Στη μνήμη του Μητσάρα!
Με το πολύτιμο "διπλό" έφυγε από το Ασπρόχωμα Καλαμάτας ο Πανιώνιος, επικρατώντας εύκολα του Διαβολιτσίου, σε ένα ματς που μπορεί κάποιος να πει πως έγινε υπό τη σκιά του τεράστιου Δημήτρη Ματρίκη.
Ο Ιστορικός αγωνίστηκε στα πάτρια εδάφη του "Μητσάρα" και όπως ήταν λογικό δεν γινόταν να μην τιμήσει τη μνήμη του.
Το πρωί της Κυριακής (22/01) φίλοι του Πανιωνίου πήραν την πρωτοβουλία και έκαναν τρισάγιο στον τάφο του Μαυρίκη, στο Μελιγαλά.
Μεταξύ άλλων το "παρών" έδωσε η δήμαρχος Οιχαλίας (το μέρος του Μαυρίκη), Γιωτα Γεωργακοπούλου, ο πρόεδρος του ΑΟ Διαβολιτσίου, ο πρόεδρος του Εθνικού Μελιγαλά (όπου έκανε τα πρώτα βήματα), αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι και πρόεδρος της κοινότητας του Μελιγαλά. Φυσικά η αδερφή του Ουράνια και ο αδελφός του Αντώνης με τις οικογένειες τους, αλλά και οι καλοι φίλοι του Μητσάρα Δόνας, Σωτηρόπουλος, Βλάχος και Τσιάπης.
Εν συνεχεία, πριν την έναρξη του παιχνιδιού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Δημήτρη Μαυρίκη, ενώ απονεμήθηκαν αναμνηστικές πλακέτες τόσο στην οικογένεια του Μήτσου Μαυρίκη αλλά και στον Πανιώνιο για την εν γένει προσφορά του στον Ελληνικό αθλητισμό. Ο Πανιώνιος απο την μεριά του παρέδωσε μία αναμνηστική φανέλα με το Νο 9 του αγαπημένου σε όλους Μητσάρα στον αδελφό του Αντώνη!
O Δημήτρης Μαυρίκης
Έχει συνδέσει το όνομα του με τις δύο κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του Πανιωνίου. Την κατάκτηση των δύο κυπέλλων Ελλάδος το 1979 και το 1998, το πρώτο σαν παίκτης και το δεύτερο σαν γενικός αρχηγός των «κυανέρυθρων».
Δύο πραγματικά μεγάλες επιτυχίες, οι δύο κορυφαίες αναμφίβολα στιγμές στην 15ετη καριέρα του Δημήτρη Μαυρίκη με τον αγαπημένο του Πανιώνιο. Σίγουρα όταν σε ηλικία 18 ετών, το 1972, έπαιρνε την απόφαση να φύγει απ’ το χωριό του, τον Μελιγαλά Μεσσηνίας για να έρθει στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει στη νομική, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ένταξη του στην «κυανέρυθρη οικογένεια» θα του άλλαζε τελείως πορεία πλεύσης σε σημείο που εν μια νυκτί ν’ αποφασίσει να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο. Απ’ την επιλογή του αυτή δεν βγήκε χαμένος, αφού αυτά που κέρδισε αγωνιζόμενος με τον Πανιώνιο, είναι πραγματικά ανεκτίμητα.
Τα δύο κύπελλα Ελλάδος, «χρυσά παράσημα» στην καριέρα του, δυνατές και πραγματικές φιλίες που αντέχουν στον χρόνο και το κυριότερο την παντοτινή αγάπη του κόσμου του Πανιωνίου.
Ποδοσφαιρική καριέρα...
Ο Δημήτρης Μαυρίκης εντάσσεται στην ποδοσφαιρική οικογένεια του Πανιωνίου, το καλοκαίρι του 1972, σε ηλικία 18 ετών, (γεννήθηκε στις 13/8/1954) προερχόμενος απ’ τον Εθνικό Μελιγαλά. Έχει πάρει ήδη την απόφαση να ανέβει στην Αθήνα για να σπουδάσει στη νομική, παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο, κι ο τότε τεχνικός των «κυανέρυθρων» ο Βρετανός Τζό Μάλλετ, εισηγείται θετικά για την απόκτηση του, διακρίνοντας ότι ο νεαρός έχει πραγματικό πάθος για το ποδόσφαιρο.
Αυτό το αγωνιστικό πάθος του, η ψυχή και ο –καλώς εννοούμενος- τσαμπουκάς που έβγαζε κάθε φορά μέσα στο γήπεδο προς όφελος της ομάδας, αναπλήρωναν τις όποιες τεχνικές αδυναμίες του και πραγματικά τον χαρακτήρισαν σε όλη του την πορεία. Πριν ενταχθεί στους «κυανέρυθρους» έχει πρόταση για επαγγελματικό συμβόλαιο απ’ την ομάδα της Καλαμάτας που επίσης αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική, όμως τον κερδίζει ο Πανιώνιος, που εκείνη την εποχή έχει μια απ’ τις κορυφαίες ομάδες της ιστορίας του. Μέσα σε διάστημα δύο μηνών ο Μαυρίκης εντάσσεται στους επαγγελματίες και στην πρώτη του σεζόν το 1972-73, παίρνει το «βάπτισμα του πυρός».
Το ντεμπούτο του με την «κυανέρυθρη» φανέλα καταγράφεται στο παιχνίδι με το Αιγάλεω στην Νέα Σμύρνη (5-0), όταν ο Τζό Μάλλετ τον χρησιμοποιεί στο τελευταίο δεκάλεπτο του ματς αντικαθιστώντας τον Γιώργο Δέδε. Το πρώτο του παιχνίδι ως βασικός έρχεται λίγο καιρό αργότερα με αντίπαλο την Καλαμάτα πάλι στην Νέα Σμύρνη, στο οποίο πετυχαίνει και το πρώτο του γκολ κι ο Πανιώνιος κερδίζει με 3-1.
Σαν παίκτης, μαζί με τον κολλητό του, τον αδελφό του, Χρήστο Εμβολιάδη, που ήρθε στον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 1973 απετέλεσαν τους «Διόσκουρους» των «κυανέρυθρων». Ουσιαστικά μαζί ξεκίνησαν την καριέρα τους, μαζί σήκωσαν το πρώτο κύπελλο στις 9 Ιουνίου του 1979, μαζί σταμάτησαν το ποδόσφαιρο το καλοκαίρι του 1987, μαζί τιμήθηκαν απ’ τον Πανιώνιο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1987 στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Νέα Σμύρνη (1-1), για την πολύχρονη προσφορά τους στην ομάδα. Και φυσικά μαζί, από τον πάγκο της ομάδας πανηγύρισαν στις 29 Απριλίου του 1998, το δεύτερο Κύπελλο για τον Πανιώνιο, ο Εμβολιάδης ως προπονητής κι ο Μαυρίκης ως γενικός αρχηγός.
Ο Μήτσος Μαυρίκης στα 15 χρόνια καριέρας σαν παίκτης, «μέτρησε» 352 συμμετοχές και 58 γκολ με τον Πανιώνιο στην Α’ Εθνική, την κατάκτηση του κυπέλλου στις 9 Ιουνίου του 1979 απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά και τέσσερις συμμετοχές στο κύπελλο Κυπελούχων στους αγώνες με την Ολλανδική Τβέντε (τεράστια πρόκριση) και την Σουηδική Γκέτεμποργκ (αποκλεισμός από ατυχία).
Δεν υπάρχουν σχόλια