Ο γκαρντ του Ιστορικού, Νίκος Γκίκας, «φιλοξενήθηκε» στο ΕΟΚ WebRadio
Αναλυτικά είπε:
Για το αν έχει πίεση που αγωνίζεται σε μια τόσο ιστορική ομάδα όσο ο Πανιώνιος: «Γενικά όλα αυτά τα χρόνια όποια φανέλα κι αν φορούσα κατέβαινα έτσι κι αλλιώς για να κερδίσω. Το ότι φοράω μια φανέλα με ιστορία, γιατί είμαι και νεοσμυρνιώτης και πήγαινα στο γήπεδο από πολύ μικρός με τον πατέρα μου, είναι αποδεκτό και πάρα πολύ ωραίο, γιατί αυτός ο κόσμος μάς κάνει εμάς παίκτες. Αυτό είναι σίγουρα κι ένα κομμάτι ότι ο Πανιώνιος αξίζει ν’ ανέβει στην Α1 και να είναι υγιής. Και αυτό υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην ομάδα, γιατί τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν υγιής. Η διοίκηση είναι πάρα πολύ στοχευμένη και μεθοδευμένα πετυχαίνει κάθε στόχο τη φορά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Πανιωνίου αυτήν τη στιγμή είναι το γηπεδικό. Αν τυχόν το Νέας Αρτάκης ήταν έτοιμο και ήταν όπως αναμένεται να γίνει, ο Πανιώνιος τα επόμενα χρόνια θα ήταν απ’ τις πολύ δυνατές ομάδες της Α1».
Για το αν τους «βαραίνει» ο τίτλος του φαβορί: «Το καλό είναι ότι όλα τα παιδιά της ομάδας, κυρίως αυτά του περσινού “κορμού” και των προηγούμενων χρόνων, πάντα είχαν τον τίτλο του φαβορί. Είναι παιδιά που έκαναν πρωταθλητισμό, είτε εμείς στην Α1, είτε αυτά τα παιδιά στις χαμηλότερες κατηγορίες. Πέρα απ’ τους έμπειρους που γνωρίζουμε ότι κάθε Σάββατο πρέπει να κερδίζεις, την ίδια λογική έχουν και τα υπόλοιπα παιδιά, οπότε σ’ αυτό το κομμάτι ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί. “Δέσαμε” πάρα πολύ γρήγορα, καταλάβαμε ότι όλοι έχουμε κίνητρο απέναντί μας και ότι δε θα υπάρχει κανένα παιχνίδι εύκολο».
Για την ήττα τους στην πρεμιέρα απ’ την Ελευθερούπολη εντός έδρας: «Βγάλαμε πολλές αδυναμίες και κυρίως είχαμε μπει λίγο χαλαρά στην αρχή. Αυτό το πληρώνεις, γιατί η Elite League δεν είναι εύκολη. Είναι ανταγωνιστική και με παιδιά που έχουν κίνητρο να παίξουν. Οι προπονητές δεν έχουν τόσο… χαλινάρι στους παίκτες, όπως στην Α1. Παιδιά με ταλέντο θα παίξουν, θα το δείξουν, θα πάρουν σουτ… τραβηγμένα και ξέρουν ότι η ψυχολογία είναι πάρα πολύ σημαντική στο μπάσκετ».
Για την απόφασή του να αφήσει την Α1 για χάρη του Πανιωνίου και της Elite League: «Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος απ’ όλες τις απόψεις. Αρχικά γιατί γύρισα σπίτι μου μετά από 10 χρόνια κανονικού… μετανάστη. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Όλα τα παιδιά που πήγαμε απ’ την Α1 έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε διαφορετικά, δηλαδή παθαίνεις ένα σοκ. Σιγά-σιγά όμως καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι η κατάσταση κι έτσι πρέπει να πορευτείς. Στην Elite League απολαμβάνεις το μπάσκετ. Στην Α1 δεν είναι πάντα απόλαυση, είναι δουλειά και… μαστίγιο».
Για τις διαφορές της κατηγορίας σε σχέση με την τελευταία φορά στην οποία αγωνίστηκε σε αυτήν, το 2013: «Εκείνη τη χρονιά εμείς δεν… καταλαβαίναμε τι κάναμε, ήμασταν παιδιά διστακτικά, άγουρα, πολύ πίσω, που παίζαμε μόνο με το ταλέντο, την ενέργεια και τα αθλητικά προσόντα. Τώρα που ξαναγυρνάω, αφού έχω κάνει την πορεία μου στο μπάσκετ και έχω κάνει πράγματα που δεν είχα δει, τεχνικά είναι απολύτως λογικό να βρίσκεται αρκετά πίσω σε σχέση με την Α1. Πιο πολύ εδώ έχει να κάνει με το να τρέξεις, να σκοράρεις, να πάρεις τα ελευθέρα σουτ και να παίξεις άμυνα. Οι προπονητές αφήνουν το ταλέντο των παιδιών να βγει, δεν υπάρχει ιδιαίτερη τακτική σε αυτό που βλέπω εγώ. Είναι απολύτως λογικό, γιατί η τακτική προβλέπει ότι είσαι ομάδα που έχει εικόνες και πολλά έμπειρα παιδιά. Μην ξεχνάμε ότι είναι ερασιτεχνική κατηγορία, η Α1 είναι επαγγελματική».
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον οποίον είχε συμπαίκτη στον Φιλαθλητικό: «Πλέον τον συνηθίσαμε, πάνε 10 χρόνια από τότε. Το πολύ σημαντικό είναι ότι ο Γιάννης ήταν πάντα ένα παιδί που όπου ένιωθε καλά έμενε. Επειδή έχει συνηθίσει και μες στη δυσκολία, όταν νιώσει ότι αγαπιέται κάπου δε ζητάει να πάει αλλού. Ήταν απολύτως φυσιολογικό να παραμείνει κι άλλο στο Μιλγουόκι, γιατί είναι ένα παιδί που λέει ότι δε θέλει πολλά, του φτάνουν όσα έχει και θέλει να είναι εκεί που νιώθει καλά ο ίδιος. Όταν εμείς λέγαμε στον Φιλαθλητικό ότι θα παίξει ΝΒΑ, υπήρχαν κάποιοι που δεν το πίστευαν. Όταν είσαι όμως κάθε μέρα με έναν άνθρωπο, που είναι όλη μέρα στο γήπεδο, έχει τα προσόντα και έχει αυτό το ένστικτο της δουλειάς, τον καταλαβαίνεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια