Ο Μίλινκο Πάντιτς μίλησε στην ιστοσελίδα gazzetta.gr. Για την καλύτερη απόφαση της ζωής του, τον Πανιώνιο, για την χειρότερη περιοδο με τον ...
Συνέντευξη στον Θοδωρή Βασίλη
Για μια ομάδα όπως ο Πανιώνιος είναι δύσκολο να δημιουργεί είδωλα. Ειδικά σε μια εποχή που το χρήμα διαφεντεύει το ποδόσφαιρο, αν κάποιος ποδοσφαιριστής ξεχωρίσει τότε δεν αργεί η στιγμή που θα κάνει το μεγάλο βήμα για μια ανώτερη ομάδα. Αυτή είναι η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών, γιατί υπάρχουν και αυτοί που προτάσσουν το συναίσθημα πάνω από τα λεφτά.
Ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής ήταν ο Μίλινκο Πάντις. Παρά το γεγονός πως θα μπορούσε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε ομάδα, αποφάσισε να γίνει για πάντα ένα από τα απόλυτα είδωλα του «κυανέρυθρου» κόσμου όταν το καλοκαίρι του 1992 που ο Πανιώνιος υποβιβάστηκε στη Β΄ Εθνική, αποφάσισε να μείνει στη Νέα Σμύρνη και να βοηθήσει την ομάδα να επανέλθει στη φυσική του θέση. Και ο ίδιος τίμησε τον λόγο του και με το παραπάνω αφού οδήγησε τον «Ιστορικό» ξανά στα μεγάλα σαλόνια.
Η Πλατεία-μία είναι η Πλατεία- θα του είναι πάντα ευγνωμονούσα, όλη η Νέα Σμύρνη τον αγαπούσε και τον λάτρευε σαν δικό της παιδί και όταν ήρθε η ώρα της αποχώρησης για την Ατλέτικο Μαδρίτης, έκλαψε όπως ο τότε Δήμαρχος, Λουκάς Σιότροπος. Εκεί στην Μαδρίτη έμελλε να γράψει τις πιο χρυσές σελίδες της καριέρας του οδηγώντας τους «ροχιμπλάνκος» σε ένα επικό νταμπλ κόντρα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα με τον ίδιο να βουλώνει στόματα, ακόμα και του ίδιου του ιδιοκτήτη της Ατλέτικο, Χέσους Χιλ, ο οποίος δεν έβλεπε με καλό μάτι έναν παίκτη από μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος να γίνει ο νέος ηγέτης των Μαδριλένων.
Ο Πάντιτς όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά έγραψε ιστορία στην ισπανική πρωτεύουσα, εκεί όπου επίσης λατρεύεται σε σημείο να του στηθεί άγαλμα. Ο ίδιος όμως είχε πάντα στην καρδιά του τον Πανιώνιο και λειτουργώντας συναισθηματικά αποφάσισε να γυρίσει στην μεγάλη του αγάπη παρότι ορισμένοι τον έφτασαν στο σημείο να μετανιώνει ακόμα και σήμερα για την επιστροφή του.
Ο σπουδαίος αυτός αρτίστας των γηπέδων άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr και μίλησε για όλα. Για το πως ήρθε στον Πανιώνιο, για την απόφαση του να παραμείνει στην Β’ Εθνική, για τον Δήμαρχο Νέας Σμύρνης που έκλαιγε για να μην φύγει, για την Ατλέτικο και τον Άντιτς, για τον Ντιέγκο Σιμεόνε, αλλά και για την επιστροφή στους «κυανέρυθρους» που σημαδεύτηκε από την καταστροφική του σχέση με τον τότε διοικητικό ηγέτη της ομάδας, τον Αχιλλέα Μπέο.
Πως έγινε η γνωριμία με τον Πανιώνιο και ήρθες στην Ελλάδα;
«Στον Πανιώνιο ήρθα στις 13 Ιουλίου του 1991. Στην Παρτιζάν δεν αγωνιζόμουν και ήθελα να αποχωρήσω. Τότε με φώναξε ο Μόμτσιλο Βούκοτιτς ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν προπονητής στον Πανιώνιο και με κάλεσε να έρθω στην Ελλάδα. Και η απόφαση αυτή ήταν η καλύτερη της ζωής μου».
Άφησες ένα μεγαθήριο την Παρτιζάν για να έρθεις στην Ελλάδα και όχι σε κάποια πρωτοκλασάτη ομάδα.
