Πέρασαν δύο χρόνια χωρίς τον Δημήτρη Μαυρικη...
Στις 20/6 του 2019 ο εμβληματικός αρχηγός του Πανιωνίου έφυγε από την ζωή, σκορπώντας την θλίψη στην Πανιώνια οικογένειά και όχι μόνο.
Ο "Μητσάρας" όλων των Πανιώνιων θα μας μείνει αξέχαστος. Η ποιότητα του, η αγωνιστικότητα του, το πάθος του και φυσικά η αφοσίωση του στην κυανέρυθρη φανέλα είναι κάτι που όλος ο Πανιώνιος κόσμος δεν ξεχνάει και έτσι για πάντα ο Δημήτρης Μαυρίκης θα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του συλλόγου.
Σας παραθέτουμε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα που είχε κάνει ο Αλέκος Παπαδόπουλος για τον "Μήτσο".
Αναλυτικά :
Δύο πραγματικά μεγάλες επιτυχίες, οι δύο κορυφαίες αναμφίβολα στιγμές στην 15ετη καριέρα του Δημήτρη Μαυρίκη με τον αγαπημένο του Πανιώνιο. Σίγουρα όταν σε ηλικία 18 ετών, το 1972, έπαιρνε την απόφαση να φύγει απ’ το χωριό του, τον Μελιγαλά Μεσσηνίας για να έρθει στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει στη νομική, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ένταξη του στην «κυανέρυθρη οικογένεια» θα του άλλαζε τελείως πορεία πλεύσης σε σημείο που εν μια νυκτί ν’ αποφασίσει να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο. Απ’ την επιλογή του αυτή δεν βγήκε χαμένος, αφού αυτά που κέρδισε αγωνιζόμενος με τον Πανιώνιο, είναι πραγματικά ανεκτίμητα.
Τα δύο κύπελλα Ελλάδος, «χρυσά παράσημα» στην καριέρα του, δυνατές και πραγματικές φιλίες που αντέχουν στον χρόνο και το κυριότερο την παντοτινή αγάπη του κόσμου του Πανιωνίου.
Ποδοσφαιρική καριέρα...
Ο Δημήτρης Μαυρίκης εντάσσεται στην ποδοσφαιρική οικογένεια του Πανιωνίου, το καλοκαίρι του 1972, σε ηλικία 18 ετών, (γεννήθηκε στις 13/8/1954) προερχόμενος απ’ τον Εθνικό Μελιγαλά. Έχει πάρει ήδη την απόφαση να ανέβει στην Αθήνα για να σπουδάσει στη νομική, παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο, κι ο τότε τεχνικός των «κυανέρυθρων» ο Βρετανός Τζό Μάλλετ, εισηγείται θετικά για την απόκτηση του, διακρίνοντας ότι ο νεαρός έχει πραγματικό πάθος για το ποδόσφαιρο.
Αυτό το αγωνιστικό πάθος του, η ψυχή και ο –καλώς εννοούμενος- τσαμπουκάς που έβγαζε κάθε φορά μέσα στο γήπεδο προς όφελος της ομάδας, αναπλήρωναν τις όποιες τεχνικές αδυναμίες του και πραγματικά τον χαρακτήρισαν σε όλη του την πορεία. Πριν ενταχθεί στους «κυανέρυθρους» έχει πρόταση για επαγγελματικό συμβόλαιο απ’ την ομάδα της Καλαμάτας που επίσης αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική, όμως τον κερδίζει ο Πανιώνιος, που εκείνη την εποχή έχει μια απ’ τις κορυφαίες ομάδες της ιστορίας του. Μέσα σε διάστημα δύο μηνών ο Μαυρίκης εντάσσεται στους επαγγελματίες και στην πρώτη του σεζόν το 1972-73, παίρνει το «βάπτισμα του πυρός».
Το ντεμπούτο του με την «κυανέρυθρη» φανέλα καταγράφεται στο παιχνίδι με το Αιγάλεω στην Νέα Σμύρνη (5-0), όταν ο Τζό Μάλλετ τον χρησιμοποιεί στο τελευταίο δεκάλεπτο του ματς αντικαθιστώντας τον Γιώργο Δέδε. Το πρώτο του παιχνίδι ως βασικός έρχεται λίγο καιρό αργότερα με αντίπαλο την Καλαμάτα πάλι στην Νέα Σμύρνη, στο οποίο πετυχαίνει και το πρώτο του γκολ κι ο Πανιώνιος κερδίζει με 3-1.
Σαν παίκτης, μαζί με τον κολλητό του, τον αδελφό του, Χρήστο Εμβολιάδη, που ήρθε στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 1973 απετέλεσαν τους «Διόσκουρους» των «κυανέρυθρων». Ουσιαστικά μαζί ξεκίνησαν την καριέρα τους, μαζί σήκωσαν το πρώτο κύπελλο στις 9 Ιουνίου του 1979, μαζί σταμάτησαν το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι του 1987, μαζί τιμήθηκαν απ’ τον Πανιώνιο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1987 στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Νέα Σμύρνη (1-1), για την πολύχρονη προσφορά τους στην ομάδα. Και φυσικά μαζί, από τον πάγκο της ομάδας πανηγύρισαν στις 29 Απριλίου του 1998, το δεύτερο Κύπελλο για τον Πανιώνιο, ο Εμβολιάδης ως προπονητής κι ο Μαυρίκης ως γενικός αρχηγός.
Ο Μήτσος Μαυρίκης στα 15 χρόνια καριέρας σαν παίκτης, «μέτρησε» 352 συμμετοχές και 58 γκολ με τον Πανιώνιο στην Α’ Εθνική, την κατάκτηση του κυπέλλου στις 9 Ιουνίου του 1979 απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά και τέσσερις συμμετοχές στο κύπελλο Κυπελούχων στους αγώνες με την Ολλανδική Τβέντε (τεράστια πρόκριση) και την Σουηδική Γκέτεμποργκ (αποκλεισμός από ατυχία).
Aφιέρωμα του Αλέκου Παπαδόπουλου
Οι Πάνθηρες για τον "Μητσάρα"
Σαν σήμερα πριν δύο χρόνια, στις 20 Ιουνίου του 2019, ο Μήτσος Μαυρίκης έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 65 ετών.
Πολλοί αγαπήθηκαν από το κόσμο...
Λίγοι όμως μένουν στη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια