Γράφει ο Γιώργος Βαλαβάνης...
Το αρνητικό πρόσημο της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου, στην βαθμολογία του πρώτου γύρου της Basket League, με 5 νίκες και 6 ήττες, μόνο στα αποτελέσματα των 11 αγώνων του «Ιστορικού» και δεν αντικατοπτρίζει την ανταγωνιστικότητα του και όχι απλά το «άγγιγμα», αλλά το «σφιχταγκάλιασμα» τριών ακόμα νικών που δεν ήρθαν ποτέ. Δυο εκτός έδρας με αντιπάλους το Λαύριο και την ΑΕΚ και ενός στην Γλυφάδα, απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδας, Παναθηναϊκό.
Τρία παιχνίδια στα οποία ο Πανιώνιος είχε τον τελευταίο λόγο, είχε την κατοχή της μπάλας στην επίθεση, αλλά για διαφορετικούς λόγους και στα τρία, η νίκη πήγε στους αντιπάλους τους. Η ιστορία δεν γράφεται με τα «αν», αλλά το 8-3 αντί του 5-6, θα έχει φέρει τον Πανιώνιο, μακράν στην 3η θέση της βαθμολογίας. Και αν θέλετε, γιατί ίσως να μην ήταν τυχερό και συγκυριακό να νικήσει και στα 3 αυτά παιχνίδια, το 7-4, πάλι θα ήταν μια παρά πολύ κατάταξη για τους «κυανέρυθρους».
Εξασφαλισμένη προ πολλού συμμετοχή στο F8 Κυπέλλου, χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα του αγώνα Κολοσσού-Περιστερίου και να εξαρτάται η πρόκριση του από άλλες ομάδες.
Καλή θέση είναι η όγδοη που βρίσκεται η ομάδα, αναλογικά με τη επιστροφή του Πανιωνίου στην Basket League, ύστερα από 4 χρόνια και στην δεύτερη επιστροφή στην πρώτη κατηγορία.
Καλή θέση, αναλογικά, με τις μεταγραφές 8 ξένων με τις δυο αλλαγές που έχουν γίνει (Αλεξάντερ και Σμίθ) και των τριών Ελλήνων (Τσαλμπούρης, Σαλούστρος, Ρ. Χουγκάζ). Νέα ομάδα κατά ¾ που χρειαζόταν τον χρόνο της για να μάθει την κατηγορία, να επαναπροσδιορίσει την θέση της στον «χάρτη», μετρώντας δυνάμεις αντιπάλων και τον δικό της βαθμό ικανοτήτων.
Καλή θέση, αναλογικά, με την αλλαγή της έδρας του, της εγκατάστασης του μακριά από την Νέα Σμύρνη και με κάποια ερωτηματικά για το αν ο κόσμος του, πλειοψηφικά, θα ακολουθούσε.
Βεβαίως και το 5-6 δεν συγκρίνεται με την παλινωδία της πρώτης επιστροφής του, την σεζόν 2016-17, όταν δεν υποβιβάστηκε με «ξένα κόλλυβα»…
Συνεπώς στο αρνητικό βαθμολογικό πρόσημο, υπάρχει το ισοζύγιο της πειστικής εικόνας της ομάδας που δεν σκέφτηκε σε κανένα σημείο του πρώτου γύρου, την αποφυγή του υποβιβασμού και δεν έχει αυτόν τον στόχο, ενώ δεν φοβήθηκε κανέναν. Ούτε τους «Ευρωλιγκάτους» Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό που είναι δυο ήττες «εντός προγράμματος» για τις άλλες 10 ομάδες του πρωταθλήματος.
