον αγώνα μπάσκετ του Πανωνίου με την τότε Στεφανέλ Τριέστε, έγινε μέσω...Λειβαδιάς.
«Τον Γενάρη του ’94, είχαμε προγραμματίσει με τον Αιμίλιο Κολακλίδη, τον Νίκο Βλαχόπουλο, τον Νάκη Ευαγγελίδη, τον Βασίλη Πρέκα, τον συγχωρεμένο Καμπούρογλου, τον Χατζημιχάλη και τον Κελεπούρη να πάμε οδικώς στην Τεργέστη για τέσσερις μέρες, γιατί ο Πανιώνιος έπαιζε στο Κόρατς με την Στεφανέλ. Επειδή, όμως, την Κυριακή που φύγαμε από το «Άδωνις», το ποδόσφαιρο έπαιζε στην Λειβαδιά, κάναμε...παράκαμψη και πήγαμε στον αγώνα. Καταρακτώδης βροχή και είδαμε όλο το παιχνίδι, μέσα από το πούλμαν της αποστολής που είχε μπει στον στίβο του γηπέδου. Ήμασταν όλοι μαζεμένοι στο μπροστινό παμπρίζ και με τους υαλοκαθαριστήρες σε λειτουργία, είδαμε όλο το παιχνίδι. Ισοφαρίσαμε στο 95’, με γκολ του Τσαβαλιά και ταξιδέψαμε χαρούμενοι για την Ιταλία.
Στην Τεργέστη, πήγαμε στο ξενοδοχείο που διέμενε η αποστολή της ομάδας και βγαίνει ο Φάνης για την προπόνηση με τον καφέ στο χέρι και φύγαμε όλοι μαζί για την προπόνηση. Χάσαμε εύκολα το παιχνίδι με τον Τζεντίλε να κάνει... «όργια». Στην επιστροφή, χάσαμε και κερδίσαμε με τον Καμπούρουγλου, στο καζίνο του πλοίου, γιατί έπαιξα το «8», επειδή το φορούσε ο Μπένατσεκ και ήταν ο αγαπημένος αριθμός μου».
Στον τελικό του ’98, με τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ, ο Φωτεινάκης είχε την εκτίμηση ότι ο Πανιώνιος είχε «σφαγιαστεί» από τον διαιτητή Ζακεστίδη, αλλά «όταν ξαναείδα τον τελικό στο βίντεο, δεν είχα την ίδια εκτίμηση. Ο διαιτητής ήταν κόντρα στον Πανιώνιο, αλλά προσωπικά, κοιτώ πάντα, τι κάνει η ομάδα μου και μετά η διαιτησία».
Οι ομάδες του Μπράμς, του Γουίλαν, των Ρεκόμπα-Εστογιανόφ και του Τερεζόπουλου, έχουν ξεχωρίσει στην κρίση του «ψηλού», όπως αποκαλούν οι φίλοι του, τον Ανδρέα Φωτεινάκη.
«Δεν κουράζομαι να βλέπω τον Πανιώνιο, ακόμα και αν το θέαμα, χρειάζεται...κολλύριο για να το αντέξεις. Ο Πανιώνιος έχει αρκετά πάνω-κάτω, ακόμα και από την μια χρονιά στην επόμενη, γιατί επηρεάζεται πολύ από το οικονομικό και όσο κι αν λέμε το «μοναστήρι να είναι καλά», δεν γίνεται να βγαίνουν συνέχεια ταλαντούχοι παίκτες, να καταξιώνονται, να φεύγουν και να αντικαθίστανται επάξια, συνεχώς. Έχουμε, όμως, φτιάξει «σχολή» επιβίωσης και έχουμε αποφύγει «καταστροφές». Δεν προσδοκώ πρωτάθλημα από τον Πανιώνιο. Έχω απαίτηση, όμως, να υπερασπιζόμαστε και να πρεσβεύουμε την αξιοπρέπεια της τεράστιας ιστορίας που έχει ο σύλλογος".
Δεν υπάρχουν σχόλια