Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που μας έστειλε ο φίλος του Πανιωνίου Αλέξανδρος και φυσικά φιλοξενούμε στα panionianea.gr.
Το 1890 δημιουργείται το μουσικό γυμναστικό σωματείο ‘’Ορφεύς’’ όπου μαζί με την ποδοσφαιρική ομάδα Γυμνασίου Σμύρνης ενώνονται και δημιουργούν τον Πανιώνιο γυμναστικό Σύλλογο Σμύρνης.
Οι πρώτοι και διεθνείς Πανιώνιοι αγώνες πραγματοποιούνται το 1896 με αγωνίσματα όπως την πάλη, τον στίβο, την κολύμβηση, την άρση βαρών, την ποδηλασία κλπ. Μέχρι και την καταστροφή της Σμύρνης διεξήχθησαν 19 Πανιώνιοι αγώνες όπου η μήτρα τους προήλθε από τις γιορτές των Ιώνων με την ονομασία ‘’Πανιώνια’’.
Ιαχές των Ιώνων θα σ’ακολουθούν Ιστορικέ.
Το Πανιώνιο ήταν ένας ιερός χώρος γύρω από τον ναό του Ελικωνίου Ποσειδώνα στα βόρεια του όρους της Μυκάλης πού βρίσκεται απέναντι από το νησί της Σάμου. Τα Πανιώνια αναφέρονται από τον Όμηρο, τον Θουκυδίδη και τον Διόδωρο όπου όπως γράφει ο τελευταίος στα τέλη του 5ου αιώνα Π.Χ οι Ίωνες αναγκάστηκαν να μεταφέρουν τη γιορτή από το Πανιώνιο όρος στην Έφεσο λόγω του πολέμου στην γύρω περιοχή. Τα Πανιώνια ήταν γυμνικοί αγώνες στους οποίους συμμετείχαν όλοι οι Ίωνες της Μικράς Ασίας κι ήταν κάτι σαν φεστιβάλ, με πανηγύρια, χορούς, φαγοπότια και φυσικά με αθλητικούς αγώνες. Οι τελευταίοι αγώνες διοργανώθηκαν το 1923 στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο μέσα από το φτερούγισμα του μεγάλου αετού του Πανιωνίου Δημητρού Δάλλα όπου δύο μήνες μετά την καταστροφή της Σμύρνης βρήκε στέγη για τους αθλητές του Πανιωνίου, εγκαινιάζοντας τα γραφεία του μες στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Νέας Σμύρνης.
Δημητρός Δάλλας ( Σμύρνη 1867 - Αθήνα 1929 )
Διετέλεσε πρόεδρος του Πανιωνίου από το 1919 έως το 1927 και η δράση του είχε ως αποτέλεσμα τη συνέχιση του συλλόγου στην Αθήνα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ήταν δημοσιογράφος, αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και ιδρυτής της ένωσης αθλητικών συντακτών γνωστός και ως ‘’ο αετός του Πανιωνίου’’ διότι με τα μεγάλα του Φτερά και μετά υψηλά ιδανικά του κατάφερε και αναγέννησε μέσα από τις στάχτες του τον ξεριζωμένο πρόσφυγα Πανιώνιο. Αυτός ο Μέγας στρατιώτης του Πανιωνίου κοιμόταν και εργαζόταν πάνω στο ξύλινο γραφείο του συλλόγου και σε όποιον μείωνε και αποθάρρυνε τους Ηράκλειους άθλους του απαντούσε με μόνο μία πρόταση: ο Πανιώνιος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ! Δυστυχώς η ελληνική Πολιτεία που μία ζωή τρώει και κατασπαράζει τα παιδιά της δεν έκανε τίποτα για τη συνέχιση των συγχρόνων Πανιώνιων αγώνων όπου θα μπορούσαν να αναδείξουν την πολύμορφη προσφορά του ιστορικού στις τέχνες, στα γράμματα και κυρίως στον αθλητισμό. Ω ναι και στα γράμματα! Διότι υπήρχε και ο Πανιώνιος ποιητικός διαγωνισμός από τον οποίο το 1900 προέκυψε και ο ύμνος του συλλόγου.
Ένας άλλος πρωτεργάτης του Πανιωνίου ήταν ο Χρυσόστομος Καλαφάτης ( Τριγλία Μικράς Ασίας 1867 -Σμύρνη 1922) ήταν Έλληνας Μικρασιάτης, θεολόγος και επίσκοπος, ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας και Σμύρνης. Είναι Άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Συνομήλικος με τον Μέγα συν Πανιώνιο Δημητρό Δάλλα συνέβαλε και αυτός τα μέγιστα στην ιστορία του συλλόγου και στην αντίσταση της καταστροφής της Σμύρνης. Στις 11 Μαρτίου του 1910 ο Χρυσόστομος μετατίθεται στη Σμύρνη ως Μητροπολίτης της κι όταν φτάνει στη Σμύρνη οργανώνει πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τις βιαιότητες και την προπαγάνδα των Βουλγάρων γενιτσάρων εναντίον των Ελλήνων και την υποστήριξή τους από τις τουρκικές αρχές.
Το πολύμορφο του έργο επεκτάθηκε στον κοινωνικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό τομέα. Με δική του πρωτοπόρα πρωτοβουλία ξεκίνησε το μεγάλο κοινωνικό έργο δημιουργίας ευαγών ιδρυμάτων και αθλητικών εγκαταστάσεων για τη νεολαία. Ενδεικτικά με δική του έμπνευση και με τις δικές του ενέργειες δημιούργησε στη Σμύρνη το γήπεδο του Πανιωνίου έχοντας μάλιστα αρνηθεί και δάνειο 100 χιλιάδων χρυσών λιρών που του προσέφεραν οι Άγγλοι. Συγκεκριμένα με εισήγηση του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου η δημογεροντία και η κεντρική επιτροπή παραχώρησαν έκταση 105 στρεμμάτων, εκεί χτίστηκε το νέο στάδιο του συλλόγου το οποίο εγκαινιάστηκε το 1912 στους ΙΔ’ Πανιώνιους αγώνες. Το νέο στάδιο περιλάμβανε στίβο περιμέτρου 334 μέτρων, γήπεδο ποδοσφαίρου 95 X 65μ. , γυμναστήριο εξοπλισμένο με σύγχρονα όργανα για την τότε εποχή και εξέδρα χωρητικότητας 7.000 θεατών .
Κατά τα έτη 1919 έως 1922 όπου η Σμύρνη βρισκόταν υπό Ελληνική διοίκηση ο ίδιος εμπνεύστηκε τη ‘’Μικρασιατική άμυνα’’ για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του Ελληνικού Στρατού. Η συντριβή στο Μικρασιατικό μέτωπο τον Αύγουστο του ‘22 απογοήτευσε τον Χρυσόστομο, ο οποίος αποδοκίμασε τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων για την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από τη Μικρά Ασία, ενώ ταυτόχρονα ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια από την Ελληνική Κυβέρνηση για τη διάσωση των Σμυρνιών από την επερχόμενη σφαγή. Παρά τις προτάσεις που του έγιναν να αποχωρήσει ασφαλής από τη Σμύρνη καθώς η αντίσταση κατέρρεε ο Χρυσόστομος αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα του και το απόγευμα στις 27 Αυγούστου, Τούρκοι αστυνομικοί μαζί με ένοπλους στρατιώτες εισέβαλαν στα γραφεία της Μητρόπολης Σμύρνης, συνέλαβαν τον Χρυσόστομο όπου και τον οδήγησαν στον Τούρκο στρατιωτικό διοικητή Νουρεντίν Πασά. Εκεί ο πασάς τον κατηγόρησε για αντίσταση προς τις τουρκικές αρχές, τον εξύβρισε χυδαία και τον παρέδωσε στον λυσσασμένο Τουρκικό όχλο όπου είχε κατακλύσει την πλατεία του στρατιωτικού Διοικητηρίου. Ο Χρυσόστομος βασανίστηκε βάρβαρα, τυφλώθηκε και διαμελίστηκε από τους Οθωμανούς βρίσκοντας έτσι μαρτυρικό θάνατο.
Ο Άγιος Χρυσόστομος έχει καθιερωθεί ως προστάτης των Μικρασιατών και προστάτης του αθλητισμού και της γυμναστικής.
Από τον Ηλία Μισαηλίδη (Σμύρνη 1914 - Αθήνα 1996) στον Άρη Μισαηλίδη…
Ο Ηλίας Μισαηλίδης αναδείχθηκε με τον Πανιώνιο Πρωταθλητής Ελλάδος στο στίβο τη δεκαετία του '30, για την ακρίβεια το 1937 με χρόνο 52" στα 400μ. κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ στους δρόμους παρατεταμένης ταχύτητας, επίσης ήταν μέλος της εθνικής ομάδας σκυταλοδρομίας στους Βαλκανικούς αγώνες στίβου. Μετά τον πόλεμο διετέλεσε προπονητής και θεμελιωτής του τμήματος στίβου, πρόεδρος του ιστορικού και πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ.
Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού κλασικού αθλητισμού όπου οι πανελλήνιοι αγώνες τη δεκαετία του 2000 ήταν αφιερωμένοι στη μνήμη του. Συμμετείχε σε όλες τις διοργανώσεις από το 1929 στο παιδικό πρωτάθλημα έως και το 1940.
Η ανακάλυψη του παιδιού της Σμύρνης ήταν ποιου άλλου, του Μεγάλου σκάουτερ Δημητρού Δάλλα, ο οποίος κατάλαβε αμέσως το ταλέντο του και τον στρατολόγησε στο δυναμικό του Συλλόγου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ανέπτυξε κοινωνική δράση και το 1942 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ένωσης Ελλήνων αθλητών με Πρόεδρο τον Ρένο Φραγκούδη και αντιπρόεδρο τον φίλο και σύντροφό του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ο Ηλίας Μισαηλίδης επίσης ίδρυσε συνεταιρισμό για τη διανομή επισιτιστικής βοήθειας και ιατρικής περίθαλψης σε αναξιοπαθούντες αθλητές και ήταν ενεργό μέλος του τυπογραφείου της ΕΔΑ. Μεταπολεμικά εργάστηκε αμισθί ως προπονητής στίβου στον Ιστορικό όπου και ανέδειξε πολλούς πρωταθλητές όπως τον Βαγγέλη Δεπάστα. Εκ φύσεως φεμινιστής, ήταν και πρωτεργάτης του γυναικείου στίβου κι έβγαλε πρωταθλήτριες όπως την Κατσικαδέλλη, Αργυρίου, Αστερή, Κοντόση, Λερίου, Κορνάρου, Κοκοσέλη, Σασαγιάννη, Μηνιάτη, Μασέρα, Ρεΐζη, Κλωνάρη, Βρεττάκου και άλλες. Στη συνέχεια ασχολήθηκε διοικητικά με το Σύλλογο και από το 1945 υπήρξε μέλος στο ΔΣ στο οποίο αργότερα διετέλεσε πρόεδρος από το 1980 έως και το 1988. Το 1964 εκλέγεται μέλος στο ΔΣ του ΣΕΓΑΣ και πρωτοστατεί στη δημιουργία των ομοσπονδιών του μπάσκετ (1965) και του βόλεϊ (1972).
