Γράφει ο Νίκος Καλογεράς...
Όσο κι αν στύψω το μυαλό μου - η αλήθεια είναι πως προσπαθώ εδώ και ώρα καθισμένος σε ένα τραπέζι στο πλοίο της επιστροφής για την Άνδρο - δεν θα βρω τίτλο γι΄αυτές τις σκέψεις.
Σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό μου εδώ και μήνες.......σχεδόν χρόνο.
Σκέψεις αποκλειστικά κυανέρυθρες.
Βλέπεις ο Πανιώνιος μου έχει γίνει πάθος τέτοιο, που δεν θα αφήσω, δεν θα μου επιτρέψω να ξεπεραστεί.
Λάτρης του ποδοσφαίρου, έζησα την εντονότερη χρονιά παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, θαυμάζοντας τη μεθοδικότητα και τον προπονητικό χαρακτήρα του Κοροπούλη, την οργάνωση του team που υπήρχε απόλυτα σοβαρό και άρτια στελεχωμένο και κυρίως τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών που έδωσαν πέρα από την ψυχή τους για την ιστορικότερη φανέλα.
Ένας προπονητής από αυτούς που λείπουν από τη σούπερ λίγδ .
Με γνώσεις, με ηρεμία, με ποδοσφαιρική σοφία και απόλυτη αντίληψη της απλοΪκότητας του ποδοσφαίρου.
Ένας προπονητής φίλος, πατέρας και στρατηγός, κράχτης για οποιοδήποτε πρωτάθλημα.
Εκ των καλυτέρων που κάθισαν στον κυανέρυθρο πάγκο και αυτό δεν είναι "μεγάλη κουβέντα".
Κατόρθωσε μέσα από τα χρόνια δουλειάς με τους μικρούς Πάνθηρες, να στήσει ένα αξιόμαχο σύνολο, φόβητρο για κάθε αντίπαλο.
Προσωπικά, μη γνωρίζοντας ποια θα είναι η θέση και η εικόνα της ομάδας του χρόνου, το αν θα φύγουν ή όχι παίκτες, το αν θα έρθουν ή όχι καποιοι άλλοι και κυρίως το ποιοι, ένα μπορώ να πω με σιγουριά.
Το ότι υπάρχει φλόγα, κορμός και πολύς διψασμένος κόσμος.
Υπάρχει και κάτι ακόμα εξ΄ίσου σπουδαίο.
Κίνητρο για όποιον ποδοσφαιριστή θέλει να πλαισιώσει την ομάδα και την προσπάθεια.
Οι νέοι μας έγιναν σοφότεροι.
Η σκληρή δουλειά, οι δυνατοί αγώνες και τελικά η μη επίτευξη της ανόδου, τους πότισαν με ποδοσφαιρική εμπειρία.
Ναι μεν δυσάρεστη στο τέλος, αλλά εμπειρία.
Από κάθε αντίπαλο που κοίταξαν κατάματα πήραν πολύτιμα εφόδια για την συνέχειά τους, είτε στον Ιστορικό, είτε οπουδήποτε αλλού.
Και για ποιο "αλλού" να μιλήσουμε.........
Αν τη φετινή χρονιά κάναμε λίγους οπαδούς, αυτοί οι μάγκες είναι όλοι μέσα σ΄αυτούς.
Το έχω ξαναγράψει.
Όπου και αν παίξουν, όσα χρήματα και αν αποκτήσουν, η φωνή μέσα τους που λέγεται Ψυχή, θα φωνάζει "Πανιώνιος".
Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν πολλοί από αυτούς συχνά θα επισκέπτονται τη θύρα 5 και πολλοί θα ξαναφορέσουν τη φανέλα.
Όπως δεν βρέθηκε ο τίτλος, έτσι για πρώτη φορά δεν θα βρεθεί και ο επίλογος.
Άλλως τε στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει επίλογος και...φτάσαμε στο νησί.
Πρέπει να κατέβω.
Νικόλαος Καλογεράς
σ.σ. αφιερωμένο στον Κυριάκο
Δεν υπάρχουν σχόλια