Ο κύκλος των συναισθημάτων

Γράφει ο Παναγιώτης Κυπραίος...

Γράφει ο Παναγιώτης Κυπραίος...

Μετά το παιχνίδι με τον Φωστήρα στη Νέα Σμύρνη υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία ενόψει του... τελικού με την Μύκονο.

Γνωρίζαμε άπαντες ότι ο Πανιώνιος έχει ανώτερη ομάδα από την Μύκονο, αλλά όπως λέει και ο σοφός λαός «φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά...».  Μια ωραία Τετάρτη που πήγαμε στη Κόλαση και γυρίσαμε στο Παράδεισο μέσα σε 65 λεπτά. Τόσα χρειάστηκε η ομάδα να πετύχει τον στόχο της.

Τα συναισθήματα που ζήσαμε από μακριά ήταν μοναδικά και θα τα αναλύσω παρακάτω.   

- Αγωνία. Τρεις μέρες ζούσαμε με αγωνία περιμένοντας το πολυπόθητο ματς για να οριστικοποιήσουμε τη πρώτη θέση. Πολλά ακούγονταν για το ματς αλλά κλείναμε τα αυτιά μας για να μην επηρεαστούμε ούτε εμείς και φυσικά ούτε τα παιδιά.

- Θυμός. Τεράστιος θυμός, τα νευρά έχουν χτυπήσει κόκκινο. Ξαφνικά για άλλη μία φορά χιλιάδες φίλοι του Ιστορικού και όχι μόνο παραμένουν στο απόλυτο σκοτάδι. Δύο λεπτά πριν την έναρξη όπως και στο Μοσχάτο παρουσιάζεται ξαφνικά πρόβλημα με την ηλεκτροδότηση. Το ποτήρι ξεχείλισε. Το καταλάβαμε για τα καλά στο πετσί μας ότι η μέρα θα ήταν πολύ δύσκολη. 

- Άγχος. Αφού καταφέραμε να συγκεντρωθούμε πνευματικά στο παιχνίδι, συσπειρωμένοι όλοι μαζί διαδικτυακά, δίνοντας όλη μας τη θετική ενέργεια, η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ από πολύ νωρίς. Δεν το έχει κάνει ξανά φέτος να γυρίσει παιχνίδι και το προσπαθεί. Κόντρα σε όλους και σε όλα ακόμα και στον άνεμο που ήταν κόντρα πρώτο ημίχρονο. Αλλά όπως γνωρίζουμε ο τρόπος  για να μειώσουμε το άγχος δεν είναι να μειώσουμε τις απαιτήσεις, αλλά να αυξήσουμε την υποστήριξη. Αυτό ακριβώς έγινε!

- Χαρά. Η ομάδα κάνει την ανατροπή και το θαύμα είναι κοντά. Λίγα λεπτά έμειναν για τη λύτρωση. Τα παιδιά ξέρουμε όλοι και πληροφορούμαστε συνεχώς κατά τη διάρκεια, ότι παίζουν με το μαχαίρι στα δόντια. Δεν αφήνουν κανέναν να τους πάρει αυτό που τους ανήκει δικαιωματικά! 

- Περηφάνια. Σφύριγμα της λήξης και όλοι μια αγκαλιά. Συνθήματα, φωνές, πανηγύρια!! Είχαμε πάρα πολύ καιρό να τα ζήσουμε. Τα είχαμε χάσει άλλα δεν τα είχαμε ξεχάσει. Φίλοι του Ιστορικού που ήρθαμε σε επικοινωνία μας μετέφεραν ότι η χαρά να βλέπεις τα παιδιά να πανηγυρίζουν και να φωνάζουν ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ όλοι μαζί με δάκρυα στα μάτια δεν συγκρίνεται με κανένα κύπελλο.

Παίκτες του Ιστορικού σας ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας. Αυτό που κάνατε φέτος ήταν άθλος! Όλοι το ξέρουμε. Είμαστε πλέον στα μπαράζ και μένουν πλέον τέσσερα παιχνίδια να ολοκληρωθεί το παζλ. Είμαστε σίγουροι πως θα το καταφέρετε. 

Αυτές οι στιγμές χαράς είναι που μας κάνουν να φωνάζουμε ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ως τα απέραντα της Γης.