Το 1974 υπήρξε αντιπρόεδρος και στη συνέχεια πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ(1982-1984) και μέχρι το θάνατό του το 1996 ήταν αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1999 ο ΣΕΓΑΣ τον ανακήρυξε μία από τις 5 κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1996 ο ‘’Νέστωρας’’ του ελληνικού αθλητισμού φεύγει για το μεγάλο ταξίδι μετά από μία μάχη που είχε ξεκινήσει από τις 2 του Οκτώβρη όταν και είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό επεισόδιο..
Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, έτσι κι η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του γιου του ‘’Νέστωρα’’ τον κύριο Άρη όπου ασχολήθηκε και αυτός σαν τον πατέρα του με τον αθλητισμό από τα παιδικά του χρόνια.
Ο Άρης Μισαηλίδης από 10 χρονών έπαιρνε το λεωφορείο από τη γειτονιά του Βύρωνα και κατέβαινε στη ‘’στροφή της Νέας Σμύρνης’’ κι από κει με τα πόδια για ζέσταμα κατέληγε στο ‘’ναό’’ (γήπεδο του Πανιωνίου). Διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ομάδας νέων, προπονητής του στίβου και γυμναστής της ποδοσφαιρικής ομάδας και συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς προπονητές, όπως τους Μπράμς, Γιόχανσον, Σινέκοβιτς, Βούκοτιτς, Κυράστα κλπ. Ήταν και παραμένει πιστός στρατιώτης του Ιστορικού εδώ και 56 χρόνια, με τα τελευταία 6 να έχει την τιμή να είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου.
Τώρα βέβαια θα αναρωτηθεί κάποιος, πώς γίνεται και υπάρχουν τόσο πιστοί φίλαθλοι και οπαδοί του Πανιωνίου, που κρατάνε μέσα σε τέτοιους ζοφερούς καιρούς, ψηλά τη σημαία του Ιστορικού. Υπάρχουν και θα ζουν μέσα στις καρδιές των ‘’διαφορετικών’’, των ανθρώπων που δεν θέλουν να ακολουθούν σαν πρόβατα τις μάζες, των εξεγερμένων και επαναστατημένων νεολαίων, που δεν θέλουν να μοιάσουν στα νέα πρότυπα του ΠΟΚ και της Ελληνικής κοινωνίας, του εύκολου και παράνομου χρήματος, των υποτακτικών- αυλικών και δούλων του Συστήματος και του νεοφιλελερισμού (λογοπαίγνιο της λέρας).
Άξιοι συνεχιστές του Δάλλα, του Αγίου Χρυσοστόμου και του Μισαηλίδη, με τους κοινωνικούς αγώνες τους και τις ασταμάτητες μάχες τους, είναι πιο ατόφιοι οπαδοί του κόσμου…
Πάνθηρες 1983
Σε ένα ξενύχτι φίλων του Πανιωνίου στην πλατεία Νέας Σμύρνης πριν από έναν αγώνα στις αρχές του 1983 ακούστηκε για πρώτη φορά η λέξη Πάνθηρας. Η τότε διοίκηση του συλλόγου (Σταματελάτος, Αμμανίτης) αναγνωρίζει την διαφορετικότητα των Πανθήρων και βοηθάει στη στέγαση του συνδέσμου σε ένα μικρό υπογειάκι απέναντι από τη θύρα 5 του γηπέδου. Μετά από 4-5 χρόνια το ‘’υπόγειακι’’ δεν άντεξε και ακολούθησε μία περίοδος ξηρασίας χωρίς στέκι με συνέπεια να μειωθούν οι οργανωμένοι. Ένα άλλο παρεάκι όμως δεν το έβαλε κάτω και το 1992 άνοιξε ένα άλλο υπογειάκι στην οδό Καρολίδου!
Από το 1993 και μετά ξεκίνησε με περισσότερη δυναμική κι οργάνωση ο σύνδεσμος των Πανθήρων όπου αρχικά βρήκε στέγη στην Αϊδινίου πάνω από το γνωστό παρκάκι της ΛΑΝΣ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην οδό Καΐρη απέναντι από το γήπεδο. Εκεί έζησε χρυσές εποχές και εδραίωσε τους Πάνθηρες ανάμεσα στους κορυφαίους οπαδούς της Ελλάδας.
Την τότε εποχή υπήρχαν σύνδεσμοι των Πανθήρων στο Νέο Ηράκλειο, στην Καλλιθέα, στο Νέο Κόσμο, στη Δάφνη, στο Μπραχάμι και φυσικά στη Νέα Σμύρνη. Πάντα πρωτοπόροι οι Πάνθηρες διατηρούσαν τηλεοπτική και ραδιοφωνική εκπομπή, όπως και παράλληλα τύπωναν μηνιαία εφημερίδα.
Το 2003 παίρνει την ΠΑΕ, ένας Πανιώνιος, ο’’ persona non grata’’ Αχιλλέας Μπέος, όπου δημιούργησε πολλά προβλήματα, με τον σύνδεσμο να βιώνει μία μακρά περίοδο διώξεων (μάχες με τον υπόκοσμο, δικαστήρια, απειλές κλπ.). Όλα αυτά κατέληξαν στο να μην υπάρχει σύνδεσμος και οδήγησαν στη μείωση της δυναμικής των οπαδών του Ιστορικού. Μετά από πορείες και συνεχείς μάχες με πολλά ‘’Μπέο ΟΥΣΤ’’ γραμμένα στους τοίχους της Νέας Σμύρνης, οι Πάνθηρες κερδίζουν τη μάχη και ο Μπέος παίρνει πόδι…
Το 2006 παραχωρείτε από την διοίκηση του Ερασιτέχνη στους Πάνθηρες ένας χώρος εντός των ορίων του γηπέδου, όπου έως και σήμερα στεγάζεται το PANTHERS club.
Σε μία πόλη σαν την Αθήνα το να είναι κανείς Πάνθηρας και Πανιώνιος, είναι από μόνο του μία επαναστατική πράξη. Το να είναι κανείς σε ένα δημοτικό ο μόνος Πανιώνιος είναι ένδειξη της διαφορετικότητας και τιμής του Ιστορικού! Η Θύρα 3 είναι η μόνη αδιαπραγμάτευτα, αυτόνομη κερκίδα της Αθήνας και κακό σπυρί σε όλους τους οπαδούς του ΠΟΚ.
Όποτε έπαιζε με ‘’ομάδες της γειτονιάς‘’, οι οπαδοί των ομάδων του ΠΟΚ τα ‘’φτιάχνανε’’ μεταξύ τους για να επιτεθούν στους Πάνθηρες, πράγμα που δεν έκαναν ποτέ για άλλον αντίπαλο. Τόσο πολύ τους ‘’τσούζει’’ και τους πονάει ο Πανιώνιος και οι Πάνθηρες!
Τέλος θα πρέπει να αναφερθεί ότι και στην εποχή της μεγάλης ακμής των οργανωμένων συνδέσμων η Νέα Σμύρνη ήταν η μόνη περιοχή που δεν υπήρχε σύνδεσμος του ΠΟΚ!
Οι Πάνθηρες όλα αυτά τα χρόνια διδάσκουν οπαδικό πολιτισμό, με τις φιλίες ανάμεσα σε οπαδούς διαφορετικών ομάδων (Νίκη Βόλου, Απόλλωνα), όπως και με αδελφικές σχέσεις με οπαδούς της GENOA και της CRYSTAL PALACE. Βαδίζουν στον δρόμο της αλληλεγγύης με την κοινωνική τους προσφορά και με τους κοινωνικούς τους αγώνες. Οι Πάνθηρες συμμετέχουν ενεργά σε πορείες για την κοινωνική δικαιοσύνη, εναντίον των πολέμων, κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, στηρίζοντας οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων των γύρω περιοχών, μαγειρεύοντας μαζί με την κοινωνική κουζίνα ‘’ο άλλος άνθρωπος’’, συγκεντρώνοντας τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και παιχνίδια, όπου και τα μοιράζουν σαν άλλοι αγιοβασίληδες σε πρόσφυγες, μετανάστες κι άστεγους συνανθρώπους μας, αλλά το πιο σημαντικό τους έργο είναι αυτό που γίνεται εδώ και 16 χρόνια με 31 εθελοντικές αιμοδοσίες, με την τράπεζα αίματος των Πανθήρων να δίνει ζωή σε κάθε πιστό και ‘’άπιστο’’ συνάνθρωπό μας!
Εδώ θα αναφερθώ και στη δικιά μου ιστορία για το πώς έγινα Πανιώνιος…
Γεννήθηκα στα Λουτρά, στην Άνω Νέα Σμύρνη από πατέρα νεοκοσμίτη και βάζελο. Όπως φαντάζεστε, μου ήταν δύσκολο να ξεφύγω από τα παιδικά ρουχαλάκια του Παναθηναϊκού και από το γήπεδο του. Όμως μία μέρα έτυχε και πέτυχε. Με πήγε ο πατέρας μου στο ‘’ναό’’ (γήπεδο Πανιωνίου). Φυσικά και παίζαμε με τον βάζελο και μόλις είχε κάνει το μεγάλο του λάθος, το γήπεδο ήταν γεμάτο και έβραζε, ο Πανιώνιος σκοράρει και προηγείται 1-0 του Παναθηναϊκού μέχρι ο διαιτητής (ΣΠΑΝΕΑΣ) να σφυρίξει ένα ανύπαρκτο πέναλτι υπέρ του ΠΑΟ, με τον πατέρα μου να γελάει ειρωνικά για κείνη την απόφαση.
Μετά το τέλος του παιχνιδιού λέω στον πατέρα μου: "έπρεπε να νικήσει ο Πανιώνιος αυτό ήταν αδικία!" Για να πάρω την αποστομωτική του απάντηση: "Έτσι είναι η ζωή αγόρι μου, άδικη από την ίδια της τη φύση, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό"! Τότε κατάλαβα ότι ήμουν από πάντα Πανιώνιος κι ότι για πάντα θα είμαι το μικρό ψάρι που κάποια στιγμή θα φάει το μεγάλο!
Κι αν τώρα μπορώ και γράφω δυο αράδες είναι επειδή με βοήθησαν οι οπαδοί του Πανιωνίου και μου στάθηκαν σε μία δύσκολη στιγμή δίνοντας αίμα για τη μάνα μου! Αλήθεια τώρα το σκέφτομαι και το λέω ανοιχτά, μάνα στις φλέβες σου κυλάει το αίμα των Πανθήρων. Δεν φοβάμαι τίποτε! Γιατί στα δύσκολα φαίνονται οι αληθινοί άνθρωποι κι οι σωστοί οπαδοί, που σαν αγνοί φίλοι στέκονται δίπλα στους ανθρώπους και στο Σύλλογο τους χωρίς ποτέ να ζητάνε περγαμηνές και τίτλους.
Άλλοι παίρνουν πρωταθλήματα, άλλοι παίρνουν τα κύπελλα, εμείς παίρνουμε τη δόση μας με τον Πανιώνιο!
- Αν αγαπάτε τα παιδιά σας να τους μιλήσετε για την Πανιώνια ιδέα και για τα Πανιώνια ιδανικά!-
Υγεία και δύναμη σε όλους τους Πάνθηρες!!!
Αλέξανδρος Πανταζείς
ΠΗΓΕΣ: Πέτρος Λινάρδος ,η Σμύρνη του Πανιωνίου
Χατζατουριάν Βαγγέλης, Πανιώνιος 1890 μνήμες
Γιώργος Αρκουλής, οι πανιώνιοι δεν πλήττουν ποτέ
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
PANTHERS club 1983
WIKIPEDIA
Δεν υπάρχουν σχόλια