«Δεν είναι εύκολο να παίζεις σε ομάδες επιπέδου Παρτιζάν. Πίστευα ότι δικαιούμουν μια ευκαιρία, ότι θα έπρεπε να παίζω, αλλά ξέρεις δεν παίζουν πάντα οι καλύτεροι (γέλια). Έτσι, από την στιγμή που δεν αγωνιζόμουν στην Παρτιζάν αποφάσισα να πάω κάπου να δείξω ότι είμαι καλός παίκτης. Ευτυχώς για μένα ήρθε η ευκαιρία του Πανιωνίου. Μπορεί να ήταν μια μικρή ομάδα που δεν έπαιρνε πρωταθλήματα αλλά εγώ πραγματικά ευχαριστώ τον Πανιώνιο ως ποδοσφαιριστή γιατί μου έδωσε την μεγάλη ευκαιρία να δείξω ποιος πραγματικά είμαι. Γι αυτό και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βούκοτιτς και σε όλους τους τότε συμπαίκτες μου που με βοήθησαν να δείξω ποιος πραγματικά ήμουν».
Για τον Πανιώνιο γνώριζες τίποτα;
«Όχι τίποτα αλήθεια, να μην σου λέω ψέματα. Ήξερα ότι στον Πανιώνιο ήταν ο Μότσα Βούκοτιτς προπονητής, ο οποίος με είχε φέρει επίσης και στην Παρτιζάν. Οπότε για μένα ήταν εύκολη η απόφαση μου».
Έρχεσαι στον Πανιώνιο και στην πρώτη σου χρονιά στην ομάδα, δυστυχώς δεν τα καταφέρνει και υποβιβάζεται.
«Εγώ πιστεύω ήταν κακή τύχη αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δεν ήμασταν η χειρότερη ομάδα αλλά δυστυχώς στο τελευταίο παιχνίδι δεν ήμασταν έξυπνοι. Επειδή ξέρεις πως είναι το ποδόσφαιρο έγιναν κάποια περίεργα πράγματα τότε στο τέλος και η ομάδα υποβιβάστηκε».
Προς έκπληξη σχεδόν όλων αποφασίζεις να παραμείνεις και να βοηθήσεις την ομάδα να επιστρέψει ξανά στην μεγάλη κατηγορία.
«Τότε με ήθελε ο Άρης και άλλες ομάδες αλλά εγώ είπα στην γυναίκα μου δεν μπορώ να φύγω τώρα, θέλω να κάτσω στην ομάδα και να την βοηθήσω να επιστρέψει όσο γινόταν πιο γρήγορα στην πρώτη κατηγορία. Ευτυχώς επιστρέψαμε γρήγορα αμέσως την επόμενη χρονιά. Και γι αυτό κιόλας δεν έφυγα έξω, αν και θα μπορούσα. Δεν ήθελα να αφήσω την ομάδα, πονούσα μέσα μου γιατί θεωρούσα ότι ο Πανιώνιος δεν έπρεπε να υποβιβαστεί».
Ήσουν κιόλας με διαφορά ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας την χρονιά του υποβιβασμού.
«Πράγματι πολύ καλός χρόνος για μένα, 11 γκολ και πολλές ασίστ αλλά δυστυχώς αυτό που σου είπα στο ποδόσφαιρο γίνονται κάποια περίεργα πράγματα με τα γνωστά αποτελέσματα».
Εκτός από τον Άρη είχαν ακουστεί και άλλες φήμες για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό ότι είχαν δείξει ενδιαφέρον να σε αποκτήσουν.
«Είχαν μιλήσει αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα πρόταση, δεν θυμάμαι καλά ίσως από τον ΠΑΟΚ να υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ εκείνη την εποχή δεν είχα πρόταση. Από την ΑΕΚ η μοναδική πρόταση που είχα ήταν όταν έφυγα από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Όσο ήμουν στην Ελλάδα και στον Πανιώνιο δεν είχα πρόταση. Και αυτό πραγματικά δεν το καταλάβαινε κανείς πως δεν είχα πρόταση όπως και όλοι τότε στον Πανιώνιο. Επειδή όμως όπως γνωρίζεις το ποδόσφαιρο είναι business οι τότε ελληνικές ομάδες δεν κοιτούσαν ποτέ τους παίκτες που βρίσκονταν στο ελληνικό πρωτάθλημα, το θεωρούσαν υποτιμητικό να έχουν ξένο από μια μικρότερη ομάδα. Γι αυτό κι έψαχναν για κάποιο μεγάλο όνομα από έξω για να πουλήσουν εισιτήρια και διαρκείας. Θυμάμαι τότε ο Παναθηναϊκός είχε φέρει τον Μπορέλι από την Αργεντινή, ενώ και άλλες ομάδες είχαν φέρει ξένους παίκτες κι έβγαιναν οι οπαδοί κι έλεγαν έχουμε αγοράσει τον Μαραντόνα. Ενώ ο Μαραντόνα φίλε μου αγωνιζόταν τότε στον Πανιώνιο».
Ο κόσμος του Πανιωνίου σε λατρεύει.
«Να ξέρεις κι εγώ τους αγαπάω πολύ. Οι φίλοι της ομάδας ήταν η μεγάλη αγάπη μου. Αυτά τα τέσσερα πρώτα χρόνια στον Πανιώνιο ήταν φοβερά. Οι παίκτες, ο κόσμος, η Πλατεία της Νέας Σμύρνης με βοήθησαν πολύ. Χάρη σε αυτούς έγινα καλύτερος άνθρωπος και καλύτερος ποδοσφαιριστής».
Το 1995 αφήνεις με ανοικτό το στόμα όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα και παίρνεις μεταγραφή στην Ισπανία για την Ατλέτικο Μαδρίτης.
«Τα θυμάμαι ακόμα. Κανένας στη Νέα Σμύρνη δεν ήθελε να φύγω. Ο Σιότροπος ο Δήμαρχος έκλαιγε και μου έλεγε μην με αφήσεις εδώ είσαι καλά, μην φύγεις για την Ισπανία. Εγώ του έλεγα ότι πρέπει να δοκιμάσω αν κάνω στην Ατλέτικο, είναι ευκαιρία για μένα. Τελικά όπως αποδείχτηκε ήταν καλή απόφαση».
Ο πρόεδρος της Ατλέτικο, ο ιδιόρρυθμος Χέσους Χιλ δεν ήταν πάντως ενθουσιασμένος με την απόκτησή σου λόγω ότι προερχόσουν από την Ελλάδα και από μια ομάδα που δεν ήταν τοπ.
«Ήταν φυσιολογικό, το καταλαβαίνω αυτός έλεγε τα δικά του. Πως γίνεται η Ατλέτικο να πάρει παίκτη από τον Πανιώνιο. Αλλά και ο Άντιτς επέμενε πολύ, είχε φτάσει στο σημείο να του πει του Χιλ ότι θα πληρώσω εγώ από την τσέπη μου για να τον φέρω στην Ατλέτικο. Ο Ράντομιρ με ήξερε καλά από την εποχή στην Παρτιζάν και πίστευε πως για την ομάδα θα ήμουν ο ιδανικός ποδοσφαιριστής».
Πρώτη χρονιά με τους «ροχιμπλάνκος» και γίνεσαι ήρωας. Σε 41 ματς, πετυχαίνεις δέκα γκολ κι έντεκα ασίστ. Κατακτάς πρωτάθλημα και Κύπελλο όπου στον τελικό σκοράρεις κόντρα στην Μπαρτσελόνα το χρυσό γκολ στην παράταση.
«Δε νομίζω ότι ήμουν ήρωας. Ολοι είχαμε δώσει ότι μπορούσαμε, όλοι οι παίκτες εκείνης της ομάδας είχαν παίξει καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Να ξέρεις προσωπικά πιστεύω ότι τον δεύτερο χρόνο ήμουν καλύτερος αλλά άτυχος. Αν θυμάμαι καλά είχα 34 δοκάρια. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ήταν ο τελικός που παίξαμε στην Σαραγόσα όταν είδα τηλεόραση από την Ελλάδα που είχαν έρθει για να δούνε εμένα».
Μετά τον τελικό στις δηλώσεις σου είχε πει ότι αφιερώνεις τον τίτλο σε όλους τους φίλους σου στην Ελλάδα.
«Το γκολ αυτό το αφιέρωσα σε όλους τους φίλους μου στην Ελλάδα και ειδικά σ' αυτούς που μου τηλεφώνησαν πριν το παιχνίδι και μου ευχήθηκαν καλή επιτυχία. Η Ελλάδα είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι στην ζωή μου και ήταν ωραίο που με έβλεπαν».
Είχατε και μια τρομερή ομάδα, συμπαίκτες σου εκείνη την εποχή ήταν ο Σιμεόνε, ο Κίκο, ο Καμινέρο και άλλοι γνωστοί.
«Είχαμε καλή ομάδα τότε δεν ήμασταν όμως μεγάλα αστέρια. Όλοι ήμασταν φυσιολογικοί παίκτες όχι βεντέτες. Πάνω από όλα καλά παιδιά και σωστοί άνθρωποι. Είχαμε τρομερά αποδυτήρια κανένα πρόβλημα. Και όλα αυτά χάρη στον Αντιτς που είχε κάνει τρομερή δουλεια».
Εσύ συνεχίζεις να εντυπωσιάζεις και την επόμενη χρονιά στο Champions League αναδεικνύεσαι πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
«Κάτι που γινόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας, η Ατλέτικο δεν είχε ποτέ πρώτο σκόρερ στο Champions League».
Την ίδια ώρα φτάνεις και στην εθνική Σερβίας.
«Ναι μέσω της Ατλέτικο Μαδρίτης. Όταν ήμουν στην Παρτιζάν είχα αγωνιστεί στην Under-20 της χώρας, αλλά στην μεγάλη εθνική ήταν οι εμφανίσεις μου και τα γκολ με την Ατλέτικο που μου άνοιξαν τον δρόμο. Μεγάλη τιμή αν και αγωνίστηκα λίγο».
Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστή την Ατλέτικο Μαδρίτης σε σχέση με την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα;
«Η διαφορά της Ατλέτικο από τις άλλες δύο ομάδες είναι ότι είναι λαϊκή ομάδα. Γι αυτό και την αγαπάει πολύς κόσμος, κι έχει τους καλύτερους οπαδούς στην Ισπανία. Είναι ξεχωριστοί. Εμένα εδώ ο κόσμος στην Ισπανία με αγαπάει και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Με χαιρετάνε στον δρόμο μου ζητάνε αυτόγραφα. Και αυτό είναι το καλό όταν αγωνίζεσαι σε μια μεγάλη ομάδα, το να σε αναγνωρίζουν και να σε θυμούνται. Όπως στην Ελλάδα με τον Τζόρτζεβιτς που τον αναγνωρίζουν όλοι στον δρόμο η τον Πάσπαλιε».
Ο τότε συμπαίκτης σου Τσόλο Σιμεόνε, έχει καταφέρει από την άκρη του πάγκου να μετατρέψει την Ατλέτικο σε μια υπερδύναμη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και ο ίδιος να είναι από τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών. Ποιο είναι το μυστικό;
«Ο Τσόλο παίζει με την Ατλέτικο όπως όταν ήταν ο ίδιος παίκτης. Σαν να είναι η τελευταία ημέρα της ζωής του. Ήρθε στην χειρότερη στιγμή της ομάδας και άλλαξε πολλά πράγματα. Είχε και τύχη γιατί χωρίς τύχη δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Πήρε τίτλους και άλλαξε όλη την Ατλέτικο. Έχει κάνει τρομερή δουλειά. Είναι πολύ καλός μου φίλος».
Μετά από τρία χρόνια φεύγεις από την Ατλέτικο, κλείνει ο κύκλος σου και μετακομίζεις στην Γαλλία και την Χάβρη.
«Ηταν καλά, η Χάβρη είναι μια οικογενειακή ομάδα όπως ο Πανιωνιος. Αλλά νομίζω ότι δεν ήταν η κατάλληλη ομάδα για μένα. Το στυλ του παιχνιδιού δεν μου ταίριαζε. Δεν παίζαμε επιθετικό ποδόσφαιρο γιατί στόχος ήταν η σωτηρία. Η εμπειρία όμως ήταν καλή».
Και μετά έρχεται η μεγάλη επιστροφή στον Πανιώνιο για να κλείσεις την καριέρα σου.
«Και μετά έκανα μεγάλο λάθος που γύρισα στον Πανιώνιο. Πολύ μεγάλο λάθος. Πήρα την απόφαση τότε με την καρδιά μου και όχι με το μυαλό μου. Και το πλήρωσα. Μεγάλο λάθος. Τότε πρόεδρος στην ομάδα ήταν ο Αχιλλέας Μπέος».
Η επιστροφή σου όμως στην ομάδα δεν ήταν αυτή που είχες ονειρευτεί, αφού γίνονται διάφορα περιστατικά όπως με το αυτοκίνητό σου που το βρίσκεις καμένο.
«Ναι έγιναν διάφορα περιστατικά όχι μόνο σε μένα και μετά ήρθε σπίτι μας και μας ζητούσε συγνώμη για ότι είχε γίνει. Εντάξει βλακείες δεν χρειάζεται να λέμε παραπάνω για εκείνα τα γεγονότα. Κι έτσι αποφάσισα να σταματήσω το ποδόσφαιρο».
Από όλα αυτά που έζησες στον Πανιώνιο ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή στην ομάδα;
«Τα τέσσερα πρώτα χρόνια. Παρότι η ομάδα έπεσε στην Β’ Κατηγορία, ή άνοδος εκείνη την χρονιά ήταν από τις καλύτερες στιγμές πως την ζήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές καλές στιγμές, πολλά γκολ, ασίστ. Γενικά πολύ ωραία χρόνια».
Το καλύτερο σου γκολ είναι αυτό που λένε όλοι οι Πανιώνιοι;
«Ναι ναι το γκολ εναντίον του Ολυμπιακού στο Καραϊσκακη. Και νομίζω ότι είναι το καλύτερο γκολ της ζωής μου».
Από τότε οι επαφές σου με τον Πανιώνιο μειώνονται και ξαφνικά το 2016 ο τότε διοικητικός ηγέτης του συλλόγου, ο Νίκος Ζαμάνης σου ζητάει να αναλάβεις την ομάδα ως προπονητής.
«Ναι αλλά εγώ εκείνη την εποχή ήμουν στην Κίνα. Με έπαιρνε τηλέφωνο, άκουσα και το μήνυμα αλλά δεν έγινε κάτι. Βέβαια, ο Πανιώνιος πήρε πολύ καλό προπονητή δεν έκανε λάθος, τον Βλάντο Μιλόγεβιτς ο οποίος έγινε ένας καλός προπονητής. Και κάθε φορά όταν του δίνεται η ευκαιρία λέει πόσο τον βοήθησε η Πανιωνάρα στην καριέρα του».
Μετά από χρόνια που η ομάδα πρωταγωνιστούσε, φτάνοντας να αγωνιστεί και στα ευρωπαϊκά γήπεδα, πλέον βρίσκεται στην Γ’ Εθνική και κάνει μια νέα προσπάθεια να επανέλθει.
«Αλήθεια δεν το ήξερα ότι ο Πανιώνιος έπεσε. Το έμαθα πριν 3-4 μήνες ότι τον έδιωξαν από την μεγάλη κατηγορία. Είναι κρίμα αλλά και φυσιολογικό. Εμένα παράδειγμα δεν με πλήρωσαν ποτέ. Πονάει να είναι ο Πανιώνιος σε αυτή την θέση, αλλά θα επιστρέψει ξανά».
Στην Ελλάδα έρχεσαι καθόλου έστω για διακοπές να θυμηθείς τα παλιά;
«Έχω πολύ καιρό να έρθω στην Ελλάδα. Από τότε που έφυγα από τον Πανιώνιο δεν έχω έρθει ξανά. Λέμε συνέχεια να έρθουμε, πρώτη κόρη μου γεννήθηκε στην Ελλάδα».
Με τους παλιούς συμπαίκτες σου και τους ανθρώπους της ομάδας από την δική σου εποχή κρατάς επαφές;
«Κρατάω επαφές και μιλάω συχνά να μαθαίνω τα νέα τους τι κάνουν και να θυμόμαστε τα παλιά»
Θυμάσαι με ποιον ήσουν στο δωμάτιο στις αποστολές;
«Το μόνο που ξέρω είναι με ποια γυναίκα είμαι στο δωμάτιο (γέλια). Με ποιον ήμουν δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια. Στην προετοιμασία στο Βόλο (σ.σ Πήλιο) ήμουν με τον τρίτο-τέταρτο σέντερ φορ αλλά έχω ξεχάσει το όνομα του. Σε κάθε παιχνίδι αλλάζαμε οπότε δεν ήμουν με τον ίδιο πάντα».
Θα σε δούμε εδώ προπονητή;
«Θα το ήθελα πολύ γιατί βοηθάει που ξέρω ελληνικά. Δεν εύκολο όμως. Πάντα λέω ότι είμαστε πολλοί προπονητές τώρα πρέπει να έχεις καλό μάνατζερ, καλές επαφές. Γιατί εγώ θα ήθελα πολύ να γυρίσω στην Ελλάδα γιατί εμείς εδώ στο σπίτι την αγαπάμε. Έχουμε ζήσει πολλές καλές στιγμές στην Ελλάδα. Κοίτα πρέπει να σβήσουμε αυτό το κακό που έγινε τον τελευταίο χρόνο μου στον Πανιώνιο. Ήταν κακό γιατί χωρίς λόγο τότε θα μπορούσε ο πρόεδρος να μου πει δεν μπορούμε να σε πληρώσουμε να λύσουμε το συμβόλαιο. Να φύγω κανένα πρόβλημα, έδωσε ακάλυπτες επιταγές δεν έπρεπε να το κάνει, είχαμε καλές σχέσεις. Εγώ δεν είχα πρόβλημα μαζί του θα μπορούσε να μου πει δεν έχω λεφτά να σε πληρώσω και θα λύναμε το συμβόλαιο κανένα πρόβλημα. Δεν έπρεπε απλά να κάνει αυτά που μου έκανε. Εγώ δεν έχω δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στην Ατλέτικο μου έκαναν άγαλμα. Στο Μπακού επίσης ο πρόεδρος μου ζήτησε να μείνω για πάντα, ο Σιότροπος έκλαιγε. Δεν ξέρω γιατί τα έκανε αυτά. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ εγώ δεν έχω κανένα θέμα μαζί του αλλά έκανε λάθος θα μπορούσε να είχε έναν καλό φίλο για όλη την ζωή. Το πιο μεγάλο λάθος το έκανα εγώ που γύρισα πίσω. Εγώ δεν ζήτησα τίποτα παραπάνω αλλά τέλος πάντων. Εγώ Τα τέσσερα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα έχω περάσει καταπληκτικά».
Στους Πάνθηρες τι θα ήθελες να πεις;
«Τους αγαπάω πολύ. Οι Πάνθηρες μου έδωσαν μια πλάκα που έγραφε στα αγγλικά «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ». Για μένα είναι στην καρδιά μου και μακάρι να έρθει ένας σωστός πρόεδρος γιατί δεν γίνεται ο Πανιώνιος να παίζει στην Γ’ κατηγορία, είναι ιστορική ομάδα, που έχει βοηθήσει τόσο κόσμο. Είναι κρίμα κάποιοι άνθρωποι ήρθαν εκεί για να κάνουν δουλειές. Μακάρι να έρθει κάποιος και να βοηθήσει την ομάδα».
Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί οπαδοί της Ατλέτικο και πολλοί έγιναν κι εξαιτίας σου.
«Όταν ήμουν στην Ελλάδα ελάχιστοι γνώριζαν την Ατλέτικο έτσι και στην Σερβία. Παλιά ήταν η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα, αλλά με εμένα στην ομάδα και τον Άντιτς άλλαξε αυτή η εικόνα και πλέον είναι πολλοί που έγιναν Ατλέτικο. Και στην Ελλάδα το ίδιο. Ο κόσμος της Ατλέτικο όπως και του Πανιωνίου έχει μεγάλη καρδιά και γι αυτό και πιστεύω ο Πανιώνιος θα επιστρέψει σύντομα και θα παίζει ξανά με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ».
Ένα σχόλιο για την Γιουγκοσλαβία η οποία πάντα είχε ταλέντο;
«Πάντα είχαμε ταλέντο ως χώρα και ως Γιουγκοσλαβία και ως Σερβία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το πρωτάθλημα δεν είναι δυνατό. Υπάρχει μια σκέψη μήπως γίνει κάτι σαν την Αδριατική Λίγκα με τις μεγάλες ομάδες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Εγώ πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γίνει αν και ο κόσμος ακόμα φοβάται. Στην Σερβία υπάρχουν δύο ομάδες ο Ερυθρός Αστέρας και η Παρτιζάν και αυτό είναι το πρόβλημα, δεν μπορεί να πάρει κάποια άλλη ομάδα το πρωτάθλημα, να το διεκδικήσει».
Τελικά ο Μίλινκο τι ομάδα είναι; Πανιώνιος ή Ατλέτικο;
«Πανιωνάρα και Ατλέτικο».
Δεν υπάρχουν σχόλια