Kαι έχει δίκιο ο Άρης Λυκογιάννης στην ακριβή δήλωση του ότι «δεν είναι κακό να χάνουν ο Παναθηναϊκός από τον Παιώνιο και ο Ολυμπιακός από το Περιστέρι». Συμπληρώνω, ότι αντίθετα θα κάνει καλό στο πρωτάθλημα, να μην ηττώνται οι δυο ελληνικές ομάδες της Ευρωλίγκα, όπως συμβαίνει με τις ισπανικές, τις ιταλικές, τις γαλλικές και τις τουρκικές. Μόνο στην Ελλάδα, είναι γνωστό εκ προοιμίου, το βαρετό έργο των κατόχων των δυο πρώτων θέσεων, με ρεκόρ 21-1 από τα μεταξύ τους ντέρμπι και την διαφορά πόντων.
Συμπληρώνω, επίσης, ότι για αυτόν τον λόγο της μίας σπάνιας ευκαιρίας, όταν έχεις φέρει τον αντίπαλο των 20+ εκ.ευρώ, σε κατάσταση…λιποθυμίας από τα απανωτά ντιρέκτ σου και η τελευταία γροθιά είναι δική σου, αυτή δεν βρίσκει «αέρα», όπως στην επίθεση των 5’’6. Και όταν σωστά έχεις πάρει back to back ταιμ αουτ, ο σχεδιασμός αυτής της επίθεσης, ήταν ακατανόητος και αναποτελεσματικός στην πράξη.
Θα προτιμούσα, λοιπόν, αντί της ειλικρινούς δήλωσης του Χουάντσο Ερναγκόμεθ ότι «δεν αξίζαμε την νίκη, αλλά ο Πανιώνιος», να υπήρχε ο τίτλος σε όλα τα ΜΜΕ, «ο Πανιώνιος νίκησε τον πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδας» με τον τεράστιο αντίκτυπο σε όλη την Ευρώπη.
Γιατί, τέτοιες ευκαιρίες νίκης που δημιουργούνται από τον ιδρώτα της ίδιας της ομάδας του Πανιωνίου, παρουσιάζονται σπάνια.
Και τα όσα έγιναν στους αγώνες με Λαύριο, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, αποδείχτηκαν λανθασμένα από την παρόμοια έκβαση, αλλά τελείως αντίθετη κατάληξη που είχε το ματς της Πάτρας, με τον Προμηθέα. Ο Πανιώνιος έφερε το παιχνίδι εκεί που ήθελε και κέρδισε την πρώτη, εκτός έδρας νίκη του στο φινάλε, γιατί έκανε σωστή διαχείριση. Μετά το μεγάλο τρίποντο του Γκίκα (79-82), σωστά έγινε φάουλ και ας δόθηκαν 3 βολές. Ακόμα και αν ο Λούντζης ευστοχούσε και στις 3, η μπάλα ήταν ξανά στους «κυανέρυθρους» σε επίθεση 12 δευτερολέπτων. Απλό φάουλ του Λούντζη, ανάβαθμιση σε αντιαθλητικό με το challenge του Λυκογιάννη. Game over.
Αποτελεί υποχρέωση των παικτών και του προπονητικού επιτελείου προς τους εαυτούς τους και όχι ευχή όλων των άλλων στο περιβάλλον της ομάδας και στις εξέδρες να «απαγορέψουν» τα «δώρα», τις αμέλειες, τις αβλεψίες στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος. Το πρόγραμμα είναι πιο δύσκολο. Καμία άλλη «αυτοαδικία».
Από όλες τις άλλες ομάδες, ο «Ιστορικός» έδειξε ότι έχει ελάχιστες διαφορές. Αν, η αλλαγή του Σμιθ με τον Ρει δεν είχε γίνει με χαρακτηριστική καθυστέρηση και με τον πρώτο να ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής στις ήττες από Λαύριο και ΑΕΚ, ο Πανιώνιος θα ήταν καλύτερος στην επίθεση του και θα έπαιζε με 6 ξένους κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Ο Ρέι, στο ματς με τον Προμηθέα, πέτυχε…αθόρυβα 11 πόντους και μετά μοίρασε την μπάλα.
Τι πέτυχε ο Πανιώνιος σε στατιστικά, στον πρώτο γύρο; Για 6 μόλις πόντους από τον Ολυμπιακό, έχει την δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (812-818) και είναι χαμηλά στην επίθεση (9η θέση-839 πόντους, μ.ό 76).
Έχει τον Λάντρι Νόκο στην 4η θέση των παικτών με το καλύτερο ranking (192) και επίσης στην 4η θέση των ριμπάουντερ του πρωταθλήματος (77). Τον Νίκο Γκίκα στην 5η θέση των ασίστ με 54, τον Γιώργο Τσαλμπούρη στην 4η θέση των block με 10. Ο Νόκο που είναι ο πιο σταθερός σε απόδοση παίκτης, είναι και ο πρώτος σκόρερ με 120 πόντους. Ο Μπράουν, έστω και με καθυστέρηση, ανεβάζει την παραγωγή πόντων του, όπως έδειξε στην Πάτρα, ενώ υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον Κάναντι. Αλλά με τον Ρέι αντί του Σμίθ, η βελτίωση του είναι προσδοκούμενη.
Οι Πανιώνιοι φίλαθλοι είναι δύσκολη «ράτσα» γιατί είναι απαιτητικοί. Και καλά κάνουν. Ασκούν κριτική, αλλά ξέρουν να επιβραβεύουν και να αναγνωρίζουν.
Γιατί , για παράδειγμα στην έκβαση του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό και στο block του Γούρλιτζ στον «τα βάζω από παντού και όπως θέλω» Κέντρικ Ναν, στα μάτια όλων ήρθαν το poster-«κάρφωμα» του Τέρνερ στον Βράνκοβιτς, το block νίκης του Τέρνερ στον Γκάλη και η… «ζαλάδα» που είχε ο αείμνηστος Ροι Τάρπλει από την σεμιναριακή άμυνα του «τοτέμ» που κάθεται, πλέον, στον πάγκο.
Γιατί, αυτό ήταν και παραμένει το dna της ομάδας μπάσκετ του Πανιωνίου και πρέπει να το συνειδητοποιούν και να το αποδεικνύουν, όσοι φοράνε αυτή την φανέλα. Και ας άλλαξαν άρδην οι εποχές και ας άνοιξαν οι «ψαλίδες» από τους δυο «μονοπωλούν» τον τίτλο.
Γι’ αυτόν τον λόγο, όσο και αν ικανοποιήθηκε ο κόσμος από τις εμφανίσεις στα ματς με τους δυο, έφυγε στεναχωρημένος από την Γλυφάδα, γιατί δεν νίκησε ο Πανιώνιος. Ειδικά, στο ματς με τον Παναθηναϊκό που προκάλεσε και δεδομένη εγρήγορση στον Ολυμπιακό…
Κανείς δεν είπε «ε, καλά από τον Παναθηναϊκό έχασες».
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και ό,τι καλό έγινε, πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Ό,τι λάθος να μην επαναληφθεί στο μέτρο του δυνατού.
Η Γλυφάδα έχει γίνει…Αρτάκης και αυτό επιβεβαιώθηκε από τις 4 εντός έδρας νίκες της ομάδας. Και νέα πρόσωπα είναι στις εξέδρες, γιατί ως σύλλογος έχει συμπάθειες και σε ουδέτερους φιλάθλους των νοτίων προαστίων, όπου δεσπόζει ο Πανιώνιος. Το «πάμε να δούμε Πανιώνιο» ισχύει μέχρι τώρα και η ομάδα έχει αποδείξει την ψυχολογική δύναμη που αντλεί από την εξέδρα. Που να είχε νικήσει και τον Παναθηναϊκό…
Και η συμπεριφορά των οργανωμένων είναι μόνο προστατευτική για την αποφυγή τιμωρίας αποκλεισμού της έδρας. Σκληρή και… έξυπνη έδρα πρέπει να έχει η ομάδα. Να την αισθάνεται ο αντίπαλος, χωρίς να προκαλεί τον αυστηρό αθλητικό νόμο.
Οψόμεθα για Ρόδο.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια