Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα... O Γιώργος Κάβουρας ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση φιλάθλου του Πανιωνίου και αθόρυβου εργάτη του για 30 χρό...
O Γιώργος Κάβουρας ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση φιλάθλου του Πανιωνίου και αθόρυβου εργάτη του για 30 χρόνια. Στις εποχές που δεν υπήρχαν επαγγελματικά στελέχη στο μπάσκετ, ο Κάβουρας που διετέλεσε για αρκετά χρόνια, ειδικός γραμματέας του ερασιτέχνη, προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, αφιλοκερδώς και χωρίς την παραμικρή φιλοδοξία για να φαινόταν κομμάτι των επιτυχιών που είχε η ομάδα του Πανιωνίου. Μέγας πλακατζής, με μόνιμο χαμόγελο και ολύμπια ψυχραιμία απέναντι και στο μεγαλύτερο πρόβλημα του συλλόγου, ο…Καβουρίνος, όπως τον αποκαλούσαν οι περισσότεροι φίλοι του, είχε αποκτήσει μια μεγάλη οικουμενικότητα. Και αυτή η οικουμενικότητα αποδείχτηκε στην κηδεία του, όταν παραβρέθηκαν σύσσωμοι πολλοί φίλαθλοι του Ιστορικού, το φέρετρο είχε καλυφθεί με την σημαία του συλλόγου και στους επικήδειους λόγους του, ο πρώην Δήμαρχος και επιστήθιος φίλος του, Γιώργος Κουτελάκης, αλλά και ο νυν Σταύρος Τζουλάκης, είχαν μιλήσει για τον Πανιώνιο Γιώργο Κάβουρα. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα «λιβανιστήρια», γιατί είχε μάθει να δουλεύει αθόρυβα, πίσω από την δημοσιότητα κι ας ήταν κάθε πρωί στα γραφεία του συλλόγου, μιλώντας με την συγχωρεμένη Ελένη Παυλάκου που «έφυγε», μερικούς μήνες πριν από τον Γιώργο (Γενάρης 2018).
Ουδέποτε ήρθε σε ρήξη, ούτε καν σε κόντρα με παράγοντες και διοικητικούς ιθύνοντες του συλλόγου. Η γνώμη του είχε βαρύνουσα σημασία, αλλά ουδέποτε την επέβαλλε. Την κατέθετε στο τράπεζι και την άφηνε εκεί για να εκτιμηθεί από τους συνομιλητές του. Πάντα καλοντυμένος, ο Γιώργος Κάβουρας μπορούσε να… «λανσαριστεί» και ως πρόεδρος του συλλόγου, όπως του είχε πει ένα βράδυ, στου «Βαλέσα», ο επίσης αείμνηστος, Ανδρέας Βαρίκας, με τον οποίο ήταν φίλοι, όπως και με τον Παύλο Κορκίδη που θήτευσε μαζί τους στην διοίκηση του ερασιτέχνη.
«Γιώργο, όπως σε βλέπω με το μπλέιζερ σακάκι θα πας αύριο στο αεροδρόμιο να παραλάβεις τον Ράπις. Θα συστηθείς ως ο πρόεδρος του Πανιωνίου. Αγγλικά ξέρεις και είσαι έτοιμος» του είχε πει ο Βαρίκας, αλλά ο Κάβουρας είχε έτοιμη απάντηση: «Θα πάω, αλλά χρειάζεται καλύτερο αυτοκίνητο από το δικό μου. Θα του πω ότι έχω δώσει την Μερσέντες για σέρβις!» θυμάται εκείνο τον διάλογο, ο Μάκης Μπότσαρης που είχε συγγενική και επαγγελματική σχέση με τον Γιώργο Κάβουρα στο εστιατόριο ψαρικών που διατηρούσαν στο Παλαιό Φάληρο.
«Με τον Γιώργο συνεταιριστήκαμε το 1969 και δουλέψαμε μαζί στο «εχιδνείο», όπως το αποκαλούσαν χιουμοριστικά οι περισσότεροι Πανιώνιοι, μέχρι το 2003 που πουλήθηκε η επιχείρηση. Τον Πανιώνιο τον παρακολουθούμε από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, με την φοβερή ομάδα του ’71, αλλά γίναμε…ένα με τον σύλλογο, από το ’79 και την κατάκτηση του κυπέλλου. Στον Γιώργο άρεσε το ποδόσφαιρο, αλλά με το μπάσκετ είχε πάθος. Είχε γνωριστεί με τον Βαρίκα και τον Κορκίδη και παρά τον υποβιβασμό της ομάδας το ’80, είχε συστρατευτεί στο όραμα του Βαρίκα για την δημιουργία του φυτωρίου μπάσκετ. Ο Ανδρέας και ο Γιώργος έλεγαν τότε ότι είναι μονόδρομος για τον Πανιώνιο να παράγει δικούς τους παίκτες. Να αυξήσει, δηλαδή, την δεξαμενή των παιδιών από τα οποία θα ξεχώριζαν τα πιο ταλαντούχα. Θα πρέπει πέντε παίκτες στην δεκάδα να είναι παιδιά που αναδείχθηκαν στον Πανιώνιο, υποστήριζαν και οι δυο τους, γιατί χρήματα για μεγάλες μεταγραφές δεν υπήρχαν» λέει ο Μάκης Μπότσαρης για τον άνθρωπο που έβλεπε καθημερινά να μπαίνει στο εστιατόριο και να μην εξωτερικεύει ποτέ, τα θέματα που απασχολούσαν τον Πανιώνιο.
«Ο Γιώργος είχε τεράστια εχεμύθεια. Δεν κατηγορούσε κανέναν. Λειτουργούσε ενωτικά και συμβιβαστικά. Τον ενδιέφερε να βοηθήσει στην επίλυση κάθε προβλήματος, πριν πάρει διαστάσεις και δεν μπορούσε να λυθεί. Έχαιρε της εμπιστοσύνης όλων. Διοικητικών, προπονητών, παικτών και είχε κερδίσει τον σεβασμό τους, γιατί έλεγε λίγα και έκανε πολλά. Ήταν μπόν βιβέρ τύπος, με έντονη νυχτερινή ζωή και ήταν η «καρδιά» της παρέας. Ο Γιώργος μπορούσε να πουλήσει τον…γάβρο για..συναγρίδα!».
Στο εστιατόριο είχαν παρελάσει όλες οι ομάδες μπάσκετ του Πανιωνίου.
«Ερχόντουσαν για τον Γιώργο, τα αστεία του, τις ατάκες του. Μια φορά είχε έρθει ο Τζούροβιτς και δεν ήθελε να φάει ψάρι. Εμείς μαγειρεύαμε μόνο ψάρια. Του είχε πεί ο Γιώργος: Μην αγχώνεσαι, Βλάντο. Θα πάω να σου φέρω μουσακά που σου αρέσει. Έχει μαγειρέψει η γυναίκα μου. Πήγε στο σπίτι του, έφερε τον μουσακά, αλλά ζήτησε από τον Τζούροβιτς το εξής: Επειδή υπάρχουν κι άλλες παρέες στο μαγαζί, μην σε δουν να τρώς μουσακά. Έχει ένα τραπέζι «κρυμμένο» και θα φας εκεί. Ο Τζούροβιτς «έσκασε από τα γέλια», αλλά έφαγε τον μουσακά σε πέντε λεπτά!
Μια άλλη φορά, είχε έρθει ο Βαρίκας με τον Κορκίδη. Είχαν πάει ταξίδι στην Κούβα και είχαν φέρει πούρα. Κάποια στιγμή, ο Ανδρέας είχε ανάψει ένα πούρο και ταυτόχρονα δυο τσιγάρα που είχε αφήσει σε τασάκι. Το παρατηρεί ο Γιώργος και του λέει: Ανδρέα, στην Κούβα μαζί με τα πούρα καπνίζουν ταυτόχρονα και τσιγάρα;; Μόνο εσύ που είσαι δαιμόνιος καπνιστής το έχεις καταφέρει αυτό. Τα γέλια που κάναμε ακούστηκαν σε όλη την οδό Ζησιμοπούλου!!».
O Kάβουρας έγινε αρκετές φορές ο «άνθρωπος των ειδικών αποστολών» για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του Πανιωνίου. Υπάρχουν γεγονότα που δεν…γράφονται για αυτονόητους λόγους.
«Όταν είχε υπογράψει ο Φάνης Χριστοδούλου το πενταετές συμβόλαιο και έμεινε στον Πανιώνιο μέχρι το ’96, ο Γιώργος ήταν από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του…κόσμου. Είχε λειτουργήσει με δυο-τρείς κινήσεις και προς τον Φάνη και προς τον Γεράσιμο Βεντούρη για να μείνει στον Πανιώνιο. Ήθελε να μην έφτανε ο Πανιώνιος σε διαδικασία διαπραγματεύσεων, γιατί αν άρχισαν οι συζητήσεις, θα υπήρχαν περισσότεροι από έναν, ενδιαφερόμενοι και ο Πανιώνιος θα δελεαζόταν για να τον δώσει. Είχε αποβιώσει ο Βαρίκας, ο Πανιώνιος είχε κατακτήσει το κύπελλο και ο Γιώργος ένιωθε ότι είχε ιστορικό καθήκον να συνέχιζε ο Φάνης στον Πανιώνιο» λέει ο Μπότσαρης και συνεχίζει: «Στο χρονικό διάστημα που είχαν φουντώσει οι φήμες ότι ο Φάνης είχε ζητήσει μεταγραφή και υπήρχαν ενδιαφερόμενοι, ο Κάβουρας έκανε την καλύτερη…προπαγάνδα, υπέρ του Πανιωνίου, φυσικά. Έλεγε στον Φάνη: Συνέχεια λένε ότι σε θέλουν, γράφουν οι εφημερίδες, αλλά επίσημη πρόταση δεν ήρθε…ούτε σήμερα. Θα δεις που στο τέλος θα μείνουν μόνο τα λόγια. Μιλούσε με τον Βεντούρη, τον Κορκίδη, τον Κούβελο και δημιουργούσε προδιαγραφές παραμονής. Όταν υπογράφτηκε το συμβόλαιο, δεν υπήρχε άλλο μέρος από το εστιατόριο για να γιορτασθεί. Είχε έρθει ο Φάνης και του είχε πει ο Γιώργος: Φάε ψάρια μέχρι να «σκάσεις»!
Με χιούμορ και πονηριά είχε πλασάρει στον Μπι Τζέι Μπράουν, το πρώτο σπίτι που έμεινε ο Αμερικάνος σέντερ.
«Όταν είχε έρθει ο Μπι Τζει Μπράουν, τον είχε υποδεχτεί ο Γιώργος και τον πήγε στο Παλαιό Φάληρο για να του δείξει το σπίτι που θα έμενε. Ο Γιώργος γνώριζε ότι δεν ήταν ποιοτικό και είχε πάρει μαζί του, ένα… εντομοκτόνο. Όταν μπήκαν με τον παίκτη στο σπίτι, είχαν δει έντομα και πριν προλάβει ο Μπράουν να αντιδράσει, βγάζει το…εντομοκτόνο και τα εξολοθρεύει. Μην ανησυχείς καθόλου! Έχει υγρασία στην περιοχή. Θα σου αφήσω αυτό εδώ και όποτε χρειαστεί θα ρίχνεις!».
Όταν ο Παύλος Κορκίδης έφυγε από τον Πανιώνιο, ο Γιώργος Κάβουρας είχε στεναχωρηθεί πολύ, αλλά δεν το έδειχνε. Δεν ήθελε να το πιστέψει, ύστερα από τόσα χρόνια φιλίας και συνεργασίας. Γνώριζε τον κύριο, οικογενειακό λόγο που το είχε κάνει, αλλά δεν το «χώνεψε» ποτέ και το συζητούσε μόνο με την Ελένη Παυλάκου. Συνέχισε να κάνει παρέα και να συνεργάζεται για όλα τα θέματα της ομάδας, με τον Ισίδωρο Κούβελο, ενώ απομακρύνθηκε όταν το ΤΑΚ και μετέπειτα η ΚΑΕ Πανιώνιος αγοράσθηκαν από επιχειρηματίες που δεν προερχόντουσαν από την οικογένεια του Πανιωνίου. Φυσικά, συνέχισε να πηγαίνει στο γήπεδο, είτε στο Αρτάκης, είτε στο Ελληνικό και να συζητά με τους φίλους του, Νίκο Φραγκούλη, τον Στέλιο Καρβουνιάρη, τον Μπάμπη Παπαχαραλάμπους και άλλους συνΠανιώνιους.
Ο Κάβουρας έπαιξε… «μονό» μπάσκετ με τη επάρατο νόσο για πέντε χρόνια. Μια εβδομάδα, πριν «φύγει», είχε πάει στο Αρτάκης για να δει τον Πανιώνιο.
«Ο Γιώργος ήθελε να βλέπει τον Πανιώνιο, μέχρι τα στερνά του. Δεν μπορούσε να περπατήσει αυτόνομα και μου ζητούσε να πηγαίνω από το σπίτι του να τον παίρνω και να πηγαίνουμε στο Αρτάκης και στην τέντα. Εκτός από την οικογένεια του, φυσικά, την γυναίκα του και την κόρη του, ήθελε να είχε τις τελευταίες εικόνες της ζωής του από τους φίλους του στον Πανιώνιο.
Στο γήπεδο δεν ήθελε να κάθεται. Στεκόταν στο κάγκελο, όσο τον βαστούσαν τα πόδια του.
Είχε στεναχωρηθεί πολύ για τον υποβιβασμό της ομάδας μπάσκετ, αλλά έλεγε ότι ο Πανιώνιος είχε πολύ βαθιές «ρίζες» για να μείνει χαμηλά. Και τώρα θα στεναχωριόταν με το μπάσκετ και θα είχε μεγάλο άγχος για την παραμονή του ποδοσφαίρου. Είχε ζήσει μεγαλεία του συλλόγου και τέτοιες καταστάσεις θα ήταν πολύ στενάχωρες γι’ αυτόν. Μακάρι ο σύλλογος να έχει, πάντα, έναν Γιώργο Κάβουρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια