Γράφει ο Μιχάλης Λαδόπουλος..
Επειδή από τη στιγμή που έληξε το παιχνίδι στην Κηφισιά, έχει γίνει ένας μικρός χαμός, επιτρέψτε μου να πω κι εγώ δυο πραγματάκια. Κατ’ αρχάς δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου με την ήττα. Όσο μικρό κι αν είναι το πρωτάθλημα, ο ένας βαθμός της απόστασης από την κορυφή, δεν είναι τίποτα.
Αυτό που πειράζει είναι η εικόνα, είναι το γεγονός ότι ο Πανιώνιος δεν υπήρχε καν στο πρώτο ημίχρονο (όχι ότι παραϋπήρξε στο δεύτερο, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν εντελώς απαράδεκτη).
Είναι η ευκολία με την οποία έβγαινε μπροστά η Κηφισιά, αλλά και η κυριαρχία της στη μεσαία γραμμή (μάλλον προβληματική η συνύπαρξη Κολοβού, Στούπη και Τσερίσεφ στην ίδια ενδεκάδα, αφού κανείς από τους τρεις δεν τα έχει και τόσο καλά με το ανασταλτικό κομμάτι).
Είναι η διαπίστωση ότι η ομάδα δεν έχει καθαρόαιμο επιθετικό περιοχής, αφού όσο καλοί, δραστήριοι και μαχητικοί κι αν είναι ο Φελίσιο και ο Γεμιστός, ουδείς εκ των δύο έχει τα χαρακτηριστικά που έχει, για παράδειγμα, ο Μάναλης.
Με δυο λόγια, η Κηφισιά ήταν σαφώς καλύτερη, κέρδισε απόλυτα δίκαια κι αν δεν υπήρχε ο Γιαννακόπουλος, ίσως τα πράγματα να ήταν πολύ χειρότερα.
Πάμε, όμως, και σε αυτό που θεωρώ πολύ πιο σημαντικό από τα παραπάνω, για τον απλούστατο λόγο ότι τα παραπάνω διορθώνονται είτε με δουλειά στις προπονήσεις είτε με κάποιες κινήσεις τον Ιανουάριο. Η συνεχής χρήση, όμως, της «καραμέλας» περί μόνιμα αδικημένου, διαρκώς στοχοποιημένου ή όπως αλλιώς μπορεί να το πει κανείς, κάνει πολύ περισσότερο κακό.
Οπότε…
Α. Προφανώς και το γήπεδο θύμιζε χωράφι, πλην όμως στο ίδιο χωράφι έπαιζε και η Κηφισιά και δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα σύγκρισης της αγωνιστικής εικόνας των δύο ομάδων.
Β. Αυτά τα περί 100-0 ή σφαγής ή πριονοκορδέλας από τη διαιτησία, εκτός του ότι είναι φτηνές δικαιολογίες, δεν ανταποκρίνονται και στην πραγματικότητα. Πέναλτι στο σουτ του Βενάρδου δεν υπάρχει, αφού το χέρι είναι σχεδόν κολλημένο και παράλληλα με το σώμα. Το πέναλτι που σφυρίζεται είναι καθαρό, γιατί ο Στούπης πατάει από πίσω τον παίκτη της Κηφισιάς. Να μην σας πω κιόλας ότι έπρεπε να επαναληφθεί, γιατί ο Γιαννακόπουλος δεν έχει πόδι στη γραμμή τη στιγμή της εκτέλεσης. Όσο για το οφσάιντ στη φάση του 1-0, η κάμερα δεν είναι στην ευθεία, οπότε κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτος.
Γ. Κι επειδή τα περί διαιτησίας τα έχω ξαναδεί και σε άλλες περιπτώσεις (ακόμη και μετά από νίκες), είναι μεγάλο λάθος να δίνεται άλλοθι στους παίκτες, είναι μεγάλο λάθος να έχουν στην άκρη του μυαλού τους την «άνεση» ότι και στην κακή εμφάνιση δεν θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα, αφού θα φταίει η διαιτησία.
ΥΓ. Για το μπάσκετ δεν υπάρχουν λόγια. Κάπου χάνεται κάθε ίχνος λογικής, όταν βλέπεις να γλιστράει η μπάλα μέσα από τα χέρια, να μην πετυχαίνεις συμπαίκτη στα δύο μέτρα, να κάνεις μπρος πίσω στην τελευταία επίθεση. Κι αν όλα τα παραπάνω σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό, υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα. Ούτε στα διπλά που παίζαμε τις Κυριακές ως μαθητές στη Λεόντειο, δεν έκανε την επαναφορά ο άσος για να σουτάρει τρίποντο ο ψηλός.
ΥΓ1. Αυτό το «η Καρδίτσα έδειξε ότι το ήθελε πιο πολύ», προτιμώ να το αφήσω ασχολίαστο.
ΥΓ2. Την ώρα που ετοιμαζόμουν να το στείλω ήρθε και η ανακοίνωση της ΠΑΕ
για το παιχνίδι στην Κηφισιά που λέει τα πράγματα, όπως ακριβώς είναι. Εύγε.
Δεν υπάρχουν σχόλια